Een paar maanden geleden heb ik jullie deelgenoot gemaakt van een ingrijpende gebeurtenis in mijn leven; ineens had mijn vader kanker. We zijn nu een aantal maanden verder and guess what…? Hij staat nog steeds overeind!
Nadat de diagnose werd gesteld, hebben de artsen zo snel mogelijk een behandelplan opgezet. Hij onderging een 14 uur durende operatie waarbij de tumor in zijn hals is verwijderd, al zijn tanden zijn getrokken en verschillende huid en weefseltransplantaties zijn gedaan. Niet verrassend waren de eerste 48 uur ongelooflijk pijnlijk voor hem. Hij kon niet zelfstandig ademen, eten, drinken en ontlasten. Alles ging door slangen, pijpen en kokers zijn lichaam in en uit, zoals je dat vaak ziet bij mensen die een zware operatie achter de rug hebben. Hij kon niet praten en moest opschrijven wat hij wilde of nodig had. Zwaar, pijnlijk en verdrietig maar op de derde dag zat hij alweer grapjes te maken en was de stemming optimistisch.
Twee maanden na zijn operatie was hij voldoende hersteld om aan de bestralings- en chemotherapie te beginnen. Zeven weken lang ging hij dagelijks naar het UMC voor de bestralingstherapie en om de twee weken werd hij een aantal dagen opgenomen voor een chemokuur. De meeste steun komt van zijn trouwe vrienden, van mijn moeder en van Dewi en mij. Maar op hele slechte dagen wisten wij soms ook niet hoe we hem moed moesten inpraten en dan kan hulp uit onverwachte hoek komen.
Drie keer werd hij voor zijn chemokuur opgenomen op de afdeling in het UMC. Op zijn kamer lag hij met drie andere mannelijke kankerpatienten. Eerlijk gezegd keek ik niet uit naar deze opname. Ik zag het niet zitten dat hij een paar dagen moest doorbrengen met doodzieke mensen en had verwacht dat het zijn doorzettingsvermogen geen goed zou doen. En toch werd ik gelijk de eerste keer verliefd op zijn kamergenoten. Hij lag op een kamer met drie andere kankerpatienten. De een had het in zijn darmen, de ander in zijn teelbal en weer een ander in zijn longen. Papa’s directe buurman was een jonge, opgewekte gast van een jaar of vijfendertig. Hij had net zo goed vrijwillig kaal kunnen zijn in plaats van als gevolg van de chemo want verder zag hij er zo gezond uit als een vis.
“Hoi!”
“Hoi!”
“Waarom ben jij hier?”, vroeg ik hem.
“Teelbalkanker”
“Jeetje! Last van…?”
“Nee, helemaal niet. Ja, beetje moe. Maar dat is helemaal niet erg.”
“En jullie?”
“Onze vader krijgt hier chemo. Voor de mond & hals.”
“Al weggehaald?”
“Ja, nu bestraling & chemo”
“Ooh… Komt helemaal goed! Geen gezeik, weg met die troep. Niks aan de hand.”
“Ja, dat hopen we natuu…”
Tring!
“Sorry! Deze pak ik ff… Hey pik! Ja, top. Gaat lekker, jongen. Met jou? Kom je even langs? Feestje? Wanneer? December? Ja natuurlijk ben ik erbij!”
Meneer 2 lag direct tegenover hem. Een gezellig mannetje van rond de 50 jaar oud. Hij heeft zachte donshaartjes op zijn hoofd, een extreem vriendelijk gezicht en de liefste ogen die ik ooit heb gezien. En dan nu het allerschattigste; met een tevreden glimlach op zijn gezicht zit hij neuriend op de rand van zijn bed een tafelkleedje te borduren.
“Hallo! Welkom om de afdeling.”
“Hallo! Dank u!”
“Komen jullie je vader even brengen? Wat gezellig. Dag meneer! Wat heeft u?”
Mijn vader geeft antwoord en legt kort zijn behandelplan uit.
“Oooh… dat klinkt hartstikke goed meneer! Nou, u bent er alweer bijna uit. Fijn hoor.”
De waarheid was dat we nog niet eens op de helft waren maar wat kon mij dat schelen? Deze mensen gaven mij maar vooral mijn vader het gevoel dat er geen vuiltje aan de lucht was. En ik kon er geen genoeg van krijgen!
“Wat heeft u?” vroeg ik hem.
“Darmkanker.”
“Jeetje. Al lang?”
“Nee, eigenlijk niet. Het was echt zo’n ‘komt een vrouw bij de dokter’ verhaal. Ik kwam voor een buikgriepje en en ging naar huis met darmkanker. Ik woon ook al een paar weken niet meer thuis, ik zit nu in een verpleeghuis want ik ben alleen maar ik word top verzorgd hoor. Zulke lieve mensen, net een hotel. Fantastisch! En hier ook. Het is hier zo fijn. Vriendelijke mensen om me heen, goede verpleging. Nee… niets op aan te merken. Heel prettig!”
“Goh… En wat zijn de vooruitzichten? Bent u snel weer de oude?”
“Ja, natuurlijk kom ik er bovenop! Wat denk jij nou? Volgend jaar loop ik weer voorop in de avondvierdaagse!”
Vol verbazing staarde ik hem aan. Hoe was het mogelijk dat 2 verdiepingen lager, patienten steen en been zaten te klagen over die ontstoken teen die maar niet wilde genezen en dat deze mensen hier hun levenbedreigende ziekte recht in het gezicht leken te spugen en tegen de kanker zeiden ‘Prima dat je even in mijn teelbal/darmen/hals zit maar ik heb nog een hoop te doen dus ik laat je er even uitslopen als je het goed vind. Ja? Top!’
Een Surinaamse man van goed in de zestig liep de hele dag te lachen en te zingen. Hij kwam terug van zijn lunch uit het ziekenhuisrestaurant en of hij nou hier vandaan kwam of hij kwam van het toilet, het was elke keer weer een feestje.
“Een hele goede, gezellige middag mensen!”
Dewi en ik werden altijd zo blij en vrolijk van hem dat we leuk met hem mee deden.
“Dag meneer huppeldepup!”
“Alles goed met iedereen hier? Ja, natuurlijk gaat alles goed. We hebben tenslotte maar een beetje kanker. Anders zouden ze ons niet proberen op te lappen. Ja toch buurman?! Hahaha!” En dan liep hij weer rond om iedereen te high-fiven.
Papa werd omgeven door lotgenoten waarbij de levenslust uit de oren spoot. Een betere remedie voor een kankerpatiënt is er niet. Grappig dat juist op de plek waar de concentratie dood en verderf het grootst was, wij de grootste bron van vechtlust, levenslust, doorzettingsvermogen en optimisme hebben gevonden.
Natuurlijk begon de behandeling na 7 weken zijn tol te eisen. Zijn keel is kapot, zijn huid is verbrand, zijn smaakpapillen zijn stuk en hij heeft al maanden niet gegeten. Hij heeft veel pijn, hangt slap van de morfine en baalt ervan dat al zijn tanden zijn getrokken. Maar hij is niet kaal geworden en we kunnen fase 2 afvinken! Doordat ze zijn hele kop van voor tot achter en van links naar rechts hebben opgereten zijn er waarschijnlijk bepaalde zenuwen verwijderd, waardoor de spierziekte verdwenen is waar hij al 20 jaar mee liep. Kijk, weer een pluspuntje!
Tijdens zijn laatste bestraling vroegen Dewi en ik of we mee mochten. Hij werd met zijn op maat gemaakte masker aan de tafel geschroefd en Dee en ik mochten op camera’s kijken naar hoe het allemaal in zijn werking gaat. Heel sci-fi allemaal en bloedinteressant om te zien. Ik snap nu namelijk waarom er zoveel geld voor de zorg nodig is. We zijn er nog niet maar na alles wat ik tot nu toe heb gezien, ben ik ontzettend dankbaar voor het Nederlandse zorgstelsel. En voor het verplegend personeel en de behandelend artsen die ons constant het gevoel geven papa geen nummer is. Dat is hij natuurlijk wel want de hoeveelheid kankerpatienten vormt een onophoudelijke stroom van komen en gaan maar ze weten ons het gevoel te geven dat er met man & macht wordt geknokt voor het terugwinnen van zijn gezondheid en dat hierbij kosten noch moeite worden gespaard.
Tot zover de update. De kanker heeft dankzij de operatie een stevige linkse gekregen. In de tweede fase van chemo- en bestralingstherapie een goedgemikte rechtse. Nu nog een genadeklap en dan is de strijd hopelijk gewonnen. Natuurlijk voel ik veel onzekerheid en ben ik soms bang. Maar hoe dit ook afloopt, (en ik hoop dat ik niet te zweverig klink) ik voel vooral dankbaarheid. Dankbaarheid voor zijn trouwe vrienden, voor de artsen en het verplegend personeel, voor mijn moeder en mijn zusje, voor mijn vriendinnen en vooral voor de kankerpatienten op zijn afdeling bij wie het eindeloze optimisme het beste medicijn is.
Lfs,
Angel
Volg me ook op instagram via @thebeautybakery
Ik heb de eerste post gemist, maar jeetje wat vervelend. Hopelijk is hij snel weer de oude!
Echt onwijs mooi gesproken. Veel sterkte en liefde toegewenst.
Heel veel sterkte gewenst! Wat schrijf je zoiets moeilijks als dit prachtig op zeg.
Je schrijft zo mooi, hopelijk gaat alles verder goed!
Ah Angel toch, wat spreekt er onwijs veel hoop liefde en verdriet uit je post. Ik wens jou en je familie de kracht toe om dit allemaal het hoofd te bieden. Ik hoop dat jullie op een dag met zijn allen hier op terug kunnen kijken en kunnen zeggen ”we did it”. Want dat is wat jullie doen. Jullie doen dit met zijn allen. Succes! x
Fijn dat je ons op de hoogte houdt :). Succes & sterkte nog voor de rest van de behandeling!
Mooi geschreven, Angel. Erg fijn dat je vader een kamer deelt met zulke optimistische mensen ondanks dat ze toch ziek zijn. Veel sterkte voor jou en je vader!
Wat erg voor jullie, maar wat fijn dat je papa sterk en optimistisch is. Ik lees al een hele tijd erg graag al je columns Angel. Nu voel ik wel extra met je mee omdat mijn papa een vierdegraads hersentumor heeft gehad, tot tweemaal toe. Ik weet wel wat van chemo en bestraling en noem maar op. Wat een zware operatie moet dat geweest zijn. Zoals ik het lees heeft je vader wel een goed netwerk rond hem heen waarop hij kan steunen. Dat is naar mijn ervaring heel belangrijk. Ik wens jullie nog veel moed en kracht. Volgens de statistieken had mijn vader nu al dood kunnen zijn door zijn type kanker. Gelukkig is hij geen ‘gemiddelde’ mens, maar een echte vechter, en zo vaak mogelijk positief. Jouw ervaring op de afdeling spreekt wel voor zich. Met zo’n ziekte weet je ineens weer wat er echt telt. Oké wat een onsamenhangende reactie 😉 Veel sterkte voor jou en je vader, ik hoop dat hij goed herstelt eens de bestraling is afgelopen. Dikke knuffel uit België. En hopelijk schrijf je nog lekker veel stukjes op Beautylab!
Wauw Angel, wat een mooi verhaal. Dat klinkt in de situatie misschien wat vreemd, maar ik geloof dan jij snapt hoe ik dit bedoel. Wat fijn dat je vader in een kamer ligt met optimisten, en dat familie en vrienden er zo goed zijn. Dat blijft je pa natuurlijk ook motiveren! Veel sterkte in de komende tijd =)
Ik bestraal mensen en mede door de enorme energie die deze mensen uitstralen maakt het dit werk zo leuk!
Ik prijs mijzelf altijd gelukkig dat het mij niet overkomt maar anderzijds heb ik ook zoveel bewonderen voor de levenslust en motivatie die ze hebben. Prachtig om te lezen dat ook jouw vader met die energie in aanraken komt.
Mooi geschreven. Sterkte aan jou en de hele familie.
Love,
fijn om te horen dat het goed gaat met je vader ondanks de pijn en vervelende behandelingen. hoop dat hij er weer bovenop komt.
en wat goed dat je hier zo open over kan schrijven, echt knap
veel respect voor jou !
Fijn dat je het zo op kan schrijven en relativeren. Mensen kunnen nu zien hoe het allemaal in zijn werk gaat. Sterkte met alles! Blijf elkaar steunen!
Wauw, de stukjes over je vader weten mij altijd diep te raken. Veel sterkte verder, dit gaat goed komen!
heel mooi artikel Angel! Veel respect en beterschap aan je vader.
Bedankt voor het delen Angel, ik heb hier heel veel aan. Ben sinds een paar maanden achter dat ik baarmoederhalskanker heb en soms ben ik heel depressed (meestal in bed dan ga je nadenken etc) maar ik probeer net zo positief als die vrolijke meneren ;D
Heel veel sterkte, het is niet gek dat in bed alles zwaarder en donkerder is, dan ben je even alleen met je gedachten en gevoelens…ik hoop dat je veel lieve mensen om je heen hebt die je erdoor heen helpen.
Liefs,
Linda
Wat ontzettend goed geschreven!
Mooi om te lezen hoe optimistisch de patiënten zijn en hoe ze elkaar steunen
Heel veel sterkte nog!
Ik las je update met kippenvel. Weet je Angel, goeie mensen worden altijd het meest beproefd in het leven. Dit is er ook zo eentje van. Jullie komen er wel, met zoveel wilskracht en doorzettingsvermogen is die kanker zsm verleden tijd. Veel sterkte allemaal, jullie komen er wel!!
Wat mooi dat je dit deelt! Wat mooi om te lezen dat de patiënten zo optimistisch blijven en elkaar op die manier steunen!
Weer zo ontzettend knap geschreven! Zo bijzonder om te zien hoe optimistisch mensen met een dodelijke ziekte kunnen zijn! Op naar de genadeklap!
Mijn moeder heeft de hele familie (dus ook haar kinderen, ik en mijn broers dus) via email laten weten dat ze borstkanker had en al de eerste behandeling achter de rug had… tjah, dat kwam dus even aan. Op welke manier dan ook, kanker is ingrijpend, voor de hele familie, sterkte. xxx Lucinda
Wat ontzettend knap dat je dit met ons kan delen. Heel veel sterkte en beterschap de komende tijd voor je pa.
Mooi om te lezen, positief! Hoop dat het goed komt met je vader en de andere kerels daar! Veel sterkte nog!
Heftig zeg. Veel sterkte de komende tijd. Erg mooi en aangrijpend verhaal. Het gaat zeker weten goed komen, jullie gaan dit samen winnen 🙂
Zoals je al zei Keep your head up!
xx
Kippenvel als ik dit lees! Ben sprakeloos. Lieve Angel, heel veel sterkte! Ik hoop dat je vader snel weer gezond is. ❤️
Heel mooi om te lezen. Veel sterkte aan je pappa en jullie allemaal!
Wat een goed nieuws, dat het de goede kant op lijkt te gaan. Fijn dat je vader ook van zijn lotgenoten veel positieve energie krijgt. Mooie boodschap, dat hoe slecht het ook lijkt te gaan, je nog altijd positief kunt blijven!
Heel veel sterkte maar vooral succes want dit gaan jullie winnen!
ik moet soms wel lachen om hoe sommige mensen kunnen zeiken om niks.
You never know how strong you are untill being strong is the only choice you have!
*slik* wat herkenbaar allemaal.
Ik hoop dat je papa snel weer helemaal er bovenop komt!
Wow Angel, super mooi geschreven. Hoop dat het voor je vader en die andere topkerels van zijn afdeling allemaal goed komt en dat ze volgende zomer met een lekker drankje in het zonnetje kunnen genieten!
Oh wauw, wat een mooi artikel. Prachtig geschreven! En ik heb moeten lachen om de verhalen over de patiënten waar je vader mee op een kamer lag, mensen die gewoon moed en optimisme behouden bewonder ik zo erg!
Ik hoop dat hij er snel helemaal bovenop komt!
Och meid, wat weet jij dit ontzettend mooi neer te zetten. En wat fijn dat er zulke mensen om je vader heen waren, dat moet zekersteweten een steun zijn geweest! Heel veel sterkte toegewenst, al ken je me niet persoonlijk. Long live the fighters!
Mooi geschreven!! Positiviteit geeft een mens zoveel meer kracht. Top dat iedereen elkaar zo opbeuren. Heel veel succes met de volgende fase!
Amen to that. Knuffels voor jou en je familie en je top papa Angel! X
Knuffel voor je papa…
jeetje, ik had er nog nooit zo over nagedacht, maar het is inderdaad waar dat mensen die ernstig ziek zijn heel hard vechten en een stuk optimistischer zijn.. ik hoop echt dat hij erboven op komt, sterkte xxx
één woord: Kippenvel!
Met een lach en een traan lees ik je verhaal. Ben er stil van, maar fijn om een update te krijgen. Heel veel sterkte voor je papa en jullie allemaal. Liefs Céline
Ahh wauw Angel, wat heb je dit mooi geschreven! Ik ging helemaal op in je woorden, je schrijft prachtig. Ik wens jou en je familie het allerbeste toe!
Jullie boffen met elkaar als gezin en vrienden. Krijg een warm gevoel wanneer ik dit lees.
Veel mooie mensen die er voor elkaar zijn met een heerlijke pot humor. respect!!
Wauw, wat mooi geschreven. Ik heb er tranen van in m’n ogen.
Heel veel sterkte!
BAM, die komt ff binnen zetten. inderdaad heel raar hoe mensen die eigenlijk nergens echt last van hebben zo kunnen klagen, terwijl iemand die serieus dodelijk ziek is gewoon explodeert van levenslust. ontzettend goed geschreven en nog heel veel sterkte en beterschap gewenst <3
Wat heb je dit weer mooi geschreven! Sterkte nog in doe hopelijk laatste fase!
Mooi geschreven sterkte
Wat heb je dat mooi opgeschreven. Heel veel sterkte!
Normaal zijn jouw artikelen een lichtpuntje doordat ik er zo hard van moet lachen, nu is het een lichtpuntje omdat je me stil hebt gekregen. ik heb gehuild. ik vind het prachtig Angel, wat je zegt. Ik wens jou en je familie uit de grond van mijn hart het allerbeste!
heel, heel veel sterkte <3 xo
Knap hoe je hier zo mooi over schrijft! Inderdaad optimisme is het beste medicijn.
Jeetje wat een strijd, maar wat een inspirerende verhalen! Ik hoop dat alles goed komt en dat jullie nog lang van elkaar kunnen genieten 🙂