Door Angel – Allemaal goed opletten want ik ga je een belangrijke levensles geven. Helemaal gratis. Mocht je kies afbreken, laat hem dan zo snel mogelijk fixen. Dat was ‘m. Got it? Goed onthouden en doorgeven aan je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen zodat dit geheim van generatie op generatie doorgegeven kan worden en nooit en te nimmer verloren gaat.
Twee jaar geleden (jawel, je leest het goed. Twee volle jaren geleden) zat ik fluitend in de auto op weg naar Parijs. Ik keek in de rommelige opbergruimte van mijn dashboard en zag tussen de kauwgompjes, zonnebrillen en telefoonkabeltjes iets eetbaars liggen. “Hmm… een aangevreten koekje van vorig jaar kerst. Die gaat er wel in.’’ En zo zat ik het volgende moment op mijn eigen kies te kauwen. Gek genoeg deed het geen pijn. Ook de dagen, weken en maanden erna niet. En dat was jammer want om die reden ben ik twee jaar door het leven gegaan met een afgebroken holle kies die als kliko fungeerde voor de restjes biefstuk, roerei, cocktail, kip piri piri en ga zo maar door. Twee jaar lang ging dat prima tot ik vorige week schreeuwend en jankend wakker werd van de pijn in mijn… hele hoofd. Zelfs mijn haar deed pijn. Ik had nog maar één laatste wens. Mijn hardloopschoenen aantrekken, naar buiten vliegen en zo hard mogelijk met mijn kop tegen een betonnen muur aanrennen.
Een uur later lag ik in de tandartsstoel die me vertelde dat ik naast een kaakontsteking ook een keelontsteking had en dat de ontsteking niet alleen op de röntgenfoto maar ook aan de binnenkant van mijn mond al te zien was. Lekker! Dat was precies een week geleden op vrijdag en de vrijdagochtend is altijd stressen want dan moet mijn stuk voor Beautylab geschreven worden. ‘’Nu onmiddellijk naar de kaakchirurg? Om de kies eruit te laten slopen? Ik zou niets liever willen maar dat kan helaas niet. Ik heb een deadline. Ik ga maandagmorgen wel. Tot die tijd schakel ik mijn goede vriend Ibuprofen in.”
Goed, we hebben een crisissituatie. Het ding met crisissituaties is dat je ze niet even in de ijskast kan leggen om de boel eens rustig te overzien. Een gedegen plan van aanpak maken, is er niet bij. Hoe dan ook, linksom of rechtsom, je komt er niet onderuit. Dus wat doe je dan als rasoptimist?
“Hi Sereen, met mij. Zin om maandagmorgen zeven uur je bed uit te komen om gezellig wat tanden te laten trekken?’’
‘’Tuurlijk! Zeg maar waar ik moet zijn. Ik ben er.’’
En daar heb je je magische woord. Vriendinnen. Met je bestie maak je van elk rampscenario een feestje.
Bevallen van een achtling? Vriendinnen.
Een tros aambeien laten verwijderen? Vriendinnen.
Nierstenen laten vergruizen zonder verdoving? Vriendinnen.
Ze stapt in en zoals altijd beginnen we direct elkaars oren vol te tetteren. Over de kies wordt met geen woord gerept, dat ben ik alweer vergeten. Ondertussen rijd ik op de automatische piloot bij het stadscentrum in. Zodra mijn hersenen registeren dat Serena in de buurt is, sturen mijn handen ons automatisch naar een winkelgebied of een horecagelegenheid.
“Oh nee, we moesten naar het ziekenhuis!”
Als ik niet veel later in de executiestoel lig, dekt de assistent mijn hoofd, hals en borst af met operatiedoeken. Alleen mijn mond is nog zichtbaar en ik krijg het gevoel dat ze per ongeluk een open hersenoperatie op de verkeerde patiënt gaan uitvoeren. De assistent is, schat ik, eind vijftig en heeft een gezellig en vriendelijk gezicht. Ik besluit dat ze Truus heet.
De kaakchirurg drukt op het knopje die de stoel mechanisch laat zakken. Ineens voel ik mijn oksels prikken en realiseer me dat ik vergeten ben mezelf dicht te schroeien met deo. Wat als ik tijdens het trekken ineens enorm begin te zweten? Zo erg dat het zweet er in liters onder hoge druk uit spuit en de kaakchirurg en Truus flauwvallen van de stank en ik daar lig daar maar met een halve gereedschapskist aan mijn lip… wat dan?! Ik spring uit de stoel, de chirurg deinst geschrokken achterover en ziet mij naar mijn tas rennen. Serena en Truus kijken alsof ze water zien branden maar zeggen niets.
“Zo, even de boel opfrissen want ik ga ontzettend zweten. Niet zo prettig voor u.”
“Spring je nu uit de stoel op om…?” De chirurg maakt zijn zin niet af.
Serena zag kennelijk dat ik op het punt stond om mezelf van pure ellende door een raam te gooien.
“Mag ik erbij blijven?”
“Nee, alleen bij de verdoving. Daarna mag je weer plaatsnemen in de wachtruimte.”
“Maar ze heeft me juist meegenomen om haar hand vast te houden.”
“Nee.”
De prikken waren een eitje en de kaakchirurg verdween om na een paar minuten weer terug te komen op het moment dat mijn mond in hogere sferen was. Ik vraag me altijd af wat zo’n man dan doet in die paar minuten. Ze verdwijnen altijd om als een musicalster pas weer op het podium te verschijnen als de hoofdact uitgevoerd moet worden. Zou hij zich even terugtrekken in een meditatieruimte om zich voor te bereiden op de kaakoperatie? Of zou hij gewoon nog ontzettend moeten schijten omdat hij daar thuis geen tijd meer voor had?
Terwijl ik weer toegedekt lag en de verdoving zijn werking deed, kwam er een andere assistent binnen.
“Wat een leuk afdelingsetentje hadden we gisteren hè?’’ begon Truus tegen de assistent.
“Nou, heel gezellig.’’ antwoordde de assistent.
Truus boog voorover om me onder mijn afdekzeil aan te kunnen kijken.
“We hadden gisteren een leuk afdelingsetentje. Het was heel gezellig.”
Uhm… ja. Dat hoorde ik je toch net zeggen? Maar dat maakt niet uit, Truus. Je probeert me gerust te stellen door wat tegen me te babbelen en dat vind ik lief.
Truus tilde haar hoofd op en keek de assistent weer aan.
“En de toetjes waren ook zo lekker, vind je niet?”
“Nou, heerlijk’’, zei de assistent zuchtend.
Kiekeboe! Daar was Truus weer, gluren onder mijn operatiekleed.
“En de toetjes waren ook zo lekker!”
Zou ze zou echt denken dat ik haar alleen maar kan horen als ze haar woord tot mij richt?
“Jammer alleen dat afdeling M3 er niet bij was, hè?”
“Nou, heel jammer. Doei.” En weg was de assistent.
“Wel jammer dat M3 er niet bij was” zei ik tegen Truus.
De deur ging open en daar was de kaakchirurg weer. Hij zag er een stuk vriendelijker uit. Ik hield het erop dat hij schijtend had zitten mediteren.
“Zo, ik ben binnen. Het feest kan beginnen.”
Ik hoorde wat geritsel en zag door de spleetjes van mijn ogen dat Truus zich weer onder mijn afdekzeil had gewurmd. Laat me raden…
“Zo, de kaakchirurg is binnen. Het feest kan beginnen!” zei ze enthousiast.
De kaakchirurg was royaal geweest met zijn verdovingen en aangezien in half verlamd met een mond vol gereedschap lag, kon ik op de volgende zinnen, die ik liever niet had gehoord, niet reageren.
“Ik ga de kies nu eerst in stukken breken met deze tang.”
“De wortels zitten te diep dus ik ga nu de kies in stukken zagen met deze boor. Niet schrikken en niet plotseling opstaan.”
“Ik ga nu de wortels eruit wrikken.”
Geen monoloog waar je graag naar luistert. En zeker geen twee keer. Truus gooide ook hier weer alles in de repeat.
Eerlijk is eerlijk, de hele voorstelling duurde nog geen vijf minuten en het was vrijwel pijnloos. En als je dan met een gehavend hoofd terug loopt naar de wachtkamer, is er niets fijner dan daar het mooie, lieve, prettige gezicht van je bestie te zien die geduldig heeft zitten wachten.
“Hoe was het eendje?”
“Heerlijk! Ik kan het je van harte aanbevelen. Zo, zullen we ergens lekker gaan lunchen?”
Nog geen drie minuten laten stonden we voor het ziekenhuis alweer steun te zoeken bij een lantaarnpaal van het lachen. Op de een of andere manier gebeurt er altijd wel iets waardoor we onze broeken vol stralen. En zo maak je van een stresssituatie toch nog een leuk uitje. Met de juiste vriendin is het leven een makkie.
Liefs,
Angel
Facebook: The Beauty Bakery
Twitter: @thebeautybakery
Instagram: @thebeautybakery
Website: TheBeautyBakery.nl
Ik heb altijd een stuk of 2 gaatjes als ik naar de tandarts ga. En ook al een keer een rotte kies moeten laten trekken. Heb net een beetje gekeken en heb nu iets van 5 gaatjes ofzo. En ik ben pas 14. Ook zit er in elke kies wel een vulling en dat terwijl ik altijd mn tanden poets! Als uemand dat herkend laat dat mij alsheblieft weten.
Ps. Ben nu ook wel gewend aan die noor bij de tandarts haha. T doet ook geen pijn meer. En ik moet ook nog een beugel :-(.
Hahahah ik heb me stuk gelachen
Wéér tranen in me ogen van het lachen!! Angel jij moet een boek gaan schrijven!! Gegarandeerd een bestseller!!
Mooi verhaal, dankzij jou zit er een gele vlek in mijn broek van het lachen.
En ook een beetje een bruinige vlek.
Maar het geeft niet, het was ‘t waard, nu weet ik wat vóór en achter is.
Bovendien moet ik zo naar de dokter voor een urine-, ontlastings- en bloedonderzoek,
kan ik mooi deze onderbroek meegeven. Dan hebben ze meteen alles.
Je schrijft echt geweldig, je zou t moeten bundelen in een boek ofzo.
De foto’s zijn ook heel leuk (die kat XD)
Geweldig geschreven weer! Ik zie het helemaal voor me xD
Wat een hilarisch stukje zeg. Minder hilarisch dat je dit allemaal moest meemaken, ik heb een bloedhekel aan de tandarts en vind gaatjes vullen al vreselijk. Gelukkig ben je er van af!
Ik vraag me altijd af wat zo’n man dan doet in die paar minuten. Ze verdwijnen altijd om als een musicalster pas weer op het podium te verschijnen als de hoofdact uitgevoerd moet worden.
Die zin. Daar ging ik wel zo stuk om 😀
Zo herkenbaar. Ik moet er nog 2 laten trekken maar durf niet meer. Het trekken viel reuzen mee maar ben echt 3 weken erg ziek geweest en dan hebben we het nog niet over de MAANDEN dat ik moest letten op hoe ik at. Bah is flink mis gegaan
Ik moet maandag naar de tandarts want mijn vulling Is er gister uit gegaan, had net ook een bus deo gekocht voor de zekerheid haha
Wat maak jij van de simpelste dingen toch een heerlijk sappig verhaal. Geweldig!
Hahaha, Angel, je schrijft altijd zo leuk. Geweldig om te lezen. Fijn dat het allemaal goed is gegaan. x
Ik zat er weer helemaal in hoor Angel en true friends (and family) zijn het beste wat je kunt hebben…
Nb wat was er gebeurd als je wel direct naar de tandarts was geweest 2 jr geleden?? (Ik dacht misschien ook een leuke les voor de lezers….)
Come again… Waarschijnlijk een kroon en misschien als er al bacteriën aan het wroeten waren geweest een endo…. Kosten beraming…. mwa zo’n 500-600 eutjes voor het kronen werk en zo’n 200-300 eutjes voor de endo…
Enne nu?? Nu heb de extractie gehad… Dus komt het bruggen of implantaten verhaal om het hoekie…. Brug = ook inleveren van twee andere gezonde elementen… Kost je drie elementen aan kronen… Mwa liever een implantaat dan… Kosten… zo’n 1600-1700 eu afhankelijk van je tandarts…Kwa behandelingen allemaal even irritant, maar pijnloos met een goede verdoving.
Ik ben nu echt super benieuwd naar het vervolg…. 😉 echt…!!
Ik moet namelijk ook nog een verwijderd kiesje aanvullen… Schijt in mijn broekie voor het implantaat en de brug vind ik zonde van de andere elementen… (en dat voor iemand die bij de tandarts werkte… als marketing coördinator weliswaar maar toch. i know the drill)….
Good luck met je kies en het herstel!
Jij bezorgde me vandaag mijn eerste glimlach! Dank daarvoor.
Wat een leuk stuk om te lezen! Hoe gaat het nu met je?
Ik was een keer een afbakbroodje aan het eten toen ik opeens krak hoorden.
Je raad het al: helft van me kies afgrbroken.
Lekker is dat.
Paar weken later een andere kies.
1 is er uit de andere zit er gwn nog.
Zelfde?
Is dat ziekenhuiskat Boris? https://www.facebook.com/ZiekenhuiskatTergooi
Tribute to friendship en wat super mooi dat je je zo lief uit over Serena 🙂 Mooie quote ook op het eind.
Hahahaha, weer geweldig geschreven Angel! Heerlijk om dit nog even te lezen voordat ik ga slapen. Wel fijn dat het helemaal geen pijn deed!
Haha Angel je bent echt hilarisch! Fijn dat je zo’n lief vriendinnetje hebt 🙂
Angel je verdient echt een column in de Linda!
Bedankt voor je leuke blogposts Angel! Ik lees ze altijd met veel plezier, soms lees ik je blog als leuk pauze momentje tijdens mijn werk op een flexplek, ik zit dan vaak te lachen en heb het gevoel dat iedereen naar me kijkt ;-).. Maar niets boven een leuk lachmomentje tijdens je pauze.. Ga zo door :-)!
Liefs, Evelien
Hahahahaha het is weer een super leuk artikel geworden! Hoe je Truus hebt beschreven ook echt. Top artikel weer! Angel, je kan echt heel leuk schrijven!
Lekkere pinda’s. Angel, ik vind jou een tof wijf!
Ik hou er echt van hoe je schrijft! 🙂
Haha die laatste quote! Hilarisch 🙂
Ik heb nog nooit zo hard gelachen om een verhaal over de tandarts! Thank you!
hahahaha geweldig!
Altijd leuk als een artikel je hardop aan het lachen krijgt! 🙂
Hahaha, vanaf ” Ik besluit dat ze Truus heet” kwam ik niet meer bij xD
Hopelijk voel je je nu beter!
Hahaha heerlijk geschreven weer!!! Waarom ze weglopen vroeg ik mij ook af toen mijn kiezen werden getrokken… Helaas niet geheel pijnloos 🙁
Ohh ik heb een wortelkanaalbehandeling gehad en jezus, ik dacht dat ik door de grond zakte. Dat deed zéeeeeer. Ooooh krijg spontaan kiespijn van je verhaal
HaaaaaaahahahahahahahahhhhahahH ik kom werkelijk niet meer bij van het lachen hahaaahaha
Wauw, duurde het echt 5 minuten bij jou?
Ik kan mij als de dag van gisteren nog heel goed herinneren dat mijn verstandkies laten trekken, breken, snijden, boren onwijs veel pijn deed en het maar liefst 1 uur geduurd heeft voordat het volledig afgelopen was. Ze hadden 7x bij verdoofd want ik voelde alles, er was 1x mis geprikt waardoor ik het echt niet meer zag zitten (ik bedoel liggen). Echt serieus ik kan het niemand aanbevelen. En toen ander halve week later moest ik naar de tandarts en die kwam met de leuke mededeling dat mijn andere verstandkies ook horizontaal groeide en die er onmiddelijk uit moest. De tranen stonden in mijn ogen toen mijn tandarts dat vertelde. Echt waar, ik was de eerste keer door een hel gegaan. De tweede keer had ik een vriendelijke man van een kaakchirurg en zoals ik hem zelf noemde hij was ‘Seva proef’ Hij stelde mij gerust wat de eerste kaakchirurg niet gedaan had en hij was met jawel 20 minuten klaar. Ik vondt vooral dat kraken/breken onwijs veel pijn doen.
Maar wat vreemd dat Serena er niet bij mocht blijven, ik had mijn moeder meegenomen als steun.. Want die had ik echt nodig zohard dat mijn tranen over mijn wangen rolde, zij heeft al die tijd in de hoek van de behandelkamer gezeten.
Oohw en waarom die man, in jou geval was het een vrouw wegging was ik toen ook heel benieuwd naar. Volgens mijn moeder was het om met de rest van het team te bespreken wat ze precies gaan doen want ze komen met 5 personen terug. Daar zie je zelf niks van omdat je zon vreemde groene doek over je gezicht hebt. En zodra ze de doek van jou gezicht afdoen is hij weer alleen. Magie noemen ze dat haha.
oohw als ik dit zo nu weer typ, voel ik de pijn nog.. Nare verstandkiezen die horizontaal groeien. Hoe bedenken ze het toch, groei net zoals andere kiezen en tanden verticaal. Vriendelijk bedankt!
Ja dat heb ik ook! Nu durf ik dus niet meer. Maar mn moeder mocht er ook niet bij blijven
Leuk geschreven! Bij mij is net tijden het eten mijn kies door midden gebroken, gelukkig geen pijn. Mja maandag toch maar de tandarts bellen, om dat reststukje eruit te laten slopen 😡
Wat geniet ik toch van je geweldig geschreven stukjes. En ja voor mij ben je een held. Ik ben maar onder volledige narcose naar de kaakchirurg geweest.
hahahah, wederom geweldig!
Dank je… Na een dag janken… Lees ik dit stuk en voel me een stuk beter. Zelfs kunnen lachen! Thanks hon! 😛
Oef, gelukkig heb ik dat nog nooit gehad. Lijkt mij een pijnlijke bedoeling (ondanks de lading verdoving). Leuk einde trouwens ook, kon wel lachen om die tekst. xxx Lucinda
Leuk geschreven!
Zoals altijd weer een hilarisch en erg herkenbaar stukje van angel! Haha die truus! Echt genoten!
Hahaha wat een geweldig stukje weer! Vind het ook heel mooi dat Serena je zo lief steunde, mij lijkt het namelijk echt doodeng om alleen te moeten gaan en het is dan superfijn als je iemand bij je hebt voor de morele steun!
Je schrijft echt heeeeeeerlijk! Je moet echt een eigen column beginnen, super!
Hahaha ik lig helemaal dubbel, en voor mij zo herkenbaar!! die levensles geef ik ook door aan mijn kids!! wat een leuke schrijfstijl!!
Hahaha geweldig!
Aahhh Boris de ziekenhuiskat heeft je dus bij de ingang ook nog even getroost? Het is eigenlijk best grappig hoe je je zo druk over iets kan maken en dat wanneer het eenmaal gebeurd het zo voorbij is. Ik vond de verdoving juist het ergste van de hele behandeling. Moest paar jaar geleden mijn verstandskiezen laten trekken.
Oooo dit is weer een toppertje hoor! Héérlijk artikel en ZO herkenbaar.