Ook Beyoncé viert vandaag haar verjaardag. Dat weet ik omdat ik het ooit ergens heb gelezen in de Hitkrant, en ik heb de neiging om dat soort onzinnige feiten te onthouden. Zo kan ik je ook vertellen dat de Aarde de derde planeet is vanaf de zon in ons zonnestelsel, het getal pi 3,14159 is en dat er een pinguinsoort is (de Gentoo of ezelspinguin genaamd) die een levenspartner kiest door haar een kiezelsteentje te overhandigen. Aan de andere kant, als je me nu zou vragen wat ik gisteren als avondeten heb gegeten, werkelijk geen idee.
Beyoncé
is vandaag 36 jaar geworden. Ik ben vandaag 33 jaar geworden. Drie-en-dertig jaar. Dat klinkt zo angstaanjagend volwassen. Maar wat is dat precies, volwassen? Wat houdt dat in? En ben ik dat dan niet? Of wil ik het gewoon niet? Ik voel me namelijk niet zo. Ik kan nog net de witte, donkere en bonte was van elkaar scheiden. Maar er gaat ook zo veel fout. Zo vergeten George en ik altijd om op tijd een familiepak toiletpapier in te slaan, waardoor we vaak genoeg met zakdoekjes en keukenpapier moeten afvegen. Of we komen er veel te laat achter dat we niet genoeg boodschappen in huis hebben om een fatsoenlijke avondmaaltijd op tafel te zetten. Of ik vergeet de was per ongeluk in de droger te gooien, waardoor het supermuf ruikt en ik de hele boel opnieuw kan wassen.
Mijn moeder
had op haar 33e al 2 kinderen gebaard. Ik was 7, Larissa was 2 en ze was hoogzwanger van Tara. En ik kan me niet heugen dat zij ook wel eens steekjes liet vallen. Mijn moeder had haar shit flink together. Alles liep op rolletjes. Ze had ook zo’n grote agenda waarin allerlei afspraken werden geschreven. Ze kwam nooit ergens te laat met ons. Elke avond stond ze te koken. We hadden altijd schone kleding, ze was op elk school event aanwezig, zij en papa miste geen enkele ouderavond en wat er ook was, we konden altijd rekenen op papa en mama.
Zal ik ooit zo’n goede moeder worden als de mijne, denk ik wel eens. Ik ben chaotisch, rommelig, vergeetachtig, dromerig, ik kom altijd te laat en ik heb een hekel aan het huishouden. Ik ben geen planner, ik ben één grote chaos. Zal ik ooit volwassen genoeg worden om een goede moeder voor mijn kinderen te zijn? En heeft mijn moeder dit zich ook ooit afgevraagd? Is zij hier ook onzeker over geweest? Keek zij ook op tegen haar moeder, zoals ik opkijk tegen haar? Want in mijn ogen is mama een powervrouw die zich zonder problemen overal moeiteloos doorheen heeft geslagen. Maar als ik denk aan mijn eigen toekomst zie ik ontzettend veel beren op de weg.
Dat George
en ik in de komende 5 jaar graag een gezin willen stichten, is een feit. Of het lukt, is een tweede. We gaan in elk geval ons best doen. Mijn moeder zegt dat als het zo ver is, ik me vanzelf wel zal aanpassen. Dat ik wat geordender wordt, beter leer plannen, heus niet de verjaardagen van mijn kinderen zal vergeten (ik zag het al helemaal voor me, zo’n huilend kind aan je bed) en er samen met George voor zal zorgen dat het huis schoon is en er elke avond eten op tafel staat. Dat je er als het ware vanzelf inrolt. En dat fouten maken mag. “Maakte jij dan wel eens fouten, mama?” vroeg ik. “Nee.” antwoordde ze lachend.
Lekker dan.
Maar goed
volwassen worden dus. Ondanks het feit dat ik me niet volwassen vind en voel, heb ik wél een koophuis, een fulltime baan, betaal ik elke maand trouw de hypotheek en ben ik verloofd. Dat zijn best volwassen zaken, al zeg ik het zelf. En als ik denk aan 10 jaar geleden, toen werd ik 23, ben ik een heel stuk volwassener ten opzichte van toen. Misschien zal ik ook wel nooit écht volwassen worden. Maar ik denk dat ik elke decennia een klein stukje volwassener word dan voorheen. Een piepklein stukje steeds, niet te veel. Volwassen worden schijnt namelijk een valstrik te zijn, en dat moeten we dus zo veel mogelijk vermijden.
Op mijn 34e verjaardag
hoop ik jullie dus vooral te kunnen vertellen dat ik een jaartje ouder en wijzer ben geworden, maar ook dat ik flink aangeschoten in een taxi naar huis ben gestapt, een klein kotsje heb gelegd in de voortuin, dat met het schaamrood op mijn kaken de volgende ochtend heb staan schoon schrobben, mijn tandartsafspraak compleet ben vergeten, daar een boete voor moest betalen, ook nog 2 boetes heb binnengekregen voor te hard rijden en fout parkeren, te laat kwam op een hele belangrijke afspraak omdat ik mijn wenkbrauwen niet goed kreeg bijgetekend, rijst heb laten aanbranden, mijn telefoon vergat in een restaurant en alwéér veel te laat WC rollen heb ingeslagen waardoor ik noodgedwongen met mijn broek op de knieën de badkamer in ben gestrompeld, om me dan maar af te vegen met een handdoek. Die ik vervolgens in de was heb gegooid. En vergat in de droger te doen.
Ik ben ZO niet perfect.
Het voordeel van ouder worden
is ook dat je gemakkelijker kunt loslaten, dat je je minder snel druk maakt om details, dingen accepteert omdat het nu eenmaal zo is. Men zegt dat het leven pas begint na je 30e. Is dat echt zo? Of heb je gewoon 30 jaar levenservaring opgedaan waardoor je alles makkelijker kunt relativeren? En ben je écht gelukkiger, of begin je gewoon steeds minder een fuck te geven om wat mensen van je vinden?
Als ik terugkijk op mijn leven vind ik dat elke leeftijd zo zijn charme heeft. Mijn kindertijd was te gek. Ik was een dromerig, gelukkig en opgewekt kind. Mijn tienertijd was top. Voor het eerst zoenen, sexen, vriendjes, uitgaan. Het studentenleven was cool, alleen maar feest. Ik heb mijn beste vriendin Nena leren kennen. Mijn stage in Texas heeft een leuke indruk achtergelaten. Maar ook het werkende leven erna was gaaf; ik ging op mezelf wonen, besloot om fulltime te bloggen. Ik ben pas 3 jaar dertiger, maar ik kan jullie alvast verklappen dat ik ook deze periode als erg gelukkig ervaar. Ik ontmoette George, werd verliefd, hij op mij, en nu wonen we samen en zijn we verloofd. NATUURLIJK zijn er ook minder leuke dingen gebeurd, maar als ik terugdenk aan mijn kinder-, tiener-, studenten- en post-studententijd dan denk ik vooral aan de gelukkige, leuke momenten.
Laatst
vroeg ik mijn ouders wat hun leukste decennia is geweest. Mijn vader zei in eerste instantie zijn twintiger jaren. Toen leerde hij mama kennen en heeft hij een tijdje in Canada gewerkt. Voor hem een hele leuke en spannende tijd. Later veranderde hij dat naar zijn dertiger jaren, omdat wij toen werden geboren. Papa was fulltime aan het werk en studeerde daar nog hard naast, maar hij was er altijd voor ons. In de zomer fietsten we na het eten naar de glijbaan in de buurt, of naar de kabelbaan. We gingen vliegeren op het grasveldje achter ons huis. Het was echt een leuke tijd. Laten we het erop houden dat hij de jaren tussen 20 en 40 het allerleukste vond tot nu toe.
Mijn moeder zei direct haar dertiger jaren. Toen waren wij nog jong en bracht ze erg veel tijd met ons door. Samen cakejes bakken, Sinterklaas voorbereiden, naar Zuid-Frankrijk in de zomervakantie, kinderverjaardagen vieren, samen knutselen. Mijn creatieve moeder kon helemaal los met ons, dus voor haar was dit de leukste tijd.
Attentie, attentie
Dit is voor iedereen die het niet leuk vindt om 30 te worden, en voor elke thirty-something die zich oud voelt en de 40 al voelt naderen: STOP MET ZEUREN. Als ik mijn ouders moet geloven zijn onze dertiger jaren de allerleukste decennia van heel het leven. HEEL HET LEVEN! Dat geeft goede moed.
Mijn advies is dus om vooral met volle teugen te genieten van je leven op dit moment, want deze tijd krijg je niet meer terug. En maak je vooral niet druk of je wel volwassen genoeg bent voor een volwassen leven (reminder: dat ben je NIET, maar dat geeft niet). Ik heb me bij deze dan ook voorgenomen om niet zo te twijfelen aan mezelf. Ik ben niet perfect, en dat zal ik ook nooit worden, maar in de ogen van George, en hopelijk ook onze toekomstige kinderen, ben ik dat wel. En dat is het enige wat telt.
Happy B-day to me.
Until next time,
Serena Verbon
Ha die Serena,
In jouw bio (links) staat nog dat je 32 bent;-)
Grtjs!
Wauw, leuk artikel! Hier nog zo’n chaoot, die elk jaar braaf opnieuw probeert om alle afspraken en andere dingen bij te houden in een agenda en/of ‘to do list’ om het vervolgens weer op te geven gezien dat toch nooit gaat werken.
Kan ik daar moeilijk om gaan doen? Ja. Word ik daar gelukkig van? Nee. Dus… so be it. 🙂 Je kan je overal druk om maken, maar daar kom je geen steek verder mee, dus legt deze éénentwintigjarige zich er lekker bij neer.
Ik heb heel erg hard gelachen om dit artikel. Ook al ben ik pas 24, toch herken ik me heel erg in je karakter en ben ik ook een enoorme chaoot. Heerlijk dat je hier gewoon lekker open over bent en ik vind dat je gewoon trots moet zijn op jezelf! Moeder of geen moeder, je doet je best en dat is méer dan goed genoeg.
Wat een leuk artikel! En dat rommelig, chaotisch en de rest.. ik ben hetzelfde en ben in augustus 32 geworden. Ik woon alleen samen met mijn broertje in een huurhuis en ben vrijgezel, geen kinderen maar wel een kat. Alsnog gefeliciteerd!
Ahhhhhhhhhhhhh wat mooi geschreven!
Nog gefeliciteerd met je verjaardag! Doen waar jij je goed bij voelt is het beste om te doen! Je kunt het toch nooit goed doen voor een ander want je krijgt hoe dan ook commentaar. Soms makkelijker gezegd dan gedaan maar is het wel zo. Ik probeer ook zo te leven en mij niets aan te trekken van een ander. Denk dat dat ook een heel belangrijk stuk is van volwassen zijn, doen waar jij je goed bij voelt. Dan ben je al een heel eind.
Deze echtheid en imperfectie maken jou juist zo’n geweldige blogger en later vast ook een geweldige moeder
Oh en natuurlijk nog van harte gefeliciteerd!
Ik word deze maand 32 en heb dit jaar een dochter gekregen. Ik ben soms nogal lui, maar voor mijn dochter doe ik alles en op tijd! Zelf gestoomde maaltijden wissel ik af met kant-en-klare potjes en schoonmaken doe ik nu voor haar. Ik ben totaal niet iemand die gevoelig is aangelegd, maar ik geloof dat de hormonen mij moeder hebben gemaakt. Je eigen lichaam zorgt er gewoon voor dat het allemaal wel goed komt 🙂
En ik heb super veel hulp van mijn ouders, zo past mijn moeder iedere dinsdag op en doet meteen een schoonmaakrondje door het huis en mijn schoonouders staan klaar om op te passen voor feestjes en etentjes.
Een beetje laat, maar alsnog van harte gefeliciteerd! Dat je 34e levensjaar nog veel rommeliger, chaotischer, leuker, drukker, voller en mooier mag worden!
Van harte gefeliciteerd!! (een beetje laat)
wat een leuk stuk! en volgens jouw omschrijving ben ik ook nog steeds niet volwassen ondanks, het huis, de baan, de man en het kind (plus katten en hond).
Maar ik kan je verzekeren, in de ogen van je kind(eren) ben je perfect… totdat ze in de puberteit komen 😛
Gefeliciteerd! Ik ben 33 jaar, geen kinderen zoals mijn ouders, niet getrouwd en niet avonden thuis met een kopje (groene thee). Wat ik wel heb zo na mijn 30ste? Tijd om te groeien zoals ik ben: zoveel meer lol in het leven en meer levenslust. Bovendien meer (financiele) middelen om diverse landen te zien en samen met mijn vriend te doen waar we zin in hebben. Ja, de dertiger jaren rules! Zoveel mogelijk leuke dingen in die jaren proppen voordat er kleintjes over de vloer mogen drentelen.
Gefeliciteerd met je verjaardag! Ik word volgende week 30 en kijk er eigenlijk heel erg naar uit. Mag in m’n handjes wrijven dat ik in goede gezondheid deze leeftijd mag bereiken! En wat betreft volwassen worden: iedereen heeft zn eigen manier. En als jij straks nog minder volwassen bent en kinderen hebt is juist super leuk! Kan je heerlijk met ze spelen, rennen en springen én er oprecht van genieten. Haha, ik spreek uit ervaring. En wat je moeder zegt, je rolt er ook vanzelf in. Met kinderen móet je wel plannen. Er komt dan een oer zorg instinct naar boven die je nooit zal verwachten 🙂 en dat zit sowieso in je. Kijk maar hoe vertederend je naar je kitty’s bent!
Whaha echt geweldig geschreven. Natuurlijk van harte gefeliciteerd nog en ik hoop oprecht dat jouw 33e levensjaar een topper word.
Whaha echt geweldig geschreven. Natuurlijk van harte gefeliciteerd nog en ik hoop oprecht dat jouw 33e levensjaar een topper word.
Ook al zeg je echt altijd alles tegen mij, de belangrijke dingen, je ideeen, je passie, je plannen soms is het goed om een aantal dingen te bespreken met anderen, zoals je vriendinnen, mama of je lieve lezers, om juist hun meningen te horen en dat begrijp ik volkomen en daarom heb ik soms het idee dat je toch nog iets meer kwijt kan in dit soort openhartige artikels en ik ben echt altijd blij dat ik ze kan lezen, zo zal ik je altijd beter begrijpen of in ieder geval altijd proberen te begrijpen. Ik hoop dat jouw familie, mijn familie en ik je een mooie drieëndertigste verjaardag hebben bezorgt Love you so much! <3
Ik ben een week geleden 30 geworden en ik heb het er wel even zwaar mee gehad! Zelfde verhaal hier; mama had op haar 30e 2 kinderen, koophuis, getrouwd.. Lekker voor elkaar. En ik zou het graag ook hebben, maar ik kom nog niet helemaal in de buurt van dit plaatje.. Ik ben een planner, zou het liefste ieder jaar van m’n leven uitstippelen maar ik snap ook dat het niet zo werkt. Dus ik ‘modder nog maar lekker aan’, van zorgen maken word ik ook niet gelukkiger, leuker of gezonder en ik bedacht me ook dat ik nu in ieder geval een goed excuus heb om de oma uit te hangen, positieve bijkomstigheid af en toe 😉
Op de valreep nog gefeliciteerd!! Ik word deze maand 25 maar ergens ben ik in mijn hoofd blijven steken en voel me als een onzekere puber. Ben benieuwd wanneer ik dat los kan laten :’)
Enne, niemand is perfect!
Gefeliciteerd lieve Serena! Leuk geschreven 😉
Wat ben jij een mooi mens! Erg fijn & herkenbaar om je gedachtenspinsels te mogen lezen.
Onthoud: je bent perfect zoals je bent en ongetwijfeld juist hierom houden je verloofde, familie en vrienden zo van je…
Ik wil je wensen dat je dromen en diepste verlangens mogen uitkomen in dit nieuwe levensjaar en dat je elke dag mag ervaren hoe mooi het leven is. Van Harte!
Van harte gefeliciteerd!! Heel mooi en leuk geschreven en echt een briljante inleiding haha 😀 Ik ben 32, en vind dat dus echt al oud als ik eraan denk wat ik allemaal nog wil doen. Ook nog geen kinderen maarja de tijd gaat wel een keer tikken. Heel fijn te lezen dat jij je ook nog niet zo volwassen voelt (maar dat eigenlijk best wel bent haha), dat heb ik dus ook. Heel fijne dag (of avond inmiddels)!
Gefeliciteerd!! En ik vind het een onwijs mooi artikel <3. Oprecht geschreven, hier houd ik van
?felicidades?
gefeliciteerd meid!!
Gefeliciteerd!
Ik wordt vandaag 37! Nog veeel dichter bij de 40..brrr!
Gefeliciteerd met je verjaardag!
Gefeliciteerd met je verjaardag!
Van harte gefeliciteerd!!!! Ik word over een paar daagjes 33. En soms heb ik die gedachtes ook. Maar als ik nu terug denk aan me twintiger jaren, toen dacht ik dat ik volwassen was en was ik het eigenlijk nog lang niet. Je doet het hartstikke goed. Belangrijkste is dat je gelukkig bent/voelt. De dingen die je wel of niet zo perfect doet, maken je uniek. Wees trost op jezelf. Hopelijk heb je nog een heel lang en gelukkig leven voor je! En een tip, als je toiletpapier op is en je neemt de moeite om naar de badkamer te lopen met je broek op je knieën, pak dan aub geen handdoek. Als je daar toch bent kan je je net zo goed wassen? ?.
Nog maals van harte Serena en geniet van het leven!
Hoi Serena
Van harte gefeliciteerd!
Ik ben 38 jaar en drie kinderen en nog steeds chaotisch. Je leert er mee leven hoor hahaha! Wilde ook even zeggen dat ik graag jouw blog en vlogs volgt. Wat een leuke vrouw bent jij! Je ziet er zo gelukkig uit sinds je samen met George bent, heel leuk om te zien!
Wens jou het allerbeste ?
Gefeliciteerd en wat een práchtig stukje tekst!
Van harte gefeliciteerd Serena! Ik vind mijn leven nu juist het fijnst, tussen de 40 en 50.
En heel belangrijk: elk jaar moet je vieren dat je weer een jaartje ouder mág worden, veel mensen niet gegund. Ook dat leer je als je ouder wordt.
Fijne dag!
Ten eerste van ?e Gefeliciteerd met je verjaardag?????? Een hele fijne gelukkig zonnige dag toegewenst.
Ten 2e ik heb met tranen ziiten lezen vooral de laatste stukje geen idee of het hormonen zijn maar het raakte me iig. Hoe je dat allemaal omschrijft en zo open en soo true dat je idd van het moment van nu moet genieten want die krijg niet meer terug.
En Serena wees niet te streng op jezelf zoveel dat je al heb bereikt je bent gewoon TOP BLOGGER/Vlogger SUPER WOMAN.
HIEPER DE PIEP hoera ???
Happy birthday. Leuk geschreven.
Heel erg leuk geschreven en dit had ik wel even nodig! Ben nu een maandje 27 en ik voel me zo oud! En ik merk echt dat ik een beetje zo’n quarterlife crisis ofzo heb, want ik denk dan steeds aan de dingen die ik wilde bereiken voor mijn dertigste, waar nog niks van is bereikt haha! En dat ik zoooo onvolwassen ben.
Heel leuk artikel! En geniet van je verjaardag!
*GEFELICITEERD*
Met m’n 45 jaar en twee van de drie kids die het nest al verlaten hebben, heb ik compleet geen moeite met MIJN leeftijd (het getal dus) maar wel met de leeftijd van de kids hahaha
Jeetje mina wat gaat dat snel.
Toen ik zo oud was als m’n oudste kinderen had ik ook al twee ukkie’s rond hobbelen, maar als ik naar hun kijk denk ik tjee wat was ik jong toen.
Leuk dus om te lezen hoe jij dat bekijkt van je moeders kant.
Vraag je je nooit eens af hoe je ouders jullie zien qua volwassenheid?
Van harte gefeliciteerd!
Ik ben 31 en ik heb twee kinderen, maar ik denk niet dat ik ooit helemaal volwassen word. Het chaotische herken ik wel, dat is iets beter geworden, maar ook slechter sinds de kinderen. Voor hun vergeet ik vrijwel nooit iets, maar voor mezelf, tja…
Wat leuk geschreven Serena! En natuurlijk van harte gefeliciteerd! Geniet van je dag!
Proficiat!
(Had ik een postbus, kon ik je wat sturen.)
Hee Serena, hele fijne verjaardag toegewenst! Ik vind dit een superleuk openhartig stuk, en ook heel herkenbaar. Ik word over een paar weken 33 maar sinds kort heb ik een kindje. We zijn in de aanloop daarvan heel bewust “volwassen” gaan worden. Met andere woorden: Ons appartement in een schimmige buurt van Rotterdam verruild voor een eensgezinswoning op het platteland, en we zijn ook maar eens goed gaan kijken hoe wij ook de rest van de zooi stabiel op de rit konden krijgen om goede, succesvolle ouders te kunnen zijn. Dat is aardig gelukt; we hebben bewuste keuzes gemaakt in ons leven ten behoeve van ons kindje, en daar staan we ook helemaal achter.
Goh, volwassen allemaal zou je denken. Maar wij zijn ongeveer op first-name basis bij een meisje bij de Burger King omdat die het zo ontzettend schattig vind dat wij met onze paar manden oude baby in de maxicosi s’avonds doodleuk door de king-drive heen rijden. Als ik door een planfoutje geen tijd heb om te stofzuigen swiffer ik gewoon in een cirkel rond mijn kleintje heen, en veeg ik alle stofjes door het rooster van de convectorput. En ik heb al gauw gewoon wat extra rompertjes bij de Zeeman aangeschaft, omdat ik vooral in het begin vaak vergat de aparte babywasjes te doen. En als er visite komt en ik heb geen tijd meer om de kleine in bad te doen, smeer ik haar gewoon in met babyolie. Ruikt ze toch nog lekker 😉
Ook mijn moeder had alles vroeger altijd piekfijn in orde, en ik heb daar alleen maar de gemakken van ondervonden. Maar juist nu ik zelf een kindje heb, merk ik wel vaker dat het eigenlijk wel fijn is om soms even de boel de boel te laten. Want zeg nou zelf; van een doos kleenex naast de plee in plaats van wcpapier ga je ook niet dood! En dan is het een keer dinsdag patatdag in plaats van zaterdag. En ik hoop dat onze kinderen ons later kunnen waarderen om ons oprechte enthousiasme, onze flexibiliteit en onze creatieve oplossingen 😉
Ik hoop dat jullie een hele fijne dag hebben!
“Ik ben chaotisch, rommelig, vergeetachtig, dromerig, ik kom altijd te laat en ik heb een hekel aan het huishouden. Ik ben geen planner, ik ben één grote chaos.”
Dit ben ik ook en ik ben nu op een leeftijd dat ik dit tegenover mezelf mag toegeven. Maar in mijn omgeving en cultuur wordt dit niet gewaardeerd. Je wordt dan namelijk niet gezien als een volwaardige vrouw of geschikt trouwmateriaal. Sterker nog, je wordt gezien als mislukt. Ik heb lang gedacht dat ik ook was – mislukt -, maar ik begin nu steeds meer te denken dat ik me dat laat/liet aanpraten. Ik ben blij dat jij het zo “hardop” durft te zeggen. Je bent een inspiratie! So what, als ik rommelig ben en echt houdt van opruimen. Het loslaten van dit keurslijf van hoe het zogenaamd hoort te zijn, is zo heerlijk.
Gefeliciteerd met je verjaardag, Serena. Nog vele jaren in gezondheid en blijdschap. Moge al je wensen uitkomen ✨?
Gefeliciteerd met je verjaardag!