In het verleden heb ik wel eens geschreven over mijn internetverslaving, of in elk geval de angst om een internetverslaafde te worden. Ik ben als blogger zo goed als 24/7 online en daarom neem ik altijd een aantal voorzorgsmaatregelen om in sociale situaties niet de hele tijd aan mijn telefoon vastgeplakt te zijn. Zo laat ik mijn telefoon wel eens expres in mijn tas of jaszak zitten, zodat ik er niet de hele tijd op kan kijken, of spreek ik met mezelf af dat ik pas iets op mijn telefoon kan gaan doen als het absoluut noodzakelijk is, zoals het opzoeken van een mailtje of een afspraak inplannen.
Ondanks deze maatregelen die ik puur en alleen met mezelf heb afgesproken, zit ik natuurlijk alsnog vaker dan gemiddeld op het internet. Als ik thuis werk dan ben ik artikelen aan het schrijven achter de laptop, ben ik onderweg met de trein dan kijk ik Netflix en op andere momenten, zelfs als ik naar het toilet ga of onder de douche sta (!!), check ik mijn social media, e-mail inbox of whatsapp ik met vriendinnen. En ja, ook ik bots wel eens bijna tegen mensen op omdat ik al lopend een Instagramfoto aan het posten ben. Het is erg lastig om dat ding even te laten voor wat het is, aangezien er altijd wel rinkeltjes, tringetjes, buzzjes of andere toestanden uit mijn smartphone bliepen die me laten weten dat er een nieuwe activiteit is. Erg verleidelijk.
Goed, ik werk alleen thuis, dus niemand (behalve ikzelf) heeft last van deze gekte. Ik leg mijn mobiel bewust aan de kant als ik echt even artikelen wil rammen of als ik flink wat foto’s achter elkaar wil maken, want ik ken mezelf, anders komt er niets van terecht. Krijg ik bezoek dan leg ik mijn mobiel expres aan de kant zodat ik er niet de hele tijd op kan gaan kijken. En dat gaat hartstikke goed! Ik wist, een aantal jaren geleden, dat ik moest oppassen omdat ik anders echt een probleem zou gaan krijgen, dus ik ben blij dat ik doorheb wanneer ik anti-sociaal bezig ben en dan ook actie kan ondernemen.
Helaas zijn er nog genoeg mensen die zich niet bewust zijn van hun internetverslaving. Gisteren sprak ik met Kenneth, een jochie van 12 die in één van de eerste iPad-klassen zit. Een iPad-klas is een klas waarbij elke leerling een iPad heeft. Zowel de lesstof als het huiswerk staat op de iPad, dus geen boeken meer en ook geen schriften meer waarin wordt geschreven. Een beetje crazy, als je het mij vraagt, maar hee, we moeten ook mee met de tijd. Alles gaat tegenwoordig op de computer, dus hoe erg kan het zijn? Kenneth vertelde me dat alle iPads plat op tafel moeten liggen, zodat de leerkrachten in de gaten kunnen houden dat er geen spelletjes worden gespeeld. Doe je het toch en wordt je gesnapt, dan moet je de volgende dag eerder op school komen of nakomen.
En toch zijn er jongens uit zijn klas die alleen maar spelletjes spelen. “Alleen maar?” vroeg ik. “Jep, alleen maar. ‘s Ochtends eten ze geen brood omdat ze aan het gamen zijn. En dan in de pauze slaan ze ook hun eten over omdat ze dan tegen elkaar aan het spelen zijn. En tijdens de lessen spelen ze eigenlijk ook alleen maar” zegt hij met zijn grote, blauwe ogen. “En jij dan Kenneth, speel jij nooit spelletjes onder de lessen?” vraag ik terwijl ik hem een ondeugende knipoog toewerp. Zo van, ik snap heus wel dat je dat doet hoor. “Natuurlijk niet!” roept hij bijna verontwaardigd uit. “Daar heb ik de pauze toch voor”. En ik geloof hem. Is er dan toch nog hoop? Maar hoe lang duurt het voordat ook hij, een jong persoon met constante toegang tot een tablet met internet, verslaafd raakt?
Ik wil niet de persoon zijn die roept ‘vroeger was alles beter’, want ik ben hartstikke blij met het internet. Ik moet er niet aan denken om een brief te schrijven die er vervolgens 8 weken over doet om iemand te bereiken aan de andere kant van de wereld. We hebben nu onze loved ones met één druk op de knop dichtbij. We kunnen ze e-mailen, whatsappen, skypen. Het internet heeft vele voordelen, maar helaas zijn er ook vele nadelen.
Soms maak ik me oprecht zorgen om de jeugd die straks niet eens meer weet hoe het vroeger ging, nog vóór de smartphones, smart televisies en smart whatevers er waren. Die niet weten hoe het is om gezellig een avondje bordspelletjes te doen met vrienden en familie. Die niet weten hoe je een gesprek kan voeren zonder even het internet op te gaan. Die door hun school worden gestimuleerd om alles op een iPad te doen en vervolgens keihard verslaafd raken aan een spelletje, en vergeten te eten.
Moeten mijn kinderen straks opgroeien in een maatschappij waarbij we niet meer zonder onze apparaatjes kunnen? Ik denk dat ik me er maar gewoon bij moet neerleggen, want ik zie ons niet meer ‘back to basics’ gaan, echt niet. Ik houd ook echt van het internet, dus het hoeft absoluut niet afgeschaft te worden van mij. Nee, internet moet vooral blijven! Het enige wat ik hoop is dat mensen uiteindelijk leren om beter en effectiever met het internet om te kunnen gaan, zodat ze een internetverslaving voorkomen en zich wat socialer opstellen naar hun medemens.
Wanneer heb je eigenlijk een internetverslaving? Veel mensen hebben het zelf niet eens door, maar hieronder zijn een aantal kenmerken;
- Het grootste deel van je dag achter een computer doorbrengen
- Angst, irritatie of prikkelbaarheid als je geen computer of internetverbing tot je beschikking hebt
- School of werk en sociale relaties lijden onder je computergebruik
- Slaaptekort omdat je ’s nachts ook achter je computer zit
- Liegen over hoe lang je achter je computer doorbrengt
Als jij jezelf hierin herkent is het wellicht de moeite waard om er eens over te praten of om actie te ondernemen.
Wat is jullie visie hierop? Hoe zien jullie de toekomst wat betreft internettechnologie. En ben jij of ken jij internetverslaafden?
Until next time,
Serena Verbon
Leuk om te zien dat dit onderwerp de aandacht krijgt. Internetverslaving is inderdaad een opkomend probleem voor iedereen. Ik ben van mening dat je dit fenomeen zeker kunt overwinnen, en mocht dat gebeuren kun je altijd heel productief zijn op het internet. Er valt echt van alles te leren! Het probleem is echter dat er veel verleiding/afleiding is, dit zorgt voor een verlies aan tijd en productiviteit. Ondanks de risico’s blijf ik geloven dat het internet een positieve invloed kan hebben op je leven!
Groetjes,
Anne (van IT Stunter)
Voor mijn zoon contact gezocht via https://www.connection-sggz.nl/ aangezien ik ook bezorgd werd door zijn internet gebruik. Maar er bleek nog niks aan de hand te zijn. Een internetverslaving begint wanneer iemand afhankelijk is van het gebruik. Gelukkig was dit niet het geval bij mijn zoon.
Wat een goed artikel!
Ik heb vorig jaar een project voor school over de invloed van sociale media op ons gedrag gedaan en vond het echt interessant en best heftig om te zien wat het allemaal voor gevolgen kan hebben. Het ging dan met name om psychosociale stoornissen die daaruit kunnen voorkomen en dat is toch wel ernstig. Ik heb een goed boek erover gelezen iDentity van Larry Rosen echt een aanrader!
Goed van je dat je erop let, ik ben geen blogger maar merk wel dat je makkelijk verslaafd kan raken met alle leuke apps. Ik denk dat men er zeker op moet letten hoe en hoe vaak je social media gebruikt, tmoet wel ‘gezond’ blijven 😉
. Er gebeurt zoveel via die tablet, van ontspanning, entertainment tot leren en communiceren.. Ze moeten idd mee zijn met de technologie, op professioneel gebied lijkt dit me meer en meer cruciaal worden. Ik vrees alleen dat het leidt tot vervlakking. Al die focus naar een scherm dat ook nog eens instant en snel snel moet.. Efficient ja, leerrijk ja.. maar verliezen ze zo niet wat authentieke ervaringen? Zoveel dingen worden nu gefilterd door ‘bits’ als het ware. Het gevoel erachter kan toch niet hetzelfde zijn, wel? Laat scholen hen toch eens een rustmoment geven en geef hen boeken. Ook mij doet het nog deugd om eens een boek vast te pakken ipv surfen, of eens in de trein naar buiten te staren en wat te mijmeren ipv mails checken en games! Ik vraag mij af of kinderen dat ook nog doen?
Ik snap niet dat de school geen blokkades op de iPads zet. Ik heb ooit gewerkt voor een veilingsbedrijf die iPads aan klanten gaf waarbij er een speciale App ontworpen was om te bieden op items. Deze App kon niet afgesloten worden door klanten (je kon de app afsluiten door drie keer de home knop ingedrukt te houden + een code).
Waarom maken ze niet een speciale App voor het onderwijs die niet afgesloten kan worden zoals ik heb gezien? Dat zou het spelletjes probleem in de klas oplossen.
The times they are a-changin’.
Mijn moeders generatie zou verpest worden door de televisie, mijn opa’s generatie zou ontsporen door de radio etc. etc. Ik denk dus dat het wel losloopt allemaal, maar dat er dingen gaan veranderen lijkt mij een gegeven. Dat is niet per se slecht, we moeten alleen nog even zoeken naar die nieuwe balans.
Maar een perfect plaatje zal het vast ook deze keer weer niet worden, conflicten zijn tijdloos.
Heii,
Sinds dat ik op de middelbare zit (ik zit nu in de 2e) hebben wij ook een ipad. Er zijn verschillende voor en nadelen maar ik merk wel dat je sowieso wel snellr afgeleid raakt bijvoorbeeld als er opeens mensen berichten naar je gaan sturen. Al onz boeken en werkboeken staan op onze ipad dit is zeer onhandig. In elke les heb je wel is de neiging om een spelletje te gaan spelen. Na school is het heel handig dat je een ipad hebt maar daar gaat het niet om. Veel jongens uit de klas zijn enthousiast door fifa 15 en spelen dat ook tijdens de les. Er zijn natuurlijk ook voordelen! Bijvoorbeelddat. Je niet de hele dag rond hoeft te lopen met een veel te zware rugzak.
Maar ik vind je blog echt geweldig en ik hoop je nog een keer te ontmoeten je lijkt me echt super aardig.
-xxx- Nikki
Ik probeer hier tegenwoordig ook enigszins op te letten. Met name het gebruik van mijn telefoon. Ik vind niets irritanter dan mensen op visite te krijgen, die vervolgens de hele tijd met hun telefoon bezig zijn. En natuurlijk heb ik mezelf hier ook wel eens op betrapt. Dus daarom probeer ik er nu extra op te letten. Heb ik een afspraak met iemand, dan laat ik mijn telefoon in de tas.
Immers, vroeger ging dat ook zo. Men was gewoonweg niet altijd bereikbaar, nou jammer dan.
Ik ben zo blij dat ik samen met mijn vriendengroep gemakkelijk een hele avond kan besteden aan kaartspelletjes, zonder het gebruik van smartphones. Alleen voor een groepsfoto, of ouders inlichten over hoelaat het klaar is. Heerlijk om eens een avondje zonder smartphone te zitten 🙂 Ik snap je zorgen goed, maar ik denk inderdaad ook dat er niks aan te doen is.
Ik heb de documentaire van Maurice de Hond gezien over de Ipadscholen die hij heeft opgericht. In deze docu heeft hij eigenlijk wel heel erg gelijk.
“Wanneer je een basisschool binnen stapt, lijkt het wel een museum.” Je stapt gewoon de geschiedenis binnen. Buiten is de wereld de afgelopen 15 jaar ongelofelijk veranderd maar binnen is alles nog precies hetzelfde als in 1980. Tuurlijk er kan nog erg veel verbetert worden, maar ik zie hier absoluut een toekomst in.
Ik maak me ook zorgen over hoe dit later gaat gaan met bijv. pubers.
Nu al, eigenlijk.
Vroeger, als je gepest werd, en je kwam thuis, dan was het ‘klaar’. Of tenminste, dan was je in je veilige haven. Maar nu, ook wanneer je thuis bent word je er dus mee geconfronteerd. Met je klasgenoten via fb of app, je kunt dus nooit ‘ontsnappen’ aan bijv. pesterijen. Ik moet er niet aan denken dat dit bijv. bij mijn nichtje(s) zou gebeuren. Ik kon altijd naar huis en dan was het heerlijk fijn thuis zijn, en dan hoefde ik pas morgen weer naar school maar nu kan het door en door en door dus ook thuis word je geconfronteerd met pesterij. Ik denk dat alle kinderen het stukken zwaarder gaan krijgen. Dus dat wij ze ook meer moeten voorbereiden hierop en bewapenen als het ware, kinderen zullen veel meer voor zichzelf moeten opkomen heb ik het idee. Mocht ik ooit kinderen krijgen dan wil ik wel dat zij hier mee om kunnen gaan, en zij krijgen niet snel een telefoon. Maar dat word ook moeilijk want de leeftijdsgenootjes zullen dat waarschijnlijk wel krijgen.. moeilijk moeilijk 🙁
Ik vind het eigenlijk helemaal niks, 24/7 bereikbaar zijn maar je komt er bijna niet meer onderuit.
Ja, ik spendeer veel tijd op het internet en overweeg om ook een data abonnement op mijn smartphone te nemen.
Wat mij vooral de nek omdraait is dat communicatie niet meer via een belletje/smsje gaat. SMS is voor veel mensen nu onbeperkt maar wordt toch niet gebruikt. Waarom? Joost mag het weten. Ik heb meerdere malen meegemaakt dat mijn vriend mij appte terwijl ik boodschappen aan het doen was om te zeggen dat er bijv. geen brood gehaald hoeft te worden. Was het een smsje/belletje geweest, leuk, had ik mij de moeite kunnen besparen. Omdat het een appje was hebben we nu genoeg brood voor een weeshuis liggen..
Er zijn ook van die totaal verslaafden zijn die fanatiek wachten op antwoord:
“Hey! Kom je vanavond ook langs?” 15:01
“Ik zag je wel kijken, geef nou antwoord!” 15:02
Wat ik eigenlijk probeer te zeggen.. bellen is zo veel beter als je direct antwoord wil. Kan het wachten? Stuur een sms/app/email.. ik lees het wel.. later.
Het begrip ‘internetverslaving’ is compleet misplaatst in dit artikel. Je kunt niet verslaafd zijn aan internet. Internet is zo breed, heeft zo veel mogelijkheden en is er in alle vormen. Hoe kun je dan “verslaafd zijn aan internet”? Dat kan in principe niet.
Je bent verslaafd aan een ‘activiteit die je op het internet uitvoert’. Dus kijk naar wat die activiteit is, en misschien moet je dat dan minderen.
Het verbaast mij dat er nog steeds geen ‘sociale etiquette’ is wat betreft smartphones e.d.
Opvallende zaken die irriteren sinds (smart)phones:
– dat mensen ineens 10db harder praten in het OV als ze telefoneren (why?!)
– dat mensen al lopend op straat whatsappen en niet voor zich kijken
– dat mensen in gezelschap terwijl een ander tegen hen praat nog steeds op hun mobiel kijken
– mensen die tijdens autorijden zitten te pielen met hun telefoon, dat begrijp ik werkelijk niet.
Als dat nou eens gewoon ‘not done’ wordt, dan heb je een groot gedeelte van het probleem al opgelost.
En daarnaast nog het cyberpesten, maar dat lijkt me een probleem op zichzelf.
Er zijn ook zo onwijs veel leuke blogs op het internet, dat je onbewust wel een internetverslaving krijgt!!!! Hahaha.
Nee, even serieus.
Ik vind internet ook belangrijk.. absoluut! Kan ook niet zonder, want dan zou ik gek worden. Maar ik denk ook wel eens aan de kinderen die nu opgroeien met een ipad, smartphone etc.
Het jongste kind wat ik ooit met een smartphone zag, was 5 jaar, bijna 6…
Ik vind het ook best schokkend… maar zoals je al zegt : We moeten ook maar mee gaan met de tijd.
Ik heb niet eens een smartphone en ik schrijf brieven naar mijn penvriend. Nu voel ik me hopeloos ouderwets 😛
Dit weekend is mijn telefoon gejat en ik ben er nu ook achter hoe verslaafd ik was aan dat ding :'(
Dit is enorm herkenbaar! Ik word er ook extra op gewezen door het boek ‘een jaar offline’, zeker een aanrader!
Ik ben het helemaal met je eens. Daarbij, om nog even bij de situatie van Kenneth te blijven, blijft ‘t niet bij spelletjes spelen. Mijn leerlingen worden digitaal gepest. Jawel. Digitaal gepest. Hoe dan? Nou, ze zitten allemaal in een app (Secret, heet ie) en daar gaan ze in groepen (bijvoorbeeld een groep die de naam van de klas heeft) en kunnen ze anoniem hele nare dingen zeggen over elkaar.
Er zijn zelfs uitspraken gedaan als: “P. uit h2x moet zelfmoord plegen want de wereld zou een stuk beter zijn zonder haar.”
Ik maak me hier veel zorgen om. Kinderen weten niet wat de ernst van deze zaak is en hoe erg het uit de hand kan lopen. Vroeger had je pesten en elkaar opwachten, nu vind het pesten 24/7 plaats.
Ik pleit als docent daarom ook voor de verwijdering van de app Secret.
En daarbij pleit ik voor een schoolvak “sociale media” op de middelbare school. Één keer per week aandacht besteden aan internet en het gebruik ervan kan geen kwaad aan deze doelgroep.
Niet om vervelend te doen, maar met alleen de verwijdering van die ene app, ga je dit probleem niet oplossen. Cyberpesten is misschien al wel 10 jaar een ding, het bestond al toen iedereen nog op msn zat, kan ik me nog goed herrinneren. Het digitale tijdperk blijft zich alleen maar ontwikkelen en dat ga je niet tegen kunnen houden. Met het weghalen van die app haal je de oorzaak van het pesten niet weg en gaat het wel ergens anders op door. Er moet op scholen veel meer gepraat en leerlingen moeten voorgelicht worden over dat soort dingen.
Auteur
Wow… wat erg Val om te lezen. Ik snap sowieso niet dat de iPads gebruikt kunnen worden voor spelletjes en andere apps. Kun je daar geen blokkade op zetten, zoals je vroeger op school wel op Google kon, maar niet op Hyves? Ik bedoel, de iPad is toch op school alleen bedoeld om op te leren enzo?
Dit merk ik ook wel inderdaad.. ik ben wel eens in gezelschap waar mensen alleen maar met hun telefoon zitten. Ik heb m ook veel in mn handen eerlijk is eerlijk, maar ik probeer zodra ik in een sociale setting ben het ding alleen als t echt nodig is tevoorschijn te halen.
goed artikel!
Ik heb ook wel eens het idee dat veel (vooral kinderen)mensen een internetverslaving hebben. Mijn zusjes spelen nu niet meer buiten zoals dat vroeger gebeurde en een avond zonder tv/computer/smarthphone is niet meer mogelijk. Ik vind het internet ook fantastisch alleen vind ik het wel jammer dat het echte contact met mensen daardoor vaak minder is.
Larissa
Oké ik heb dus internet verslaving
Goed artikel!
Toevallig was ik een beetje met mijn man in discussie vanmiddag. Ik ben bang dat mijn dochter een veel zwaardere jeugd zal krijgen dan dat wij hebben gehad. Alles staat binnen no time op fb, ze zullen veel minder privacy hebben en minder persoonlijk contact (de discussie ging nog iets verder tussen ons maar daar zal ik niet helemaal op in gaan). Ik gaf aan dat ik dat best moeilijk vind en ook best ‘zielig’. Mijn man vind het juist geweldig dat alle kennis binnen handbereik is en dat ze alles zelf in de hand hebben. Maar is dat wel zo? Als het allemaal zo ‘normaal’ gaat worden, wanneer is heb je het dan in de hand? Ik vind het een lastige discussie waar veel verschillende meningen over te vinden zijn, en ik vind zeker dat daar meer bij stil gestaan mag worden.
Goed artikel! Mooi dat je er aandacht aan besteedt, bij verslavingen denken mensen al snel aan drank of drugs, maar dit is er eentje die er meer insluipt… en steeds meer voorkomt. Ik studeer psychologie en wat mij nu bij stage opvalt is dat er wel naar drank/drugs wordt gevraagd in vragenlijsten bij de diagnostiek, maar niet naar internet/gamen. Niet snel in ieder geval. Bij de kenmerken zou je ook nog het vergeten van persoonlijke hygiëne/verzorging (douchen, scheren, etc) kunnen noemen, maar ook dingen zoals niet naar de wc willen omdat je in een game zit, of niet eten…
Verder… mocht iemand willen weten waar je terecht kan wanneer je verslaafd bent, of er vragen over hebt… stap naar je huisarts of de brijder 🙂
http://www.brijderjeugd.nl/advies-en-hulp/hulp.html
Ik heb geen smartphone, maar een oldskool ding wat alleen belt en sms’t. Dat is in sommige situaties onhandig (aka gps op je gsm, snel info opzoeken, mail checken, etc.) maar soms ben ik toch ook opgelucht dat ik het niet heb. Het HOEFT ook niet. Ik snap wat je bedoelt dat er een generatie is die niet heeft geklungeld met cassettebandjes opnemen, die nooit een pennenvriendin gehad hebben waarvan ze geen idee hebben hoe ze eruit ziet, die het abnormaal zouden vinden om een gsm op tafel te leggen op restaurant, enzovoort. Nuja, wie weet wat zij over 20 jaar zelf zeggen 😉 Ik vind het alleszins interessant om over na te denken, de technologische vooruitgang gaat in zo’n razendsnel tempo vooruit dat het bijna onmogelijk wordt om het te bevatten en te kunnen volgen. En sommige mensen laten zich hier helaas te veel door meeslepen.
Ik ben programmeur en zit daardoor dagelijks achter een pc.
Internet verslaafd? Nee, althans, ik probeer mijzelf ervan te weerhouden. Ik heb internet gewoon nodig voor mijn studie en werk. Er is geen andere optie in mijn workfield.
Vroeger heb ik een heftige gameverslaving gehad. Dagenlang achter de pc, niet naar school toe, niet eten, afsluiting van sociale contacten. Dat is nu voorbij en ik let nu heel erg op mijn gaming (ook internet) gedrag. Ik zit (naast werk/studie) niet meer langer dan 3 uur per dag achter een apparaat. (Vaak kom ik niet eens aan deze hoeveelheid uren). Ook een tv heb ik niet. Soms wil ik in het weekend gewoon helemaal niets met de virtual world te maken hebben. Maar gewoon even genieten van de real world. Ik hou van allebei 🙂
Ik heb een hersenschudding opgelopen omdat ik vorige week vrijdag aan het appen was met een klasgenoot… Ik zit veel achter de pc, mijn smartphone en mijn tablet… verslaafd durf ik mezelf wel te noemen, maar ik word niet prikkelbaar of angstig als ik het niet tot mijn beschikking heb…
Ik denk dat we allemaal wel enige mate van internet verslaving hebben… Je bent er ook afhankelijk van, internetbankieren, mailen enz enz.
Ik zit in een studentenhuis en ik zit precies in een dode hoek voor de WIFI verbinding. Dus in de periodes dat ik vaak thuis zit, kan ik geen internetverslaving ontwikkelen omdat ik geen internet heb (of het is zo tergend langzaam dat ik een tien minuutjes of langer moet wachten voordat het filmpje geladen is :p).
Maar ik snap het wel van de jeugd. Als ik af en toe kinderen alleen maar hoor zeuren over dat ze naar iemand toe moeten en daar niet hun geliefde spelletje kunnen spelen, dat vind ik toch wel ernstig. Maar van de ene kant zijn sommige personen vesrlavings gevoeliger als een andere, dus het zal uiteindelijk allemaal wel goed komen 🙂
Ik vind het belachelijk dat basisschoolkinderen smartphones met internet hebben en nog belachelijker dat ze onbeperkt mogen gebruiken. iPad scholen hoeven wat mij betreft ook niet. Maar ja, ik ben een ouderwetse zeur.
Ik ben zelf webdesigner, dus ik zit constant aan de computer ^_^ Ook als ik thuis ben, omdat dit de poort naar mijn sociale leven is, want mijn vriendinnen/vriendje wonen niet dichtbij.
Maar internetverslaafd? Nee, dat denk ik niet. Ik vind het helemaal niet vreselijk om een tijdje zonder internet te zitten. Genoeg leuke dingen die ik kan doen ver weg van het internet. Ook ga ik nooit internet boven sociaal contact zetten, want als je afspreekt met iemand, ga je niet asociaal gaan doen tegenover die persoon. So I think I’m safe (for now 😉 )
Oeh… ik ben gek op internet en social media, maar als ik kijk naar de 14 jarige meisjes die constánt op hun mobiel zitten en gewoon niet meer weten wanneer ze hem weg moeten leggen, dan val ik nog best wel mee. Het shokeert me wel om te zien dat er in die paar jaar (ik ben zelf 18) zoveel verschil zit, heeft het te maken met opvoeding? Ik heb geen idee. Mijn eerste telefoon kreeg ik toen ik 12 was en mijn eerste smartphone toen ik 16 was, nu zie ik al meisjes met iphone’s op hun 8e..
yup, vooral oudste van 14 drijft me tot waanzin, vraag weleens of ik dr telefoon aan dr hand vast moet nieten… jongste van 9 valt nog mee maar heb de eerste tekenen al gesignaleerd, en nee je kunt er niet tegen op, hele klas heeft er een, niemand wil een kind wat buiten de boot valt
Maar is een kleurboek aan tafel dan zoveel anders dan een tablet? En kunnen wij het ons voorstellen dat er nog langer geleden maar 1 telefoon in een dorp of een televisie in de straat was? Ik heb ook altijd een beetje de behoefte om te tut-tutten als ik dat soort taferelen zie, maar dit is gewoon de nieuwe realiteit. Met je eerste mobieltje liep je ook veel meer te sms-sen dan een paar jaar later. En nu lopen we de hele dag te appen. Gewoon, omdat het kan.
Wel vind ik het kwalijk dat steeds meer ouders de opvoeding ook aan het internet over lijken te laten. Dat ze met een tablet aan tafel zitten in plaats van met een kleurboek, maakt denk ik niet veel verschil. Maar dat ze heel boos worden omdat ze hun zin niet krijgen en vervolgens toch hun zin krijgen, vind ik wel onbegrijpelijk!
Ik ben nog van de generatie waarin je meegroeide met alle ontwikkelingen. Internet gebruikte ik niet op de basisschool tot groep 7/8. Daar werd het al normaler. Tegenwoordig zit ik zeker meer op de computer, maar mijn telefoon pak ik bijna niet. Word snel moe van veel naar mijn telefoonscherm staren. Voor school gebruik ik mijn laptop veel en netflix is ook favoriet. Maar tv kijken doe ik dan ook een heel stuk minder, dus of Netflix echt iets met internetgebruik te maken heeft bij mij is de vraag.
Ik hoop dat de ipadklassen verdwijnen, anders hebben we straks een generatie die niet eens fatsoenlijk kan schrijven met de hand. Dat zou toch diep triest zijn..
Goed artikel! Sinds ik een blog heb breng ik ook vele uren extra achter mijn laptop door, maar verslaafd ben ik gelukkig niet. Wel deel ik jouw zorgen over het gebruik van smartphones, tablets, etc. door de jeugd. Ik was laatst uit eten en daar zat een stel met hun kinderen en die werden heel boos toen ze niet gelijk hun tablet kregen van hun ouders, maar eerst even wat moest eten. Daar schrok ik best wel van, want die kinderen waren zeker niet ouder dan vijf jaar. Toen ik die leeftijd had en mee uit eten ging met mijn ouders, kreeg ik gewoon een kleurboek en wat potloden en daar was ik dan uren zoet mee. Ik ben dol op het internet en de mogelijkheden die alle hedendaagse technologie biedt, maar als ik later kinderen heb ga ik ze sowieso ook leren om dingen buiten het internet te doen. En dan krijgen ze tijdens een etentje net als ik vroeger gewoon een kleurplaat en potloden.
Herkenbaar hoor… Ik ben hier absoluut ook schuldig aan. Op elk dood moment haal ik mijn iphone boven en ga ik op ‘t internet. En ik spendeer elke dag uren achter mijn computer. We zijn de laatste jaar zo afhankelijk geworden van het internet en ZO verwend op vlak van technologie dat quasi iedereen wel een beetje internetverslaafd is of begint te worden.