“Een selfie is een gefotografeerd zelfportret, doorgaans gemaakt met een smartphone of webcam, waarbij de foto geüpload wordt naar een sociaalnetwerksite” aldus Wikipedia. Selfie was het woord van het jaar 2013 en sindsdien lijkt het woord alleen nog maar meer bekendheid gekregen te hebben. Mijn ouders weten wat een selfie is. Opa’s en oma’s weten wat een selfie is. Barack Obama maakt selfies. De Paus maakt selfies.
Zelfs katten weten wat een selfie is.
Het was dé Halloween outfit, verschillende kledingketens verkopen T-shirts met het woord en het bloedirritante (sorry hoor) gelijknamige hitje staat al weken in de top 40. Niemand kan meer om de selfie heen. Sterker nog, laatst las ik dat een selfieverslaving de 19-jarige Danny Bowman uit Engeland bijna fataal was geworden.
Wat is er aan de hand met de wereld? Met mij? Met jullie? Moeten we ons serieuze zorgen gaan maken omdat het maken van selfies in het ergste geval de dood tot gevolg heeft? Moeten we deze berichten met een korreltje zout nemen, het wegwuiven, of zit er wellicht een kern van waarheid in.
Even terug naar het veelvuldig maken van selfies als psychische aandoening. The American Psychiatric Association (APA) heeft de stoornis ‘selfitis’ gedoopt. Het wordt beschreven als een obsessieve-compulsieve stoornis om foto’s van jezelf te maken en ze te posten op social media om zo je gebrek aan zelfvertrouwen te verbergen.
*edit* dit bericht blijkt een HOAX (een broodje Aap-verhaal). Selfitis is geen officiële psychische aandoening. Toch trapte ik er in, want er zit wel een kern van waarheid in, vind ik.
Laat ik jullie eerst uitleggen waarom ik zelf wel eens een selfie neem. Ik heb altijd al foto’s van mezelf gemaakt. Nog voor het hele smartphone tijdperk. Ik had bijvoorbeeld een mooie make-up look op mezelf gemaakt en ja, dat wil je dan vastleggen. Of ik had een onwijze good hair day en ik vond dat ik weer eens toe was aan een nieuwe Hyves-avatar. Hoppa, dan maak je een foto. Of ik was verliefd op mijn vriendje en wilde mijn mailtje begeleiden met een knappe foto van mezelf.
De reden dat ik selfies nam was omdat ik vond dat ik er op dat moment leuk of bijzonder uitzag en dat gewoon wilde vastleggen en delen met anderen. Wie houdt er nu niet van om een mooie foto van zichzelf te hebben? Ik kan me bijvoorbeeld maar moeilijk voorstellen dat het je niet uitmaakt wat voor profielfoto je hebt: je wilt toch altijd een goede eerste indruk maken?
Ik denk dat de meeste mensen selfies maken om deze reden, maar natuurlijk geloof ik meteen dat zoiets heel erg uit de hand kan lopen. Het lijkt wel alsof iedereen op zoek is naar perfectie. Naar de perfecte selfie. Ook ik maak me er soms schuldig aan. Dat ik dan 3 selfies neem en uiteraard de mooiste upload naar Instagram. Maar is dat fout? Ik vind van niet. Volgens mij is dat volkomen normaal. Dus wanneer en waarom begint het dan een obsessie te worden?
Wanneer je niet zo zeker bent over je uiterlijk denk ik dat het heel veel indruk kan maken wanneer je positieve feedback op je selfies krijgt en zelfs nog meer indruk maakt wanneer je negatieve feedback krijgt. En negatieve feedback is al snel gegeven via internet. Feedback op je selfies kan een belangrijke rol gaan spelen in hoe je je voelt: krijg je positieve comments dan heb je een goede dag en krijg je negatieve comments dan voel je je rot. Op zich geen gekke reactie aangezien negatieve feedback nu eenmaal harder aankomt en hardnekkiger blijft hangen in ons geheugen. Daar kunnen we niets aan doen.
Wat ik wil zeggen is, ik begrijp de verleiding om selfies te plaatsen. Ik snap de zoektocht naar de perfecte selfie. En ik kan me ook voorstellen dat de feedback op een selfie kan bepalen hoe iemand zich voelt. Dat je verslaafd kan raken aan de aandacht die je ermee krijgt. Erop kickt. Maar we moeten wel reëel blijven en dat is nu juist zo’n probleem. Doordat alles steeds meer online dan offline afspeelt verliezen we soms de kijk op de werkelijkheid en wordt er wel erg veel (te veel!) waarde gehecht aan de mening van onbekende followers. Is het niet veel belangrijker om kritiek van een hechte vriend of familielid serieus te nemen? En is het niet veel leuker om een complimentje te krijgen van iemand die je recht in je ogen aankijkt? Die gewoon in real life zegt dat je er leuk uitziet vandaag?
Ik ben dol op internet en social media. Ik houd er van om foto’s te delen, om tips te geven en om interactief bezig te zijn met mijn followers, begrijp me niet verkeerd. Maar mijn ‘online wereldje’ is niet het allerbelangrijkste. Ik hecht nog altijd meer waarde aan mijn ‘offline wereldje’. En toch is het zo gemakkelijk (en daarom juist zo gevaarlijk) om jezelf te verliezen in het online.
Het maken van selfies is prima. Lekker blijven doen. Maar laten we vooral niet naast onze schoenen gaan lopen als we veel complimentjes krijgen. En laten we ons ook vooral niet onzeker maken door negatieve comments.
Hoe denk jij over het maken van selfies? Heb jij je wel eens beter of slechter gevoeld door reacties op een selfie?
Until next time,
Serena Verbon
Ik vind het ook heel leuk om foto’s van mezelf te maken, maar ik zet bijna nooit foto online. Ik vind het leuker om de foto voor mezelf te houden dan elke dag een stuk of 5 selfies online te zetten. Ik heb trouwens ook geen slotje op mijn insta, ik zet nooit foto’s van mezelf (of andere dingen) online die andere mensen niet mogen zien of waarvoor je je zou moeten schamen.
Ik vind dat er een grote kern van waarheid in je blogpost zit, selfies maken mag, maar je moet er niet op gaan ‘kicken’.
Groetjes
Ik kan me niet vinden in selfies. Ik vind het wat overdreven om van jezelf een foto te maken en deze te delen via verschillende media. Om je outfit te tonen, oke. Maar tientalle selfies om aan de wereld te laten zien hoe geweldig en vrolijk je er uit ziet. Nee dankje. En dat het een psychische aandoening is? Ik vind dat er in dat artikel best veel waarheid in zit en ook al is het een broodje aap verhaal, ik geloof het nog steeds.
Wat een leuk onderwerp voor een artikel!
Ik denk dat we in een maatschappij leven waarin mensen over het algemeen weinig stilstaan bij wat ze doen en waar het in het leven eigenlijk om draait. We volgen de richtlijnen van wat er van ons verwacht wordt, we gaan naar school, we studeren, werken, vormen een gezin etc. zonder er bij stil te staan wat de zin hiervan is. Dat creëert een zekere oppervlakkigheid waaraan de social media sterk bijdraagt; we kunnen ons constant afleiden van onszelf. We kunnen het ontwijken om na te denken over onze dag en kijken in plaats daarvan bijvoorbeeld even op Facebook wat anderen gedaan hebben.
Ik denk dat er nog steeds veel moeilijkheden zijn en verdriet is op de wereld omdat mensen te weinig stilstaan bij zaken die echt belangrijk zijn. Zaken als de mensen om je heen liefdevol behandelen, principes naleven als ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Niet oordelen, het streven altijd te handelen naar het welzijn van alle betrokkenen en niet alleen jezelf.
Zelfreflectie op de momenten dat je vanuit negatieve gevoelens handelt en je best doen jezelf te begrijpen zodat je dit de volgende keer anders kunt doen.
Dat zijn voorbeelden van kwaliteiten waar je als mens echt trots op kunt zijn.
Een selfie is voor mij het zoeken van eigenwaarde in het uiterlijk, wat begrijpelijk is en natuurlijk is, maar ook oppervlakkig.
En de mate waarin de selfie in de maatschappij voorkomt symboliseert wel dat er teveel nadruk is op het uiterlijk, een kwaliteit die er eigenlijk niet toe doet vergeleken met wat ik hierboven omschreef.
Ik vind het altijd zo jammer dat selfies niet spontaan zijn! Mensen trekken dan hun “standaard mooie hoofd’, want zo vinden ze zichzelf er het mooiste uitzien. Dus alle selfies van die persoon zien er dan ook hetzelfde uit. Ik vind zo’n geposeerde foto (met nog een halve arm erbij) eigenlijk nooit geweldig, omdat het er al snel uitziet alsof diegene zichzelf zo geweldig vindt… nee.
Spontane foto’s laten veel meer van je karakter zien!
ik snap geen reet van die hele selfie-manie. Als ik een foto maak van mezelf, is dat niet om online neer te plempen, maar gewoon, om voor mezelf vast te leggen hoe ik er die dag uitzag. Anderen zien dat al, toch?
Ahahahahhaahhaha ik ben gek op selfies maar niet van alleen mezelf maar met myn klasgenoten! Als we byv. In de klas op onze telefoon mogen dan zitte ik en mn klasgenote allemaal gekke foto’s van onszelf te maken soms hebbe we wel 150 foto’s gemaakt en heel veel jongens vinden het ook leuk als ik met myn vriendinne foto’s maak kome ze dr ook grappig bystaan endan is de foto egt superleuk
Ik maak alleen maar stiekem selfies met de smartphone van mijn vriend. Heeft hij weer eens een leuke nieuwe achtergrondfoto 😉 hihi
Zelf heb ik geen smartphone, dus de trend van de selfies ontgaat mij een beetje. Maar ik zie er wel veel voorbij komen op facebook.
Goed en interessant artikel, duidelijk geschreven! Ik vind ook dat selfies maken prima is, je moet je er alleen niet te veel zorgen over maken en niet te veel ‘waarde’ aan hechten zeg maar.
Ik denk dat de reacties om selfies van een ‘gewoon’ iemand toch nog anders zijn dan de reacties die jij, als bekend persoon, op je selfies krijgt. Mensen gaan veel sneller negatieve commentaar geven aan een bekend persoon dan aan een ‘nobody’.
#SELFIE, volgens mij bestaat er geen meer trending topic dan dit… Woord van 2013/14 for sure! Jammer dat ik zelf niet op het woord gekomen ben, haha. Eigenlijk haat ik selfies, bij mezelf dan, voel me altijd zo’n randdebiel als ik een foto van mijzelf maak.
Selfies zijn gewoon top, haha!
Dan ben ik de enige die een grafhekel heeft aan foto’s van mezelf! En vooral selfies.
Ik heb jarenlang op Facebook en Hyves gezeten zonder een profielfoto van mezelf. Dat wilde ik gewoon niet. Waarom zou ik met mijn bolle bakkes nou weer op de foto moeten?
Een paar maanden geleden heb ik voor het eerst een selfie gemaakt, maar dat was puur om te laten zien wat ik heb gedaan met make-up.
Net ook weer. Ik was van het weekend naar 2 feesten. Heb ik foto’s van mezelf terug gevonden. Retarded to the max. Nee, foto’s zijn echt niks voor mij.
Idd, ik ben het helemaal met je eens! Selfies en alles rond het online wereldje is leuk, maar niet het belangrijkste. Eens eens gewoon met iemand praten vind ik leuker dan chatten, en al zeker dan bellen. En een compliment face go face geeft me toch nog meer vertrouwen dan op internet… Maar zonder internet zou ik toch ook weer niet kunnen, niet te lang althans toch. 🙂
Ja selfies zijn leuk, je zal het mij niet horen ontkennen. Maar je moet idd met de voetjes op de grond blijven. Een compliment is altijd leuk, maar ik weet even goed dat het een compliment is op de beste foto van de reeks en een compliment van iemand die mij niet in real life kent. Een compliment van iemand die je gewoon tegenkomt is zoveel leuker dan eentje online vind ik. Dus ja tof dat ze mijn selfie leuk vinden, maar doe mij maar een compliment in real life!
Ik vind sowieso het maken en delen van foto’s erg leuk. En ja, mijn ego wordt gestreeld als mijn foto veel likes krijgt op Facebook en/of Instagram. Maar after all gaat het mij erom dat ik blij ben met die foto. Ik deel ook gerust minder charmante foto’s van mezelf, want zo ben ik nu eenmaal. Ik ben geen meisje dat er altijd tiptop uitziet en ik houd ervan om onopgemaakt en met klithaar op de bank te zitten. Mensen mogen dat best zien.
Uiteindelijk is het wel leuk om later te kunnen terugkijken (en tonen aan je kleinkinderen) hoe je er vroeger uitzag. Vroeger werden de foto’s vaker door iemand anders genomen, maar wat je zelf doet, doe je toch beter 😉
nuff said!! Leuk dat je hier een artikel over heb geschreven. Sommige mensen zijn zo met zich zelf bezig. En dan heb ik het niet eens over gwn normale selfies maken, maar ook gwn de dames die half bloot op instagram staan en duizende likes en followers ermee krijgen
Wat een leuke interessante artikel om te lezen! Selfies maken is niet persé slecht, maar om elke dag selfies te maken vind ik wel overdreven.
Ik heb geen problemen met selfies maar ik vind het wel vervelend als mensen heel veel selfies maken. Dan zie ik op instagram continu hetzelfde hoofd voorbij komen en dan krijg ik toch het idee dat mensen een beetje vol van zichzelf zijn. Dan ontvolg ik ze dan ook liever.
Ik neem – buiten face shots voor de blog dan – echt nooit selfies. Al zie je ze echt inderdaad overal. Het stoort me ook niet per se hoor, maar ik doe het zelf niet.
Ik sluit me helemaal aan bij jouw mening maar een artikel over selfies… tjah, je kan selfies niet vermijden deze dagen.
Ik heb vroeger toen ik klein was met een camera met een rolletje een foto gemaakt van mijzelf, toen was ik 6 ofzo en had een camera gekregen. Mijn ouders vonden die foto zo leuk ” die heeft ze gewoon van zichzelf gemaakt!”
Ik voel mij dus ook de ontdekker van de selfie (haha grapje grapje 😉 )
Selfies vind ik leuk, ik maak ze zelf ook en plaats ze op mijn Instagram, maar meiden die hun account vol hebben met selfies vind ik echt weer niks. dan denk ik oook dat die meiden alleen maar kicken op de aandacht. Ik plaats ook een mooi horloge, mijn schattige konijn een quote of mijn favoriete lipgloss. Zolang er een goede afwisseling is vind ik selfies gewoon leuk!
Leuk artikel!
Ik denk dat het aantal keer dat ik een foto van mezelf gemaakt heb op één hand te tellen is. Ik zou eigenlijk geen foto’s die ik duidelijk van mezelf genomen heb op facebook durven te plaatsen, uit angst dat het heel ijdel overkomt. Niet dat ik het raar vind als anderen een selfie plaatsen, maar zelf zou ik dat toch niet durven. 😛
De foto’s voor m’n blog laat ik altijd door anderen nemen, maar ook daar vind ik het heel eng bij om te poseren. Ik heb een beetje cameravrees denk ik. 😛
Leuke blog. Selfies nemen en plaatsen is leuk, maar ik denk dat er idd veel mensen zijn die zich soms mee laten slepen door de comments. Zowel negatief als positief. Neem nu die jongen uit Australië die zich de mooiste jongen op de wereld noemt.
Helaas zijn er veel mensen die negatieve reacties plaatsen terwijl ze de persoon of het verhaal helemaal niet kennen. Dat is jammer.
Ik zag laatst een erg mooi filmpje over de positieve kracht van selfies van Dove.
Ik ben van mening dat het nemen en plaatsen van selfies moet kunnen, maar idd wel nadenken hoe je je selfie neemt. Niet al rijdend op je scooter etc.
en voor de mensen die op een selfie reageren behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden.
De grens tussen de online wereld en offline wereld is heel erg klein, en ik snap best dat men moeite heeft dit van elkaar te scheiden…en tja, het is dan voor sommige mensen ook lastig om je negatief commentaar op je “selfie” niet aan te trekken….
Groetjes Petra
Ik denk dat elk tienermeisje wel verzot is op aandacht. Ik heb ook zo’n tijd gehad met vriendinnen dat we ALTIJD foto’s maakten van onszelf en elkaar. De mooiste werden zwaar bewerkt met een programma en op Hyves neergezet. Maar ik deed het ook regelmatig als ik alleen was & mijn haar/make-up zat goed. Nu ik ouder ben maak ik eigenlijk vrij weinig selfies, soms voor m’n blog of als mijn make-up echt outstanding zit hihi. Ik denk niet dat het ‘slecht’ is om selfies te maken, maar als het een dagelijkse bezigheid wordt.. ja dan ben je iets teveel met jezelf bezig denk ik..