Maybe not so disaster date

Door Angel – Toen de disasterdates me even de neus uit kwamen, heb ik cupido opgedragen een sabbatical te nemen en mij met rust te laten. For the time being, in ieder geval. Bovendien was ‘weer’ een avond met een eersteklas retard wel het laatste waar mijn hoofd de afgelopen maanden naar heeft gestaan met een zieke vader op mijn prioriteitenlijstje. En ik moet zeggen, dat was heerlijk rustig. Soms heb ik het zelfs zo prettig met mezelf dat ik me wel eens afvraag of ik er überhaupt nog wel aan moet beginnen. Maar, het is nou eenmaal zoals de natuur het allemaal voor ons heeft bedacht dus ik laat me van tijd tot tijd toch maar weer volgzaam meeslepen in de maatschappelijk gewenste flow van het leven.

Anyhow, laatst diende zich toch weer een potentiële kandidaat aan. En omdat ik een flauw vermoeden heb dat dit project nog wel eens een verrassende wending zou kunnen krijgen, ga ik jullie ‘live’ meenemen in het avontuur. We beginnen bij het begin; de eerste date.

HOOFDSTUK 1. Introducing Mr. All Star
Terug naar de kandidaat. Deze meneer kan normale tekstberichtjes schrijven. Zonder moderne fouten (sorry, ik ben van de oude stempel en knap af op volwassen kerels die ‘me schatje’ zeggen. Als ze onder de 20 zijn dan mag het wel). Daarnaast heeft hij een gezond what’s app tempo. Dat wil zeggen dat hij niet meer berichtjes stuurt dan nodig is en haarfijn aanvoelt wanneer ik te druk ben of juist wel tijd heb. Ik ben niet zo van de eindeloze telefonische chatsessies. Behalve met vriendinnen, maar dan heb je het over alles, over niets en vooral over het belangrijkste in een meisjesleven; grote bullshit over nog meer alles en niets.

Als ik iemand stuur:
“Ok, top. Dan bel ik je voor het weekend om een afspraak in te plannen. Ik moet nu snel verder. Bye!”
Dan hoef ik niet terug te krijgen:
“Heb je nog veel contact met je ex?”
Sodemieter op. Ik zeg net dat ik verder moet dus we gaan geen nieuwe boom opzetten en al helemaal niet over zaken die je geen reet aangaan.

Bij deze kandidaat geen last van. So far, so good. Maar met alleen handig kunnen appen, ben je er nog niet. Een blind date, blijft helaas een blind date. Maar sinds ik mijn nieuwe, geniale, supergeavanceerde dating-strategie heb geïmplementeerd is het risico op teleurstellende en tijdverspillende disaster dates aanzienlijk kleiner geworden. Door handig gebruik te maken van moderne zaken als social media en de briljante uitvinding; de telefoon, hoef je in ieder geval niet meer bang te zijn dat meneer een foto van Google heeft geleend op zijn profiel op te leuken maar er in real life uitziet als het tweelingbroertje van Geert Wilders. Of dat hij een halfgod is om te zien maar de stem heeft van een meisje van tien.

Let op! Twee simpele eisen stellen.
1. Faceboek toegang verlenen en héél snel.
2. Een telefoontje plegen of nog beter; skypen of face-timen.

Zo heb ik een keer dankzij een snelle scan langs iemands social media updates ontdekt dat hij een notoire azijnpisser was. En als ik ergens allergisch voor ben, dan zijn het professionele klagers.

Zo lang moeten wachten vandaag in de rij bij Starbucks! #belachelijktragebediening

Echt belachelijk dat NOOIT mijn naam goed op de bekers worden geschreven bij Starbucks. #coffeeretards

Zojuist 9 minuten in de wacht gestaan voor wat klantenservice van Vodafone #ikstapover

Wat een schijtvakantie! Op de foto stond wit zand, maar het was eerder aan de gele kant. #beachfail!

En zo bespaar ik mezelf weer een disaster date. Voor deze ronde in de selectieprocedure is de huidige kandidaat met vlag en wimpel geslaagd. Zijn wall stroomt niet over van de klaagposts en is niet volgeprikt en uitgekauwde quotes of schattige plaatjes van huisdieren. Ook de belronde verloopt perfect. Hij heeft een heerlijke, mannelijke stem. Hij is snel, vrolijk, praat gemakkelijk, het gesprek loopt soepel en het allerbelangrijkste; hij begrijpt mijn humor. Laten we het beestje trouwens maar even een naam geven, dat leest net wat makkelijker. We noemen hem All Star. Daar loopt hij namelijk het liefst op en laat dat nou gelijk onze eerste barrière zijn. Voor onze eerste date spreken we af in de wijnbar Vine op de Prinsengracht in Amsterdam. Ik verschijn in mijn gebruikelijke date kloffie. Sophisticated in een zwarte, strakke maar hoog gesloten jurk en op mijn nieuwe 10cm hoge suède killers. All Stars zit al binnen aan een tafeltje op me te wachten. Het is een goedgebouwde man, lekker lang met een leuke, gezonde, mooie kop op zijn romp. We delen kennelijk niet dezelfde kledingsmaak. Naast de casual outfit boven zijn afgetrapte All Stars voel ik me zwaar overdressed.

Mijn eerste gevoel: Nee. Niet mijn type.
Zijn eerste gevoel: Nee. Zóóó niet mijn type!

“Ach, het is in ieder geval geen psycho en we zijn er nu toch dus laten we maar een gezellige avond van proberen te maken” moeten we allebei gedacht hebben want drie uur later zaten we er nog. Het kan de wijn geweest zijn maar ergens in die drie uur is de sfeer toch omgeslagen want ineens betrapte ik mezelf erop dat ik de oren van zijn kop aan het ouwehoeren was. En ik weet inmiddels wat dat betekent. Als ik de behoefte krijg om iemand vol te tetteren met informatie over mezelf, is er iets aan de hand.

Tijdens het babbelen, kom ik erachter dat hij een Kreeft is. Barrière nummer 2.
Nu heb ik niet bijzonder veel met sterrenbeelden maar na twee lange relaties met Kreeften heb ik mezelf plechtig beloofd er nooit meer aan te beginnen. Maar waarom is het dan zo leuk met hem? Ben ik zo’n ezel die doodleuk drie keer tegen dezelfde steen aanbeukt? Of is juist drie keer scheepsrecht?

Het was ver na middernacht en ik had geen flauw idee hoeveel uren we al zaten te praten. Na een eindeloze monoloog mijnerzijds over mijn liefde voor monumentale Amsterdamse grachtenpanden en mijn fascinatie voor de verborgen geschiedenis die in elk pand huist, zei hij opgewekt “Ik heb net zo’n pand gekocht. Hier, iets verderop op de gracht. Wil je het even zien?”

Goed. Dit was de officiële try out van mijn schriftelijke reality serie. Iemand interesse in hoofdstuk 2?

Lfs,
Angel