In het verleden heb ik wel eens geschreven over mijn internetverslaving, of in elk geval de angst om een internetverslaafde te worden. Ik ben als blogger zo goed als 24/7 online en daarom neem ik altijd een aantal voorzorgsmaatregelen om in sociale situaties niet de hele tijd aan mijn telefoon vastgeplakt te zijn. Zo laat ik mijn telefoon wel eens expres in mijn tas of jaszak zitten, zodat ik er niet de hele tijd op kan kijken, of spreek ik met mezelf af dat ik pas iets op mijn telefoon kan gaan doen als het absoluut noodzakelijk is, zoals het opzoeken van een mailtje of een afspraak inplannen.
Ondanks deze maatregelen die ik puur en alleen met mezelf heb afgesproken, zit ik natuurlijk alsnog vaker dan gemiddeld op het internet. Als ik thuis werk dan ben ik artikelen aan het schrijven achter de laptop, ben ik onderweg met de trein dan kijk ik Netflix en op andere momenten, zelfs als ik naar het toilet ga of onder de douche sta (!!), check ik mijn social media, e-mail inbox of whatsapp ik met vriendinnen. En ja, ook ik bots wel eens bijna tegen mensen op omdat ik al lopend een Instagramfoto aan het posten ben. Het is erg lastig om dat ding even te laten voor wat het is, aangezien er altijd wel rinkeltjes, tringetjes, buzzjes of andere toestanden uit mijn smartphone bliepen die me laten weten dat er een nieuwe activiteit is. Erg verleidelijk.
Goed, ik werk alleen thuis, dus niemand (behalve ikzelf) heeft last van deze gekte. Ik leg mijn mobiel bewust aan de kant als ik echt even artikelen wil rammen of als ik flink wat foto’s achter elkaar wil maken, want ik ken mezelf, anders komt er niets van terecht. Krijg ik bezoek dan leg ik mijn mobiel expres aan de kant zodat ik er niet de hele tijd op kan gaan kijken. En dat gaat hartstikke goed! Ik wist, een aantal jaren geleden, dat ik moest oppassen omdat ik anders echt een probleem zou gaan krijgen, dus ik ben blij dat ik doorheb wanneer ik anti-sociaal bezig ben en dan ook actie kan ondernemen.
Helaas zijn er nog genoeg mensen die zich niet bewust zijn van hun internetverslaving. Gisteren sprak ik met Kenneth, een jochie van 12 die in één van de eerste iPad-klassen zit. Een iPad-klas is een klas waarbij elke leerling een iPad heeft. Zowel de lesstof als het huiswerk staat op de iPad, dus geen boeken meer en ook geen schriften meer waarin wordt geschreven. Een beetje crazy, als je het mij vraagt, maar hee, we moeten ook mee met de tijd. Alles gaat tegenwoordig op de computer, dus hoe erg kan het zijn? Kenneth vertelde me dat alle iPads plat op tafel moeten liggen, zodat de leerkrachten in de gaten kunnen houden dat er geen spelletjes worden gespeeld. Doe je het toch en wordt je gesnapt, dan moet je de volgende dag eerder op school komen of nakomen.
En toch zijn er jongens uit zijn klas die alleen maar spelletjes spelen. “Alleen maar?” vroeg ik. “Jep, alleen maar. ‘s Ochtends eten ze geen brood omdat ze aan het gamen zijn. En dan in de pauze slaan ze ook hun eten over omdat ze dan tegen elkaar aan het spelen zijn. En tijdens de lessen spelen ze eigenlijk ook alleen maar” zegt hij met zijn grote, blauwe ogen. “En jij dan Kenneth, speel jij nooit spelletjes onder de lessen?” vraag ik terwijl ik hem een ondeugende knipoog toewerp. Zo van, ik snap heus wel dat je dat doet hoor. “Natuurlijk niet!” roept hij bijna verontwaardigd uit. “Daar heb ik de pauze toch voor”. En ik geloof hem. Is er dan toch nog hoop? Maar hoe lang duurt het voordat ook hij, een jong persoon met constante toegang tot een tablet met internet, verslaafd raakt?
Ik wil niet de persoon zijn die roept ‘vroeger was alles beter’, want ik ben hartstikke blij met het internet. Ik moet er niet aan denken om een brief te schrijven die er vervolgens 8 weken over doet om iemand te bereiken aan de andere kant van de wereld. We hebben nu onze loved ones met één druk op de knop dichtbij. We kunnen ze e-mailen, whatsappen, skypen. Het internet heeft vele voordelen, maar helaas zijn er ook vele nadelen.
Soms maak ik me oprecht zorgen om de jeugd die straks niet eens meer weet hoe het vroeger ging, nog vóór de smartphones, smart televisies en smart whatevers er waren. Die niet weten hoe het is om gezellig een avondje bordspelletjes te doen met vrienden en familie. Die niet weten hoe je een gesprek kan voeren zonder even het internet op te gaan. Die door hun school worden gestimuleerd om alles op een iPad te doen en vervolgens keihard verslaafd raken aan een spelletje, en vergeten te eten.
Moeten mijn kinderen straks opgroeien in een maatschappij waarbij we niet meer zonder onze apparaatjes kunnen? Ik denk dat ik me er maar gewoon bij moet neerleggen, want ik zie ons niet meer ‘back to basics’ gaan, echt niet. Ik houd ook echt van het internet, dus het hoeft absoluut niet afgeschaft te worden van mij. Nee, internet moet vooral blijven! Het enige wat ik hoop is dat mensen uiteindelijk leren om beter en effectiever met het internet om te kunnen gaan, zodat ze een internetverslaving voorkomen en zich wat socialer opstellen naar hun medemens.
Wanneer heb je eigenlijk een internetverslaving? Veel mensen hebben het zelf niet eens door, maar hieronder zijn een aantal kenmerken;
- Het grootste deel van je dag achter een computer doorbrengen
- Angst, irritatie of prikkelbaarheid als je geen computer of internetverbing tot je beschikking hebt
- School of werk en sociale relaties lijden onder je computergebruik
- Slaaptekort omdat je ’s nachts ook achter je computer zit
- Liegen over hoe lang je achter je computer doorbrengt
Als jij jezelf hierin herkent is het wellicht de moeite waard om er eens over te praten of om actie te ondernemen.
Wat is jullie visie hierop? Hoe zien jullie de toekomst wat betreft internettechnologie. En ben jij of ken jij internetverslaafden?
Until next time,
Serena Verbon
Ik denk dat het probleem o.a. voor een groot deel ligt in dat alles digitaal beschikbaar wordt. Om een voorbeeld van mezelf te noemen: readers, werkboeken etc. komen steeds vaker online te staan i.p.v. dat je een papieren versie ervan koopt. Hierdoor wordt tijdens het lezen van je schoolwerk op de laptop/computer/ipad de verleiding al snel groot om ‘even’ op FB te kijken etc.
Maar ook ik probeer hier op te letten en pak mijn rustmomenten waarin mobiel en laptop aan de kant gaan 🙂
Ik durf wel te zeggen dat ik ook .. lichtelijk verslaafd ben. Ik irriteer me aan mezelf als ik weer voor de zoveelste keer facebook check.
2 jaar geleden ben ik voor 3 mnd naar indonesie geweest, zonder telefoon. Dat was een verademing! over 2 weken ga ik weer voor 5mnd op reis en twijfel wat ik met mijn telefoon zal doen. Weer thuis laten net als toen of toch maar meenemen? Enige reden dat ik echt twijfel is omdat ik toch bereikbaar wil zijn voor nood maar neig er naar om dat “ding” thuis te laten.
Je kan ook een ouderwets toestel meenemen waarmee je alleen kan smsen en bellen?
Zeker omdat bereikbaarheid gewoon belangrijk is als je zo ver weg bent. Maar fb enzo leidt alleen maar af.
Auteur
Ja, daar zat ik ook aan te denken, gewoon een niet-smartphone meenemen!
Op sommige momenten denk ik inderdaad wel eens dat ik internet verslaafd zou kunnen zijn, maar er zijn ook weer dagen of soms wel een week dat ik eigenlijk het internet helemaal niet aan raak en zelfs mijn telefoon niet bij me heb.
Ik zit over het algemeen wel veel achter het internet met diverse redenen: School, ons YouTube kanaal en voor mijn eigen plezier. Ik zit liever achter mn laptop dan voor de tv. Maar wanneer ik gewoon mijn dagelijkse dingen aan het doen ben, mis ik internet niet.
Nee ik ben niet verslaafd dus, gelukkig!
ik ben gelukkig geen verslaafde omdat ik gewoon fulltime werk en zo’n 2 uurtjes per dag aan mijn blog werk en online ben ^^ ben soms zelfs blij als ik eventjes niet online te bereiken ben XD echt een rust moment is dat!
Er zitten zeker voordelen aan het internet, tegenwoordig kan alles veel sneller dan vroeger. Maar iPad-scholen gaan mij te ver. Tegenwoordig leren kinderen alleen nog maar typen, in plaats van met de hand schrijven. Ik denk dat als kinderen al van jongs af aan met iPads etc. in de weer zijn, zij nooit de fijne motoriek aanleren van het schrijven.
alles heeft z’n voor en nadelen he
Zo waar dit allemaal. Ik ben ook hartstikke blij met het internet, maar ik zou echt niet willen dat mijn toekomstige kinderen in zogeheten i-Pad klassen zitten. Wat is er mis met pen en papier? Als ik ga leren leg ik mijn telefoon en laptop aan de kant en pak ik er ouderwets mijn schrift en pen bij.
Mooi stuk heb je geschreven en ik ben het helemaal met je eens. Ik ben heel blij dat zodra ik de deur uit ben geen meldingen krijg, alleen via de wifi dus als ik thuis ben.
Ik zit veel achter de computer, voor werk, studie en mijn blog. En waar andere mensen tv gaan zitten kijken, zit ik ook liever met een laptop op schoot.
Maar buiten de deur mis ik het niet, als ik met andere mensen ben dan kijk ik er ook niet naar om.
Goed artikel! Internet is handig, maar het moet niet iemands leven overnemen. Ik kan zonder moeite mijn telefoon wegleggen en ik vind het ook asociaal als je met iemand afspreekt die continu met de telefoon bezig is.
Persoonlijk zou ik het niet fijn vinden als mijn toekomstige kinderen al zo vroeg bezig zijn met internetten of les krijgen via tablets. Werkstukken of verslagen maken achter de computer is prima, maar niet meer dan dat.
De gevolgen van langdurig gebruik voor de gezondheid van kinderen, maar ook volwassenen zijn nog niet echt bekend.
Ik zie het gevaar. Mijn dochter van 6 trof laatst een oude Nokia in huis en stond er verbaasd naar te kijken. Ook vond de laptop maar raar omdat het geen touchscreen heeft.
Ze kan heel goed overweg met een iPad, iPhone maar met de muis en desktop gaat het minder. Ik vind het goed dat ze de basis skills heeft, kind is 6, maar het moet niet zo zijn dat ze voor en na school achter YouTube of Netflix zit. Plus daarbij ben leg ik haar het gevaar van internet nu al uit. Ze zal op een bepaalde leeftijd misschien communiceren via internet en dan komen er andere gevaren bij kijken.
Alles in balans houden daar draait het om.
Internet verrijkt mijn leven, doordat ik chronisch ziek ben en heel veel thuis ben. Blogs lezen, ideeen opdoen, gelukkig toch sociale contacten aanhouden…er zijn een berg voordelen. En nu komt die grote maar…dat bv de videotheken niet meer bestaan hier in de omgeving door internet, dat mensen zo makkelijk achter de computer een ander kunnen veroordelen… Ik kan wel even doorgaan, maar you get it! Dus wanneer ik wel de deur uitga. Geen internet, en nooit never niet appen oid met visite of als ik lekker samen met m’n vriend ben. Er zijn grenzen.
Ik ben ook echt veel met het internet bezig. Zeker sinds de start van mijn blog. Mijn vriend zegt dan ook wel eens: stop nou eens even met je telefoon/pc etc. Hij is mijn reminder om het te minderen!
Bloggen helpt niet echt met de internetverslaving. Ik merk wel dat ik in het weekend mijn telefoon veel minder gebruik dan door de weeks! Dat is een goed teken denk ik zo.
Goed dat je hierover schrijft! Ik ben door mijn blog in mijn vrije tijd inderdaad veel met internet bezig, maar ik kan het ook heel goed een tijd loslaten.
Ik denk dat ik aan de hand van de ‘symptomen’ een redelijke gebruiker ben.
Voor mijn werk zit ik de hele dag achter de computer en voor mijn blog ook.
Toch verbied ik mezelf wel eens om mijn telefoon mee te nemen, net als jij.
Op sommige momenten kan het me niks meer schelen en kijk ik gewoon een paar dagen niet, bijvoorbeeld op vakantie.
Het is leuk, dat internet maar moet inderdaad wel met mate gebeuren.
Perosonlijk vind ik het verschrikkelijk als ik bijvoorbeeld moeders zie lopen (of fietsen!) met hun kids en constant bezig zijn met hun telefoon. Dat is gewoon gevaarlijk en moet niet mogen vind ik.
Goed artikel! Stuff to think about.
XoXo Melanie
Interessant om te lezen!
Ik maak me hier ook wel eens zorgen om, die generatie die opgroeit tussen de smartphones. Maar daarom denk ik dat de ouders bewust ook nog de leuke dingen moeten doen zònder al die elektronica. Ik heb een dochtertje van 2,5 en ik zorg dat ze veel buiten speelt, boekjes leest en lekker kan knutselen en tekenen. En ja, waarschijnlijk zal het voor deze kinderen normaal zijn om op hun vierde al een telefoon te hebben, maar je moet als ouder gewoon je verantwoordelijkheid nemen en je kind tegen zichzelf en de huidige technologie “beschermen”. Valt best te doen denk ik zo!
Ik kom wel slaaptekort omdat ik mijn mobiel ‘s avonds niet aan de kant kan leggen! Damn, daar moet ik echt mee ophouden. Geweldig stukje om even tot dit besef te komen, ik moet hier iets aan gaan doen!
Goed artikel zeg, zeker iets om bij stil te staan. Ik vind het maar wat eng dat er tegenwoordig iPad klassen zijn. Hoe ridicilous is dat? In mijn ogen gaat het best wel ver. Ik heb laatst ook gelezen dat er onderzoek is gedaan of er verschil zit tussen leren vanaf een scherm en leren vanaf papier. Je schijnt dus echt minder op te nemen wanneer je naar een scherm staat en probeert te leren. Om deze reden leer ik zelf ook echt niet vanaf m’n tablet of computer. En ik zal m’n kindjes later ook echt geen eigen tablet geven, wat ik wel om me heen zie bij mijn nichtjes bijvoorbeeld. Laat ze maar lekker een boekje ‘lezen’ of spelen met speelgoed.
Ik ben zelf ook een tijdje ‘verslaafd’ geweest, maar dat was rond m’n 12e. Ik maakte toen al websites en speelde ook spelletjes. Op dit moment ben ik veel online voor m’n blog en ook wel voor school, maar het beheerst zeker niet m’n leven. Gelukkig maar! M’n telefoon gebruik ik wel veel, maar het is niet obsessief.
Wat ik me wel voorgenomen heb: als ik ooit kinderen krijg verwijder ik m’n Twitter. Ik kijk daar vaak op en ik wil later niet teveel achter m’n smartphone zitten, je geeft je kids dan toch een verkeerd voorbeeld vind ik.
Ik ben 16 jaar en als ik eerlijk moet zijn heb geen internetverslaving. Ik kan best zonder internet mezelf vermaken. Alleen ik heb het echt nodig. Al mijn schoolboeken staan op internet, dus dan ben je wel verplicht er -vooral wanneer je je moet voorbereiden op toetsen- op te zitten.
Ik hoop dat we ooit gaan kappen met social media en alleen nog kunnen bellen en whatsappen met elkaar. Dat de leuke dingen die je meemaakt niet op facebook worden gezet die je verplicht moet liken, maar gewoon face to face.
Ik denk dat we allemaal dan een stuk socialer zouden zijn en meer genieten van het leven.
De eerste twee ben ik schuldig aan. Wel kan ik er goed tegen als ik eenmaal geen internet meer heb. Het is even wennen maar daarna is her wel even lekker. Geen snapchats meer, niet telkens op Facebook te kijken en al helemaal geen Whatsapp. Als het belangrijk is, dan kan je wel smsen of bellen maar het geeft een bepaalde gemoedsrust.
En de gehele dag achter de computer? Tja, voor school zit ik nu eenmaal de hele dag achter de laptop. Niks aan te doen. Zonder laptop hoef je hier echt niet aan te komen.
Wel vind ik het geen strak plan om alles op de Ipad te doen op de lagere school. Mijn neefje en nichtje zijn dadelijk alleen maar bezig met een scherm. Zoals ook is gebleken met het overmatig gebruik van rekenmachines etc. komt de overheid erachter dat dit de jeugd alleen maar dommer en luier maakt en moet het op het voortgezet onderwijs en daarna ineens allemaal bijgetrokken worden. Niet altijd is vernieuwing positief.
Ik zit op een laptopschool waar iedereen een macbook krijgt. We krijgen dan ook bijna bij elke les les via onze laptop. Omdat je de laptops niet plat neer kan leggen spelen heel veel mensen (ik ook ;)) spelletjes. Vaak zien ze dat niet. Maar ik zit in een gymnasium klas dus de meeste mensen spelen en halen goede cijfers ;P.
Ik zit op een laptopschool waar iedereen een macbook krijgt. We krijgen dan ook bijna bij elke les les via onze laptop. Omdat je de laptops niet plat neer kan leggen spelen heel veel mensen (ik ook ;)) spelletjes. Vaak zien ze dat niet. Maar ik zit in een gymnasium klas dus de meeste mensen spelen en halen goede cijfers ;P.
Vaak zitten docenten ook op hun Iphone, zoals bij gym, Nederlands etc.
Tijdens mijn vrije uren/ vakanties gebruik ik mijn smartphone en tablet behoorlijk veel. Tijdens mijn werk kijk ik in de pauze even op mijn phone.
Ik zou absoluut niet meet zonder internet kunnen, maar bordspellen en een ouderwets kaartje sturen blijf ik geweldig vinden. Een handgeschreven brief zegt meer dan een whats appje
Ik hoop dat de kids van nu nog kunnen schrijven met een pen. Want om nou een boodschappen briefje te typen?
Ik leg net als jij heel vaak mijn mobiel weg, maar alleen doen ik het niet bewust en soms bedenk ik me dan ‘s avonds pas dat ik er de halve dag niet op heb gekeken. Niet echt handig als freelance journalist haha!
Ik zit ook in een Ipadklas, maar het is inderdaad wel zo dat je heel veel op de Ipad zit. Wij krijgen wel de boeken thuis en we moeten voor alle vakken gewoon in schriften schrijven. Voor mij is het grootste voordeel dat mijn tas niet zo zwaar is, aangezien ik 16 kilometer heen en 16 terug moet fietsen… Maar sommige kinderen zitten idd alleen maar op dat ding.
Ik heb zelf geen smartphone, dus ik zit automatisch minder op het internet dan mensen die er wel een hebben. Maar ik merk dat er bij mij op school ook mensen zijn die de hele pauze met hun mobiel bezig zijn.
Aan de andere kant zijn mijn docenten eigenlijk net zo erg. Die gaan ook spelletjes zitten spelen tijdens de les. Dus ik denk niet dat het alleen een probleem is met jonge mensen.
Soms zou ik ook wel eens minder vastgeplakt willen zijn aan mijn telefoon… Ik erger me soms zo aan mezelf dat ik dan weer voor de 10e keer in een kwartier Instagram zit te verversen. Die nieuwe foto’s die er dan bijgekomen zijn kan ik ook na 2 uur zien denk ik dan. Maar het is een soort gewoonte geworden ofzo. Ik heb al wel de trilfunctie uitgezet van WhatsApp en ik heb ook altijd mijn geluid uitstaan. Ook pushberichten van alle social media staan uit dus dat bekijk ik wanneer ik zelf echt die App “in” ga.
Ik word in november moeder en ik ben ook ergens wel een beetje “bang” wat het internet gaat doen met mijn zoon… Al hoop ik dat hij dol is op buiten spelen en voetballen hahaha, een mobiel zo lang mogelijk uitstellen voor zolang dat nog kan…!
Mijn zoon zit nu in een iPad klas en heeft inderdaad geen boeken meer. Bij aanvang was ik daar erg huiverig voor en twijfelde ik of dit wel een juiste manier van lesstof aanbieden was. Ook het maak en leerwerk gebeurt met de iPad. Na een info avond op school en nadat mijn zoon mij wegwijs had gemaakt op z’n iPad ben ik van mening dat dit ook een prima manier van lesstof aanbieden is. Inderdaad de iPads moeten plat op tafel liggen, de mentrix kan ook ten alle tijden via haar eigen iPad precies zien wat een kind op dat moment aan het doen is. Dus hier geen spelletjes! Social media mag ook niet op de iPad gezet worden. Daar zijn ze gelukkig heel streng in.
Met mijn zoon heb ik duidelijke afspraken gemaakt over het gebruik van zijn mobiel en laptop. 1x was zijn telefoonrekening skyhigh en dat verschil heeft hij terug moeten betalen. (Bikkelhard ben ik ;-))daar is hij wel van geschrokken. Dus nu blijft ie altijd netjes binnen zijn bundel. Hoewel mijn zoon echt wel elke dag op internet zit, is hij ook vaak buiten te vinden om een balletje te trappen of vissen met zijn vrienden. Gelukkig doet hij dat uit zichzelf.
Ik vind je helemaal niet zo bikkelhard hoor, het lijkt me niet meer dan normaal dat kinderen de consequenties van hun daden mogen ervaren 😉 Fijn dat de iPad klas volgens jullie goed werkt!
Je hebt helemaal gelijk hoor! Wat eng als straks iedereen alleen maar aan het computeren is. Heb zelf ook een lichtelijke verslaving (zó fijn, een smartphone), en wil graag wat minderen. Mijn laptop gebruik ik denk ik normaal: in de avond en als ik vrij ben overdag ook wel (filmpjes kijken etc.), maar die telefoon is eigenlijk echt niet goed als je er goed over na gaat denken.. Bij elk rinkeltje ren ik naar mijn telefoon, zelfs op mijn werk (in de horeca). Als ‘wij’ al zo zijn, hoe moet het dan inderdaad met de jeugd?
Ik vraag me af of kinderen op iPad scholen (of jonge kinderen van tegenwoordig in het algemeen) nog wel kunnen schrijven. Want het zou zo stom en zonde zijn dat ze later hun fijne motoriek niet kunnen beheersen. En afgezien daarvan, denk ik dat hun fantasie (ondanks het oneindige internet) afgestompt worden.
Mensen die met jonge kinderen werken, is dat waar wat ik me afvraag?
Kinderen (en niet alleen kinderen!) hebben inderdaad veel meer moeite om netjes te schrijven, ze moeten het bijna nooit meer doen, toch niet zoals wij vroeger hele bladzijden vol… Zelf heb ik ook wel moeite om tegenwoordig nog een hele pagina tekst te schrijven, het is jaren geleden dat ik dat nog eens moest doen.
Maar los daarvan, kunnen kinderen zich moeilijk nog langere tijd met iets bezig houden, internet en spelletjes zorgen voor een “snelle beloning”, je doet iets, en het heeft meteen effect. Iets doen dat niet meteen resultaat heeft (een tekening maken, boek lezen, knutselen) is voor sommige kinderen echt moeilijk, omdat ze dat als saai ervaren… Ze leren dus niet meer om geduld te hebben, en dat lijkt me een zeer zorgelijke evolutie.
Pardon? Kinderen op Ipad scholen maken gewoon toetsen of so’s op papier hoor.
Oh pardon, dat wist ik niet hoor :’)
Het gaat niet alleen om de geestelijke verslaving; ons lichaam is ook gewoon niet gemaakt om uren achter elkaar naar een beeldscherm te staren. Eigenlijk zou je een wekker moeten zetten, na een half uur internetten, verplicht 10 minuten lopen 🙂
Wauw ik las je artikel met heel veel plezier, wat heb je dit mooi verwoord en geschreven! Heel toevallig had ik vandaag ook een artikel over internet en hoe afhankelijk we er eigenlijk van zijn. Ik focuste mij hier vooral op het online versus offline leven. Superleuk om jouw artikel te lezen!
Ik betrap mijzelf er op dat ik steeds vaker zeg van ‘vroeger was alles beter’ wat elektronica betreft. Mijn eerste telefoon was toen ik naar de middelbare school ging, een klappertje waarmee ik alleen kon sms’en en pacman spelen, maar tegenwoordig is alleen het allernieuwste op deze leeftijd nog genoeg. Ik speelde buiten, urenlang en als ik een halfuur per week achter de computer zat (zo’n dik langzaam ding) dan was het veel. Ik ben blij dat ik in die tijd ben opgegroeid maar al deze technologie is toch best wel leuk 🙂
Goed dat je hier over schrijft, zelf ben ik ook echt dol op computer/internet en bloggen maar het is echt nog niet zo dat ik verslaafd ben gelukkig.
Goed geschreven Sereen.
Vind het ook erg tof dat juist jij, als blogger (zonder internet dus geen werk) hier aandacht aan besteed.
Zelf ben ik niet zo internet verslaafd.. vind het fijn dat het er is maar een dagje zonder is ook geen probleem.
Ik ben er wel alert op dat D meer doet dan alleen voor de tv hangen of gamen.
Wat kinderen betreft ben je er zelf bij als ouder.. Zit je zelf constant online, zullen je kids ook eerder voor de tv hangen of gamen… besteed je echt aandacht aan je kids door naar buiten te gaan, knutselen of echt samen spelen zullen ze er minder behoefte aan hebben (mijn ervaring met D).
Fijne dag vandaag Sereen x
Dit is bizar! Ik zat hier gisteren toevallig over na te denken over hoe anders het nu is versus vroeger qua Internet. Ik ging op mn 12e nog in bomen, nu hangt er op je 12e al n mobiel om je nek. We worden oud haha! Het heeft voor-en nadelen denk ik. Het is namelijk ook leuk en leerzaam, je vergroot je wereld. Maar alleen maar achter zo’n scherm zitten is niet goed.
Zelf ben ik niet internetverslaafd maar zeker sinds ik zelf ook blog zit ik er veel vaker op.. oeps! En ja ook op de wc; )
Erg goed geschreven! Ik let er zelf inderdaad ook op dat ik niet anti-sociaal bezig ben wanneer ik bij anderen ben, wat aardig goed lukt. Net als jij laat ik dan bijvoorbeeld inderdaad m’n telefoon in mijn jaszak zitten, ik kan me er namelijk bij anderen ook erg aan storen. Zo had ik vorige week met twee vrienden afgesproken die ik een tijdje niet had gezien, zaten we vervolgens met z’n drieën in de bus; zaten ze beiden op hun telefoon. Dan denk je ook ‘uhm, ben ik niet belangrijk genoeg?’. Maar goed, de kinderen van nu kun je het ook eigenlijk niet kwalijk namen.. Zij zijn niet anders gewend. Gelukkig ben ik zelf nog opgegroeid in de tijd dat je alleen een tekening kon maken met Paint op de computer en was ik daar ook gauw weer zat van. 🙂
Gelukkig zelf geen Internet verslaving. Maar wel sneu om te zien hoe vatbaar men hier voor is.
Als in… het overkomt je zo snel
Ik ben al chronisch ziek. Meerdere ziektes heb ik. Twee jaar geleden ging ik onafgebroken overgeven. De meeste gruwelijke onderzoeken kreeg ik in het ziekenhuis. Dokters stonden voor een raadsel. Ze konden niets vinden. Mijn buurvrouw zag me achteruit gaan, was al 35 kilo kwijt. Ze ging Internet op Google mijn symptomen en kwam met allergie. Ik geloofde het niet. Paar maanden later probeerde ik het pas uit. Van Wi-Fi 3G &4G ga ik overgeven. Leven buiten de deur is daarom bijna onmogelijk geworden. Van elektriciteit stekker dozen, elektrische deken val ik flauw.
Ik kon dit zelf amper geloven. Nu denk ik wat doet het met jullie die niks voelen?
grappig, goed verzonnen
Goed geschreven Serena! Ik denk hier zelf ook regelmatig over na, omdat het bloggen nu steeds serieuzer wordt. Vroeger mocht ik een halfuurtje per dag op de computer, wat ik toen heel weinig vond. Nu zit ik er praktisch de hele dag achter! Wel merk ik dat ik mezelf daarin heel goed in de hand kan houden, en ook prima alles weg kan leggen als ik dat wil. Goed dat je dit deelt!
Helemaal met je eens. Niks tegen het internet (zelf ook blogger) maar ik betrap me er steeds vaker op dat ik alleen maar met mijn telefoon zit en dat ik vaak ‘even moet’ kijken… Ja, verslavend as hell. Mijn telefoon leg ik daarom ook steeds vaker weg.
Herkenbaar, maar ik vraag me af of het zo negatief is als het doet lijken.
Ik denk dat je een balans hierin moet vinden. Aan de ene kant kan je door internet contact onderhouden met geliefden aan de andere kant van de wereld, maar aan de andere kant zie je in een restaurant soms een gezin met kinderen waarbij iedereen op de mobiel of tablet bezig. Maar gelukkig zie je ook een tegenbeweging van dat degene die als eerst op zijn mobiel kijkt een rondje moet betalen of de hele rekening. Ik denk dat wij als generatie die opgegroeid zijn zonder toegang tot continu internet het goede voorbeeld aan de volgende generatie moeten geven en hopen dat het goed komt.
Het is wel heel erg herkenbaar, dat zeker. Maar ik heb afgelopen weekend wel gemerkt dat toen ik om 4 uur van huis reed en pas om middernacht weer thuis was, ik amper op mijn telefoon had gekeken en ik daar stiekem best trots op was. Ik kon hem goed wegleggen en een gesprek aan gaan met de mensen waar ik was. Toch houd ik wel van mijn Internet hoor, maar kan het nog altijd goed even een moment wegleggen. xxx Lucinda
Zelf ben en ken ik eigenlijk geen internet verslaafde. Soms denk ik ook wel eens over de toekomst met al het internet, hoe zal het allemaal worden?
Niets zo onbeschoft als op een verjaardagsfeestje constant met je telefoon of ipad bezig te zijn. Toch zie ik het steeds vaker gebeuren. En het zijn niet alleen kinderen hoor. Enkele weken geleden was ik op een feestje waarbij een oom opeens zei dat hij het zo irritant en onfatsoenlijk vond dat mensen heel de tijd met hun neus tegen hun mobiel zitten gedrukt. Om er vervolgens een half uur later zelf één onder zijn gezicht te duwen…
Ook niets zo irritant als op je fiets bijna aangereden te worden door zo’n mafkees die notabene zelf op de fiets zit, maar alleen oog heeft voor zijn phone. In de auto is het verboden, maar ze zouden dat voor fietsers en dergelijke ook moeten doen.
De vooruitgang van social media, is de achteruitgang van het fatsoen.
En nee, ik heb geen iPhone of wat dan ook. Ik heb een oude Samsung waar ik alleen mee kan bellen en sms-jes kan versturen.
Wat ik trouwens ook vreselijk vind, is van die afgekorte woordjes als d8, lmao, rofl en wat al niet meer. Kinderen weten tegenwoordig niet eens meer hoe ze fatsoenlijk moeten schrijven, laat staan dat ze überhaupt kunnen spellen.
Ik ben precies in die grens tussen wel en geen smartphones opgegroeid, ik heb tot m’n 10e gewoon leuk buiten kunnen spelen en correct Nederlands kunnen leren. Toen kwam de de smartphone en Ipad’s en al die andere rotzooi. Ik heb een een telefoon en een Ipad, maar denk niet dat ik me daar de hele dag mee bezig houd, dat ik geen goede cijfers probeer te halen op school, dat ik geen papieren boeken meer lees. Ik geloof dat mensen er zelf best wel veel invloed op hebben of ze verslaafd of afhankelijk raken van telefoons en dergelijke. Zolang ze maar goed worden opgevoed kunnen ze er echt wel wat tegen doen, helaas zijn m’n ouders ook verslaafd aan social media, gelukkig neem ik hier geen voorbeeld aan.
Waar ik me soms wel eens zorgen om maak is dat ik jonge kinderen dmv internet reacties plaatsen die zo kwetsend kunnen overkomen. Doordat ze het gevoel hebben dat het bijna anoniem gaat (bv op instagram met een account met slot). Ik zal wel een oud wijf zijn (wat ook heus elke minuut haar telefoon checkt) maar soms schrik ik echt van wat er op social media tegen elkaar gezegd wordt.
Goed artikel! 100% agreement