Door Angel – Alles eraf! Weet je het nog? Een paar weken geleden moest ik van het ene op het andere moment van mijn bos haar af. Mijn handelsmerk, waar ik altijd zoveel complimenten over kreeg, voelde ineens als een blok aan mijn been. Het gebeurt niet vaak, maar als ik even niet meer weet hoe ik het aan moet pakken is mijn haar steeds weer de lul.
Nou ben ik gelukkig niet snel omver te krijgen. Er is echter één hardnekkige angst die ik al mijn hele leven met mij mee sleur; de angst dat mensen om mij heen dood gaan. Mensen zijn niet te koop en niet vervangbaar. Een simpel, universeel gegeven dat voor ieder mens opgaat. Toch lijk ik er meer last van de hebben dan anderen. Als kind al was dit het ergste dat me kon overkomen en het is nooit uit me gegroeid. Als je ouder wordt, leer je van je fouten. Je begint de circle of life wat meer te begrijpen. Je valt, je staat op en kweekt zo een iets dikkere huid die ieder jaar weer iets meer bestand is tegen pijntjes. Maar de kinderlijke gedachte ‘als papa of mama iets overkomt, spring ik van een dak’ is naadloos mijn volwassen leven in meegelift. Hoewel ze stokoud zijn geworden, is het verlies van opa en oma me beide keren vies tegen gevallen. En als ik dan toch eens per ongeluk fantaseerde over wat er zou gebeuren als mijn ouders iets zou overkomen, kwam ik zelfs op deze leeftijd niet verder dan ‘dat kan ik niet aan, dus dan ga ik ook maar liever dood.’
En ineens had mijn vader kanker. En ineens was van een dak springen geen optie meer. Niemand leert je hoe je met zo’n situatie om moet gaan en dus moet je improviseren en vertrouwen op je eigen kracht. Je valt terug op je bekende en vertrouwde gedragspatronen en aangezien ik een oplossingsgerichte persoonlijkheid heb, wil mijn lijf op zo’n moment onmiddellijk handelen.
Hoi vriendin! Heb je een probleem? Gaan we oplossen.
Sta je met pech langs de weg? Ik kom er nu aan.
Heb je ruzie? Ik ben onderweg.
Heb je kanker…? En dan is het stil. Daarna is het nog even stil. En dan moet er toch gehandeld worden. Maar wat? Wat moet ik doen?! Moet ik eigenhandig die tumor eruit snijden? Moet ik de beste kanker specialist ter wereld opsporen en daar een affaire mee beginnen zodat ik zeker weet dat mijn vader de beste en de snelste behandeling krijgt?
Er was niets dat ik kon doen om de situatie op te lossen, maar er moest iets gebeuren en het moest drastisch zijn. Het enige dat ik kon bedenken, was: mijn haar eraf. En het luchtte enorm op. Want na een kilo aan haargewicht eraf en een stevige nacht slaap, was ik de volgende morgen wonderbaarlijk genoeg in staat om mijn mind set radicaal om te gooien. Precies 24 uur had ik nodig om van ‘WTF krijgen we nou en weet je wat? Laat allemaal maar zitten’ naar ‘Ok, kom maar op met je k*tstrijd. Kanker is een klootzak en het toeval wil dat ik met klootzakken wel raad weet.’
Dus ik haal diep adem. Ik ga rustig zitten en neem de tijd om een gedegen plan van strategie te schrijven.
Plan van aanpak
Een enge ziekte als kanker is nauwelijks te overzien. Hoe maak je iemand zowel mentaal als fysiek sterk genoeg? Ik hakte het hele proces daarom in kleine stukjes en maakte voor elk hoofdstuk een nieuwe plan. Met als eerste doel papa klaar te stomen voor het grootste obstakel; de zware operatie die hem binnen drie weken te wachten stond. De tumor in zijn hals groeide snel. Binnen een aantal weken van een pingpongbal tot formaat grapefruit. Zo te zien had de tumor haast. Geen probleem, dan gaan wij ook een stapje harder lopen.
Papa heeft geen reserves dus daar staan we 1-0 achter. Hij is nooit een grote eter geweest en met zijn (slechts) zestig kilo aan lichaamsgewicht is hij in de boksring geen geduchte tegenstander tegen klootzakken. Vanaf het moment dat we wisten dat het niet goed zat, zijn we om de dag samen met hem gaan eten. Niet om in drie weken dertig kilo aan te komen. Wel om op gewicht te blijven en om zijn lijf vol te pompen met voldoende vitaminen en voedingsstoffen om de operatie goed door te komen. Ondanks dat mijn ouders gescheiden zijn, stond mijn lieve moeder om de haverklap voor hem te koken en het werkte. Kanker is taai, slim en snel. Maar dat zijn wij ook.
Van alle wapens die je in een dergelijke strijd nodig hebt, heb ik op de allerbelangrijkste geen invloed. Zijn eigen mind set. Hoe staat hij erin? Verliest hij de moed? Hoeft het voor hem niet? Alles, het hele verhaal, zou staan of vallen bij zijn instelling. De opluchting was dan ook enorm toen ik zag dat hij zich aan het wapenen was om er full power voor te gaan. En dat had hij vooral te danken aan zijn fantastische vrienden die als een rij bunkers om hem heen zijn gaan staan om hem te steunen. Het gaat hier over een tijdsbestek van een aantal weken. Vanaf het moment van het slechte nieuws tot aan de operatie was de algehele stemming goed en optimistisch. Ieder mens gaat er op zijn eigen manier mee om, maar voor ons werkt dit het beste. Papa maakt grappen, Dewi en ik gaan er overheen. Er wordt gelachen, er wordt gegeten, er wordt geleefd.
Hup-Hans-Hup!
Een dag voor zijn ziekenhuisopname hebben Dewi en ik een surpriseparty voor hem georganiseerd met als insteek ‘Het grote Hup-Hans-Hup aanmoedigingsfeest.’ Nog één keer een goed feestje en een dikke dosis gezelligheid voordat de match begint. Natuurlijk volgen er nog vele feestjes voor hem, maar mocht dit helemaal verkeerd aflopen, dan hebben we deze avond maar mooi samen gehad! Al zijn vrienden waren er voor hem om hem een hart onder de riem te steken.
We hebben een boek gemaakt waarin iedereen een persoonlijke boodschap voor hem heeft geschreven. Een heerlijk boek om mee te nemen naar het ziekenhuis vol vrolijke beterschapkaarten, foto’s en teksten als:
“Hans, dit gaat helemaal goed komen! Over een paar weken ben je weer up & running.”
“Lieve Hans, het is een klote wedstrijd. Je moet er even doorheen, maar je hebt ‘m zo goed als in de pocket! Tot snel.”
“Hansie, weg met die troep en herstellen. Tot snel aan de bar, jongen!”
Ik ben niet zo spiritueel aangelegd, maar zodra een theorie uit de spirituele hoek wetenschappelijk wordt onderzocht, ben ik om. Zo is gebleken dat als veel mensen tegelijk op een positieve manier aan iemand denken, dit een substantieel effect heeft op het genezingsproces en ik geloof werkelijk dat zoveel vertrouwen en zoveel positieve energie hem een onwaarschijnlijke boost power hebben gegeven.
Hij belde me ‘s morgens vroeg, tien minuten voordat hij de O.K. in werd gereden.
“Mop, ik heb goed geslapen. Ik voel me goed en ik ben niet zenuwachtig dus je hoeft je geen zorgen te maken. Alles komt goed.”
Een klein wonder, want dit soort teksten passen absoluut niet bij hem en dat maakte het des te waardevoller. Hij is dus rustig en kalm de narcose uit gegaan en kwam er net zo rustig en kalm weer uit. Sterker nog, de verpleging van de Intensive Care vertelde dat hij na het ontwaken uit de narcose doodleuk zijn bed uit probeerde stappen met een “Zo, dat zit erop. Ik ga naar huis!” houding.
De operatie duurde veertien uur. Omdat hij er onherkenbaar uitzag, is één van zijn beste vrienden om beurten met ons de intensive care opgegaan. Deze vriend was mijn op dat moeilijke moment mijn redding, it wasn’t a pretty sight. Om je vader zo te zien is heftig. Opgezwollen als een watermeloen en compleet afhankelijk van alle apparatuur waar hij op aangesloten was.
Hoe kom je de tijd door?
Dewi en ik hebben de afgelopen weken iedere dag, de hele dag, in het UMC gehangen. We waren druk met kleine nuances om zijn verblijf daar op te leuken en zijn positieve stemming te stimuleren. Elke dag verse bloemen. Elke dag een nieuw kaartje op zijn prikbord. En omdat humor ons overal doorheen trekt, overal een grapje. Maar omdat zo’n kamer al vrij snel barst van de bloemen en de gelukswensen, moesten we iets anders bedenken om de lange dagen door te komen. Omdat we geen types zijn die de hele dag op zijn kamer gaan zitten huilen en om de stemming optimistisch te houden (maar vooral omdat we van pure verveling geen idee hadden hoe we ons moesten vermaken) hebben we onszelf maar bezig gehouden met andere belangrijke ziekenhuiszaken.
Het kopiëren van belangrijke documenten.
Het uitvoeren van top-secret spionage werkzaamheden.
Het aankopen van internationale kunst en het uitbreiden van de kunstcollectie.
Het testen van de ziekenhuisbedden.
Kwalitatief onderzoek verrichten op papa’s verrukkelijke 3-sterren voer.
Het bedenken en testen van strafmaatregelen voor lastige patiënten.
Het opsporen en rapporteren van spontaan dood neervallende patiënten.
Het testen van de rolstoelen.
Het overtreden van de regels. Zeer belangrijk en niet te overschatten.
Het testen van de selfie-capaciteit van zowel de goederen-, patiënten- als personeelsliften.
En natuurlijk, het vullen van de zakken.
Cliché’s
Het leven hangt van clichés aan elkaar. Kijk op je Facebook wall en de ene naar de andere tegeltjeswijsheid vliegt je om de oren. Ik vind ze stom. Je hoort en ziet ze zo vaak dat ze gaan lijden aan woordinflatie en je amper nog stil staat bij de werkelijke betekenis. En toch, op de lastige momenten merk je dat ze stuk voor stuk waar zijn.
Zoals bij alle belangrijke dingen in het leven, de geboorte van een kind of juist de geboorte van een levensbedreigende ziekte, alles wordt onbelangrijk. Daar heb je je eerste cliché. Want juist op deze momenten zie je dat de meest waardevolle dingen gratis zijn. Alles waar je een prijskaartje aan kunt hangen, al staan er zes nullen op, zijn in één klap waardeloos. Probeer maar eens ergens een krat trouwe vrienden te kopen. Mijn vader kan ze op twee handen niet tellen. Probeer maar eens een blik onvoorwaardelijke steun te kopen. Of een fles mentale support. Of een kilo wilskracht. ‘’Mag ik daar een zakje -extra snel- herstel bij? Ik wil graag voor het WK thuis zijn.’’
Afhankelijk van zijn herstel was de voorspelling dat hij na ongeveer drie weken naar huis zou kunnen. “Drie weken?” dacht ik. “Right… maak daar maar drie maanden van.”
Vandaag, tien dagen na de operatie, komt hij thuis. Hij is onwaarschijnlijk snel hersteld. Zelfs de artsen en de verpleging staan verstelt. De afgelopen dagen hebben we met een team vrienden keihard gewerkt om zijn huis op te knappen. Alle ouwe, stoffige troep eruit. Frisse, nieuwe, vrolijke spulletjes erin. Het hele huis is op zijn kop gezet om de komende tijd wat comfortabeler voor hem te maken.
We zijn er nog niet, want er staan nog een aantal dingen op het menu zoals de uitslag van het lab en de bestralingen. De kans dat het terug komt is er natuurlijk altijd, maar dit rondje hebben we vast gewonnen.
Een paar weken na mijn radicale knip-beurt, wilde ik toch met je delen wat er precies aan de hand is. Voornamelijk omdat we er allemaal, vroeg of laat, in onze omgeving een keer mee te maken krijgen. Als dat gebeurt, wees dan niet bang dat je het niet aan kunt. Gun jezelf wat tijd om in paniek te raken, maar daarna staat er vanzelf een sterkere versie van jezelf op om dit varkentje te wassen.
Heel veel sterkte! Jullie gaan er op een top manier mee om!
Ik reageer niet vaak op berichten maar ik wilde toch even zeggen dat ik het erg dapper vindt dat je dit zo schrijft.
Ik wens jou, je vader, je zusje en iedereen om jullie heen heel veel sterke.
Heel veel sterkte Angel!!!!
Veel sterkte de komende tijd. Positief blijven!
Heel erg mooi geschreven, hopelijk is dit een goede uitlaatklep voor je. veel sterkte X
Wauw! Mooi stuk, veel sterkte!!
Lieve Angel ik wens jou en je familie veel sterkte ik weet hoe het voelt. Heel veel sterkte en positief blijven het komt allemaal goed♥♥x
Lieve Angel,
Heel erg veel sterkte de komende tijd.
Het verhaal is zo herkenbaar, de herrinering aan de rotperiode die wij doorgemaakt hebben, en ook de grappen die we alsnog maakten. Humor is zo belangrijk, positiviteit helpt zoveel mee in het herstel van de zieke. Helaas heeft mijn opa de strijd in de boksring op moeten geven, niet verloren want hij heeft geknokt. Ik hoop dat je vader de strijd niet op hoeft te geven en de wedstrijd gaat winnen!
Heel veel sterkte, ik hoop dat het herstel thuis net zo snel gaat als in het ziekenhuis!
X
http://bestlifechurch.nl/helping-people/genezingen-in-best-life-church.html een vriendin van mij is na het bezoek genezen van keelkanker!
Wat ga je hier geweldig goed mee om!Power. Sterkte.x
Wauw, bij de laatste alinea sprongen de tranen in m’n ogen. Mooi geschreven. Heel veel sterkte!
Sterkte
Wow, wat een verhaal! Heel goed geschreven en superveel sterkte de komende tijd!
Wauw meid.. Respect.. Heel veel sterkte❤
Heel mooi geschreven. Super heftig! Wat een held is je vader! En jullie zijn top! Veel sterkte de komende tijd.
Veel sterkte! Knap van je om dit te delen
Jeetje zeg! Houd deze spirit vast. Wat een top team heeft je pa! Echt goed! Sterkte en zet hem op daar!
Sterkte Angel, mooi geschreven!
Heftig allemaal, maar wat sta je er goed tegenover! Dit heeft zeker invloed en het zal je vader ongelofelijk helpen.
Die irrationele angst heb ik ook mijn hele leven gehad. Als kind riep ik ‘s avonds regelmatig mijn moeder bij me en vroeg dan: “Je gaat toch niet dood, hè?” Daar had ik dan weer over na liggen denken.
Dit is bij mij ook nooit meer weggegaan. Ik heb nog regelmatig dat ik ‘s avonds in bed lig en dan dat beklemmende gevoel krijg als ik eraan denk dat er iets gebeurt met één van mijn ouders. Dan begin ik bijna te hyperventileren en dat wordt altijd gevolgd door een huilbui.
Toch zijn we veerkrachtiger dan we denken. Uiteindelijk gaat de knop om en gaan we in de overlevingsstand. Of dit nu is tijdens een gevecht tegen een ziekte of na een overlijden. We passen ons aan en gaan weer verder.
Wat een verhaal, en stiekem moeten lachen om de ziekenhuis avonturen. Maar succes en strijd nog even door, de overwinning is in zicht als ik het zo lees! Dikke kus
Wauw, mooi artikel. Je kunt echt héél goed schrijven Angel. Veel sterkte!
Knuf
Tranen Angel! Die staan er in mijn ogen. Wat verschrikkelijk dat jullie dit moeten meemaken en wat knap hoe jullie en vooral je papa ermee omgaan. Ik hoop dat hij snel herstelt en dat hij die rot ziekte K.O. heeft geslagen. Heel veel sterkte en beterschap. Xxx
(Y)
Wat een topverhaal en wat een geweldige familie lijken jullie me.
Humor is volgens mij echt het beste medicijn.
Sterkte met deze *** situatie!
Heel mooi geschreven. Heel veel sterkte! Ik vind je echt een top meid
Super dat je dit met ons deelt en zo open hierover kan schrijven, het is echt een inspirerend stuk!
Ik zal jullie veel positiviteit toesturen in gedachte.
Veel sterkte!
Zooooooo… Tranen over mijn wangen bij dit verhaal! Helaas hebben twee van de mensen die het dichtst bij mij staan een ouder verloren aan kanker, hun verdriet doet mijn pijn. Jouw verhaal is voor mij emotioneel en oh zo mooi en sterk. Wauw!!!<3
Ik vind het echt mooi wat voor artikel je hier neerzet waarmee je ongetwijfeld iedere lezer(es) geraakt én geïnspireerd hebt. Veel succes en sterkte!
wat kun je toch geweldig schrijven! het is een heel heftig onderwerp waar toch luchtig doorheen te lezen is. veel sterkte!!
Damn. Wat een verhaal. Heel mooi om te lezen! En ook tof dat het op zo’n soort blog verschijnt.
Wauw, goed artikel, en toch grappig! Sterkte met de tweede helft!
Je bent zoals altijd geweldig, sterkte. xxx
Wat kun je toch mooi schrijven! Het gevoel komt binnen, veel sterkte lieve Angel! Dikke knuffel!
wauw, heftig Angel!! Veel sterkte en kracht!
xxx
Lieve Angel, ik wil je als eerste heel veel sterkte en kracht toewensen! Wat heb je alles mooi verwoord! Ik weet wat het is als een van je dierbaren op de een of andere dag die kloteziekte krijgt.. mijn lievelingsoompje is in maart naar het ziekenhuis gegaan, om een rontgen te maken omdat hij zo benauwd was, uiteindelijk bleek er een ook kwaardaardige tumor van een vuist groot bij hem te zitten wat tegen zijn luchtpijp aandrukte.. operaties hier, chemokuren daar.. helaas was het een zeldzame kankersoorten wat haast niet bij volwassenen voorkwam, waar ze geen behandelplan voor hadden.. uiteindelijk is hij 3weken geleden opgegeven en hoe positief hij en wij tot het einde waren, is hij vorige week vrijdag overleden en hadden we vandaag zijn crematie. We hebben tot het laatste moment van hem mogen genieten. Wat ik wil zeggen is, ook al is het een klote ziekte.. blijf inderdaad positief, haal alles eruit wat erin zit, en geniet asjeblieft vanelkaar! Heel veel sterkte gewenst! Groetjes
wat heb je dit onwijs mooi geschreven. Volgens mij zijn jullie een onwijs hechte familie, heel mooi om te lezen. Ik wens jou, je vader en alle mensen om jullie heen onwijs veel sterkte. Zet hem op, het komt gewoon goed. Het moet gewoon!
Helemaal stil van.. Ik haat die rotziekte!
Sterkte Angel. Omdat mijn zoontjes te vroeg werden geboren heb ik 1 jaar in het ziekenhuis/ Ronald MC Donald huis gewoond, dus ik weet ongeveer hoe die onzekerheid voelt. Hopelijk komt het goed xxx
Waaw!
Wauw, wat ben jij n fantastische vrouw! Het kan niet anders dan wat jij gedaan hebt, dat hetgeen jij hier beschrijft een geweldige stimulans voor je vader is geweest. Complimenten, onwijs goed gedaan! Enne … natuurlijk veel sterkte voor iedereen voor de momenten die nog komen!
Jeetje, moet er echt even een traantje bij weg pikken. Je lijkt me een sterke vrouw en hoe dan ook, je komt er doorheen! En of je nu nog 5 minuten of 30 jaar met hem hebt, geniet ervan. En laat geen moment voorbij gaan zonder dat hij weet hoeveel jullie om hem geven. Zelf heb ik helaas nooit de mogelijkheid gehad om nog alle dingen tegen mijn vader te zeggen die ik wilde zeggen, voordat hij plotseling overleed. Dat moment zou ik heel graag gehad willen hebben, maar dat is helaas te laat. Dus wees niet bang om te zeggen wat je wil zeggen tegen hem. Geniet van de momenten die jullie samen hebben en op naar nog tientallen jaren samen! Met al jullie positiviteit komen jullie zeker door deze moeilijke periode heen! Sterkte, xx.
Knuffel x
Wauw Angel, geweldig geschreven! En heel mooi dat jij en je familie met jullie humor zo’n eind komen zeg. Ik hoop dat de rest van het traject dat je vader moet afleggen voorspoedig gaat en ik wens jou en je familie veel sterkte toe!
Heel heel veel sterkte, papa van Angel en familie! Ik stuur hierbij een heleboel positieve energie/vibraties jullie kant op!
Je bent een supersterke vrouw en ik gun jullie al het geluk toe! Ik geloof er ook in dat als veel mensen positief denken en veel positieve kracht dan gedachtes naar iemand sturen dit kan helpen. Het is echt iets en het heet: heeling. Het helpt echt. Gewoon alleen maar positiviteit naar iemand sturen en heel hard aan hem/haar denken. Sterkte! Het lukt jullie wel. Groetjes Marleen.
Jeetje wat een heftige situatie voor jouw vader en de familie en vrienden, en dan met name jullie. Niet om nou hier helemaal jou aan het janken te maken, maar toch even wat bemoedigende woorden te geven wil ik het volgende zeggen; Ik vind het echt ontzettend knap hoe sterk en positief jullie dit hebben doorstaan. Jullie hebben samen dit vieze kereltje Kanker aangepakt met z’n alle en hem even flink laten zien waar jullie toe in staat zijn. Perfect. Ga zo door. Het herstel begint thuis pas voor je vader. Dus echt waar, be there for him no matter what’s happend. Was dat varkentje telkens weer in de chloor. Schoon zal ‘ie. Maar jullie staan nu wel 1-1. BAM! Go for it. You can do it as a family.
En vader: U kunt dit, ga zo door op welke voet u nu staat, dit is de goede. 10 dagen na de operatie. Die Kanker is nu weg gehaald, maar de bestralingen komen misschien nog. De uitslag kan vervelend zijn, maar dit heeft u alvast voor elkaar en dat is echt bewonderenswaardig te noemen in deze korte tijd.
Voor de hele familie heb ik onwijs veel respect. En samen gaan jullie hier uitkomen.
Sterkte, kop op!
Dit ontroert mij enorm. Ik weet nog goed toen ik hoorde dat mijn vader kanker had. Een kwaadaardige hersentumor, waardoor hij met geluk nog maar een halfjaar tot een jaar zou leven. Hij heeft anderhalf jaar lang gevochten als een held, maar is 3 weken geleden overleden. Ik besef het nog steeds niet.
Maar ik vind het heel mooi om te lezen hoe jij en je zusje ermee omgaan. Heel herkenbaar ook. Natuurlijk mag (moet!) je huilen, schreeuwen en boos zijn op alles en iedereen, maar je moet niet wegzakken in dat verdriet. Geniet van het leven en de mensen om je heen, dat heb ik zeker wel geleerd. Ik wil je ook niet bang maken met dit verhaal, want angst is echt een boosdoener. Ik snap ook volkomen je zenuwen voor de uitslag van de operatie. Maar je moet hoe dan ook hoop houden, anders hou je het niet vol. Maar goed, dat hoef ik jou vast niet te vertellen, want je komt op mij over als een geweldige, sterke en intelligente vrouw. Je vader zal wel trots op jullie zijn.
Het blijft moeilijk om onder woorden te brengen wat ik voel, maar ik wil jou vooral heel veel sterkte en kracht toewensen lieve Angel. Je vader moet ze maar eens een flink poepie laten ruiken!!
Beste M. Gecondoleerd met het verlies van je vader. Wat verschrikkelijk is dit toch! Ik vind het bijzonder knap hoe jij je staande weet te houden en de manier waarop je erover denkt. Momenteel sta ik met mijn moeder in de ”begin fase” van dit proces. Emotioneel gezien ben ik er bijna slechter aan toe dan dat zij is. Het is bizar hoe je emoties met elkaar spelen. Daarom heb ik ontzettend veel bewondering voor jou. Je hebt gelijk; angst is een boosdoener…
Heel veel sterkte en beterschap <3
Lief dat jullie het huis opknappen!
Hoe is het met de tuin haha!
Lieve Angel, heel veel sterkte! Normaal lees ik je verhalen hardop lachend, nu had ik tranen in mijn ogen.
Wat heb je dit moedig geschreven Angel, heel mooi. Het is lastig om deze spirit er de hele tijd in te houden, maar wat is het fijn dat je zoveel mensen om je heen hebt die jullie daarbij steunen! Mijn moeder is ook al te lang aan het vechten tegen deze rotziekte en bij haar zijn de vooruitzichten helaas minder goed. Ik vrees dat wij dit ‘varkentje’ niet meer kunnen wassen, het is dan soms behoorlijk lastig om positief te blijven. Ik hoop van harte dat je vader snel weer beter is. Heel veel sterkte!