Door Angel – Babbeltjes met vreemden mijd ik het liefst. Niet omdat ik een chagrijnige ouwe sok ben maar omdat social talkjes met vreemden doorgaans over de regen, de zon, de kou, de hitte en ‘glad hè!’ gaan en laat dat nou net niet in mijn interessegebied liggen. Toen ik van de week Serena’s stuk las over ‘spreek eens een vreemde aan‘ was mijn eerst gedachte; Ik peins er niet over. Ik heb wel wat beters te doen dan eindeloos zeiken over het al dan niet uitblijven van een witte, groene, gestreepte of vierkante kerst.
Toch gebeurt het me soms dat ik ineens een onderhoudend gesprek heb met een total stranger. Babbelen doe ik graag, vaak en veel. Echter wel onder de voorwaarde dat ik de gespreksstof interessant vind. Of ik moet er iemand blij mee kunnen maken. Oude mensen bijvoorbeeld, die niet zoveel aanspraak hebben. Maar, het is tenslotte bijna kerst en welke tijd van het jaar is nu geschikter om wat liefde te verspreiden?
Poging 1. In de kassa rij van de supermarkt
De mevrouw achter mij legde al haar boodschappen op de band. Zo te zien ging ze een grote taart bakken. Daar ging ´ie:
‘Zo, gaat u een lekkere taart bakken?’
‘Ja! Inderdaad ja. Heerlijk. Het wordt nu ook zo koud. Toch de tijd van het jaar om de oven weer veel te gebruiken hè?’
´Voor uzelf of heeft u een feestje?’
‘Nee hoor, niets speciaals. Maar als het zo koud wordt, bak ik graag taarten. Kijk in de zomer niet maar nu met die koude dagen. En wat denk je straks van Januari en Februari? Dat wordt nog veel kouder. Gelukkig ligt er nog geen ijs op de stoep, dat vind ik altijd vervelend. Maar het mag best gaan sneeuwen van mij. Kerst is toch wel meer kerst als het wit is, vind je niet? Maar als we Piet Paulusma moeten geloven….’
‘Nou, succes met de taart! Dag mevrouw.’
Poging 2. PostNL business point
Ah! Een vreemde mede-webshopcollega! Dat wordt vast een leuk babbeltje over ons overlappende vakgebied.
´Wat zijn het er altijd veel hè, met die feestdagen´ begon ik terwijl ik postkar vol laadde met pakketjes.
´Nou, ik ben er wel blij mee hoor!´ antwoordde de vrolijke, blonde dame terwijl ze haar sjaal om deed.
Dat ging goed, we hadden het niet over het weer…
´Tuurlijk, ik ook. Kan alleen op 1 januari gelijk naar de bottenkraker omdat ik geen rug meer heb.´
´Oh. Het zware inpakwerk wordt gelukkig altijd door mijn man gedaan. Ik denk dat ik reuma heb want heb zo´n pijn in mijn gewrichten soms. Maar vooral als het koud is. Zo koud is het trouwens nog helemaal niet voor de tijd van het jaar hè? Wij gaan volgende week skiën en ik zeg nog tegen mijn man dat het maar hopen is dat er sneeuw ligt want als het weer daar net zo mild is als hier in Nederland dan valt er weinig te skiën. Vorig jaar rond deze tijd was het pas koud. Glad ook! Nou mis ik die gladheid niet hoor, maar…’
‘Nou, succes dan maar!’ en weg was ik.
Poging 3. Tentoonstelling in kroeg
In de stamkroeg van mijn vader was een tentoonstelling van een groepje kunstenaars dat de vaste bezoekers van het café had geportretteerd. Ook mijn vader had vrijwillig model gezeten (lees: drie uur lang doodstil op een kruk zitten staren naar een klok) en uiteraard waren mijn zusje en ik benieuwd naar het resultaat.
De zaak was goed gevuld met de geportretteerden, de kunstenaars en nieuwsgierige vrienden en familie. Een gezellig en vriendelijk uitziende heer (zo te zien een van de kunstenaars) kreeg mij in zijn vizier en zocht naarstig oogcontact. Normaal gesproken zou ik me omdraaien en een dikke boom met mijn zusje opzetten over jawel, het weer. Vandaag had hij geluk, ik had namelijk een missie te volbrengen. Met een open blik stapte ik op hem af.
‘Hallo! Bent u één van de kunstenaars?’
‘Dag, hallo! -zo aangeschoten als een kanarie- Hallo zeg. Goh…’ zei hij terwijl hij mijn hand met beide hand vastpakte en niet meer los liet.
‘Heeft u ook een schilderij gemaakt?’
‘Goh, ja. Tsja. Hallo! Ja, ja, ik heb ook er ook een aantal gemaakt ja.’
‘Wat leuk, welke?’
‘Ja, ja. Jaaaa, die hangen hier ook ergens ja. Ja. Ja ja! Goh. Zeg, heb jij soms ook model gezeten?’
‘Nee, maar Hans, mijn vader, wel.’
‘Ben jij de dochter van Hans? Goh, wat een prachtige dochter. En is dit je zus? Ja. Ja. Prachtige mensen zijn jullie zeg. Exotisch. Nou!’
Een collega kunstenaar die beduidend minder sherry´s op had, kwam, wellicht uit medelijden voor Dewi en mij, maar even bij ons staan.
‘Ha Harry! Kijk eens wat een prachtige exemplaren hier staan zeg! Wat een bezienswaardigheid. Zeldzame schoonheden. Ja, ja, jaaaaaaaaa. Goh! Nou. Hik. Ja ja.’
‘Tja, Indonesische moeder. Dan krijg je halfjes. Maar welk stuk heeft u gemaakt?’ zei ik maar omdat het gesprek een vreemde wending begon te krijgen.
‘Prachtig!’ bulderde hij uit. ‘Werkelijk prachtig!’
Ik had duidelijk de verkeerde uitgekozen en had geen idee hoe ik hier nog enige sturing aan moest geven.
‘Weet je Harry, wat ik zo mooi vind aan Indische mensen…?’
Harry keek hem vragend aan, maar de kunstenaar nam geen aanstalten antwoord te geven.
‘Nou?’ zei Harry tenslotte.
‘Nou wat?’
‘Waarom vind je Indische mensen zo mooi?’
‘Ja… ja. Dat vind ik inderdaad ook ja. Jij ook? Ik ook. Weet je ook waarom?’
‘Nou?’ zei Harry braaf nogmaals.
‘Indonesische mensen zijn zo heerlijk…. Zo heerlijk… uhm. Ja! Zo ontzettend bloot.’
Bloot? Snel checkte of we ons soms vergeten waren aan te kleden.
‘Jaaaaa…’ zei Harry bedenkelijk, ‘je bedoelt open hè?’. ‘Ja, het zijn inderdaad hele open mensen ja. Dat is ook mijn ervaring’.
‘Nee, bloot. Ik bedoel dat ze zo bloot zijn! BLOOT! Ja ja. Snap je wat ik bedoel?’
Me simpelweg omdraaien en weglopen ging niet meer en ik zag dus maar één uitweg.
‘Goh, het begint nu wel echt koud te worden hè?’
‘Nou inderdaad,’ antwoordde mijn zusje ‘maar het witte kerst zit er niet in hè, als we Piet Paulusma moeten geloven.’
Hebben jullie ook na aanleiding van Serena’s blogje gesprekjes aangeknoopt met vreemden? En hoe zijn die verlopen? Vertel me er alles over in de comments!
Liefs,
Angel
Ik heb een gesprek gevoerd met iemand die wachte bij de kapper over de sportschool. En hij was het met mee eens dat mijn haar in modelfohnen met dit weer totaal zinloos is.
Verder ben ik niet heel veel mensen tegen gekomen toen ik alleen in de stad was deze week :(. En tijdens de tentamens kan ik moeilijk gaan zitten praten :p
Haha misschien zou ik het ook eens moeten doen, komen leuke dingen uit!
Weet je waar leuke, lieve en mooie gesprekken van komen?? Van complimentjes geven. Hehe Ik probeer het zelfs als ik in een bad mood ben toe te passen. Er is altijd wel iets waar je een welgemeend compliment over kunt geven en mensen worden er altijd zo blij van! “Wat een grappige tas heeft u? Is dat handgemaakt?” “Oh wat een gave schoenen!” “Of meer bij de mensen zelf: ow wat heb jij lange wimpers!” Of iets… Meestal krijg je dan vanzelf een positief gesprek over waar het tasje, de schoenen en zelfs de wimpers vandaan komen. Haha Spread the Love!! <3
Hahahahhahahaha ik heb mijn wekelijkse training voor mijn lachspieren weer gehad dankjewel Angel hahaha!! 🙂
hahahaha geweldig!
Gisteren in de trein zaten zo’n schattige opa en oma tegenover mij en ik zat naar buiten te staren (maar het was pikdonker) en zij probeerden te zien waarom ik naar buiten keek.
Dus ik van; ja er valt niks te zien maar af en toe een mooie kerstboom is leuk!
Gingen we 1 uur en 45 minuten kerstbomen kijken hahaha kei gezellig.
En ik heb ze 9292 uitgelegd, maar toen realiseerde ik dat ze geen smartphone hadden :’) Wel heel leuk gekletst en tijd ging ook sneller.
Ik vind het eigenlijk behoorlijk aso om zo opeens gesprek af te kappen en: jow he! Terwijl je zelf begint.
Hahaha geweldig. Ik kan wel vreemden aanspreken maar deze koude dagen doe ik dat niet. In de zomer zijn mensen altijd wat vrolijker. Hahah Maar lukt niet altijd hoor.
Love,
Hahaha wauw zo grappig! Wees blij dat je geen kapster bent. Toen ik nog in de salon stond bijna elke klant begon over het weer en maakte allemaal dezelfde ‘originele’ weersgrapjes -_-
Ik ben ook indo en volgens mij ben ik niet bloter dan andere hoor;) ( ken je trouwens t boek mevrouw mijn moeder? Over een indische moeder zo herkenbaar)
Wat een leuk artikel heb hier erg om gelachen haha herkenbaar!
Hahaha, geniaal!
Ik had vandaag nog een gesprek met iemand over geld doneren voor een fonds en met iemand over de voedselbank.. Ik snap alleen nooit hoe ik op die onderwerpen kom.
Haha, leuk om te lezen! Ik vind het altijd wel gezellig om met vreemden te kletsen!
Vandaag even gebabbeld met een Zwitsers vrouwtje op leeftijd in het Duits 🙂
Wat leuk dit, word er vrolijk van!
Haha wat grappig allemaal. Maar wat ik me afvroeg, hoe onthoud je het hele gesprek dan? Neem je het op ofso?
Haha! Lekker bezig! Ik ben Brabants. Tegen vreemden praten is what we do 🙂
Whahaha! Je treft het niet he Angel?
Hahaha heel leuk geschreven! It made me smile!
Heerlijk artikel!
haha dit is echt leuk om te lezen!
Leuk geschreven. Motivatie voor mij.
Wat een heerlijk stuk om te lezen!!
Hahaha wat geweldig geschreven weer!
Haha wat een leuk artikel! En wat grappig dat je op het eind zelf over het weer was begonnen toen je geen andere uitweg zag
Hahaha super leuk geschreven! Liefs
Hahaha super leuk artikel. Angel, je kan echt geweldig goed schrijven 😀
:’) Ik vind het om te gieren! Geweldig geschreven Angel.
hahahah, zo leuk geschreven weer, ik ben ook niet zo een socializer hoor, praatjes met vreemden probeer ik te vermijden, je weet maar nooit toch?
Hoezo, verwacht je dat ze morgen bij je aan de deur staan om koffie te drinken of dat er enge mannen midden in de nacht bij je bed staan die je die middag hebt aangesproken hahahaha. Vreemden zijn niet eng hoor, gewoon een klein sociaal gesprekje is niets mis mee. +’
Huh ik snap het niet. Is dit nu geschreven door Serena (staat bovenaan de post) of door iemand anders?
Hahaha, geniaal zeg, heel leuk geschreven^^
Hahahaha Angel jij schrijft altijd zo leuk!!!
Ik spreek geen vreemden aan, ik word al de hele dag aangesproken en dan heb ik s’avonds er genoeg van.
Maar vaak spreken mensen mij aan en vertellen ze hun volledige levensverhaal, blijkbaar lok ik dat uit op de één of andere manier.
Soms grappig, soms vreemd, soms zielig.
Heerlijk weer om te lezen haha. Liefs
Vermakelijk stuk. Ik vind het cirkeltje waarbij je met het weer begint en verrassend eindigt leuk gedaan, complimentjes!
Je schrijfstijl is echt geweldig!
Hahaha, je blijft een held!
De missie is misschien niet helemaal geslaagd, maar de blog die je erover hebt kunnen schrijven wel hehehe 😀
Haha, ik doe dit eigenlijk best wel vaak. Het enige moment waarop ik er echt geen zin in heb, is ‘s ochtends vroeg in het openbaar vervoer. Mensen die naast je komen zitten en echt tot het eindpunt (lees: een half uur) met je willen babbelen over alles, maar vooral over niets. Meestal gepaard met ontzettende ochtendwalmen en ergggh. Nee. Voor de rest ben ik wel heel aardig, hehe.
Hahaha, zoals altijd weer een heel leuk artikel!
Angel je moet echt een cabaretier/cabaretiere (bestaat dat woord?) worden!!
Stiekem is ze dat al wel een beetje met die briljante stukkies op Beautylab 😛
hahaha weer erg leuk! vooral die laatste zinnen hihi. Volgens mij is er geen land op de wereld waar zo veel over het weer gesproken wordt als in Nederland. Achja, het is tenslotte iets waar we allemaal mee te maken krijgen 😉
hahahahaha leuk geschreven
Haha wat schrijf je toch weer lekker! Ik ga eigenlijk nooit echt gesprekjes aan met vreemden.. 😉