Door Angel – Alles eraf! Weet je het nog? Een paar weken geleden moest ik van het ene op het andere moment van mijn bos haar af. Mijn handelsmerk, waar ik altijd zoveel complimenten over kreeg, voelde ineens als een blok aan mijn been. Het gebeurt niet vaak, maar als ik even niet meer weet hoe ik het aan moet pakken is mijn haar steeds weer de lul.
Nou ben ik gelukkig niet snel omver te krijgen. Er is echter één hardnekkige angst die ik al mijn hele leven met mij mee sleur; de angst dat mensen om mij heen dood gaan. Mensen zijn niet te koop en niet vervangbaar. Een simpel, universeel gegeven dat voor ieder mens opgaat. Toch lijk ik er meer last van de hebben dan anderen. Als kind al was dit het ergste dat me kon overkomen en het is nooit uit me gegroeid. Als je ouder wordt, leer je van je fouten. Je begint de circle of life wat meer te begrijpen. Je valt, je staat op en kweekt zo een iets dikkere huid die ieder jaar weer iets meer bestand is tegen pijntjes. Maar de kinderlijke gedachte ‘als papa of mama iets overkomt, spring ik van een dak’ is naadloos mijn volwassen leven in meegelift. Hoewel ze stokoud zijn geworden, is het verlies van opa en oma me beide keren vies tegen gevallen. En als ik dan toch eens per ongeluk fantaseerde over wat er zou gebeuren als mijn ouders iets zou overkomen, kwam ik zelfs op deze leeftijd niet verder dan ‘dat kan ik niet aan, dus dan ga ik ook maar liever dood.’
En ineens had mijn vader kanker. En ineens was van een dak springen geen optie meer. Niemand leert je hoe je met zo’n situatie om moet gaan en dus moet je improviseren en vertrouwen op je eigen kracht. Je valt terug op je bekende en vertrouwde gedragspatronen en aangezien ik een oplossingsgerichte persoonlijkheid heb, wil mijn lijf op zo’n moment onmiddellijk handelen.
Hoi vriendin! Heb je een probleem? Gaan we oplossen.
Sta je met pech langs de weg? Ik kom er nu aan.
Heb je ruzie? Ik ben onderweg.
Heb je kanker…? En dan is het stil. Daarna is het nog even stil. En dan moet er toch gehandeld worden. Maar wat? Wat moet ik doen?! Moet ik eigenhandig die tumor eruit snijden? Moet ik de beste kanker specialist ter wereld opsporen en daar een affaire mee beginnen zodat ik zeker weet dat mijn vader de beste en de snelste behandeling krijgt?
Er was niets dat ik kon doen om de situatie op te lossen, maar er moest iets gebeuren en het moest drastisch zijn. Het enige dat ik kon bedenken, was: mijn haar eraf. En het luchtte enorm op. Want na een kilo aan haargewicht eraf en een stevige nacht slaap, was ik de volgende morgen wonderbaarlijk genoeg in staat om mijn mind set radicaal om te gooien. Precies 24 uur had ik nodig om van ‘WTF krijgen we nou en weet je wat? Laat allemaal maar zitten’ naar ‘Ok, kom maar op met je k*tstrijd. Kanker is een klootzak en het toeval wil dat ik met klootzakken wel raad weet.’
Dus ik haal diep adem. Ik ga rustig zitten en neem de tijd om een gedegen plan van strategie te schrijven.
Plan van aanpak
Een enge ziekte als kanker is nauwelijks te overzien. Hoe maak je iemand zowel mentaal als fysiek sterk genoeg? Ik hakte het hele proces daarom in kleine stukjes en maakte voor elk hoofdstuk een nieuwe plan. Met als eerste doel papa klaar te stomen voor het grootste obstakel; de zware operatie die hem binnen drie weken te wachten stond. De tumor in zijn hals groeide snel. Binnen een aantal weken van een pingpongbal tot formaat grapefruit. Zo te zien had de tumor haast. Geen probleem, dan gaan wij ook een stapje harder lopen.
Papa heeft geen reserves dus daar staan we 1-0 achter. Hij is nooit een grote eter geweest en met zijn (slechts) zestig kilo aan lichaamsgewicht is hij in de boksring geen geduchte tegenstander tegen klootzakken. Vanaf het moment dat we wisten dat het niet goed zat, zijn we om de dag samen met hem gaan eten. Niet om in drie weken dertig kilo aan te komen. Wel om op gewicht te blijven en om zijn lijf vol te pompen met voldoende vitaminen en voedingsstoffen om de operatie goed door te komen. Ondanks dat mijn ouders gescheiden zijn, stond mijn lieve moeder om de haverklap voor hem te koken en het werkte. Kanker is taai, slim en snel. Maar dat zijn wij ook.
Van alle wapens die je in een dergelijke strijd nodig hebt, heb ik op de allerbelangrijkste geen invloed. Zijn eigen mind set. Hoe staat hij erin? Verliest hij de moed? Hoeft het voor hem niet? Alles, het hele verhaal, zou staan of vallen bij zijn instelling. De opluchting was dan ook enorm toen ik zag dat hij zich aan het wapenen was om er full power voor te gaan. En dat had hij vooral te danken aan zijn fantastische vrienden die als een rij bunkers om hem heen zijn gaan staan om hem te steunen. Het gaat hier over een tijdsbestek van een aantal weken. Vanaf het moment van het slechte nieuws tot aan de operatie was de algehele stemming goed en optimistisch. Ieder mens gaat er op zijn eigen manier mee om, maar voor ons werkt dit het beste. Papa maakt grappen, Dewi en ik gaan er overheen. Er wordt gelachen, er wordt gegeten, er wordt geleefd.
Hup-Hans-Hup!
Een dag voor zijn ziekenhuisopname hebben Dewi en ik een surpriseparty voor hem georganiseerd met als insteek ‘Het grote Hup-Hans-Hup aanmoedigingsfeest.’ Nog één keer een goed feestje en een dikke dosis gezelligheid voordat de match begint. Natuurlijk volgen er nog vele feestjes voor hem, maar mocht dit helemaal verkeerd aflopen, dan hebben we deze avond maar mooi samen gehad! Al zijn vrienden waren er voor hem om hem een hart onder de riem te steken.
We hebben een boek gemaakt waarin iedereen een persoonlijke boodschap voor hem heeft geschreven. Een heerlijk boek om mee te nemen naar het ziekenhuis vol vrolijke beterschapkaarten, foto’s en teksten als:
“Hans, dit gaat helemaal goed komen! Over een paar weken ben je weer up & running.”
“Lieve Hans, het is een klote wedstrijd. Je moet er even doorheen, maar je hebt ‘m zo goed als in de pocket! Tot snel.”
“Hansie, weg met die troep en herstellen. Tot snel aan de bar, jongen!”
Ik ben niet zo spiritueel aangelegd, maar zodra een theorie uit de spirituele hoek wetenschappelijk wordt onderzocht, ben ik om. Zo is gebleken dat als veel mensen tegelijk op een positieve manier aan iemand denken, dit een substantieel effect heeft op het genezingsproces en ik geloof werkelijk dat zoveel vertrouwen en zoveel positieve energie hem een onwaarschijnlijke boost power hebben gegeven.
Hij belde me ‘s morgens vroeg, tien minuten voordat hij de O.K. in werd gereden.
“Mop, ik heb goed geslapen. Ik voel me goed en ik ben niet zenuwachtig dus je hoeft je geen zorgen te maken. Alles komt goed.”
Een klein wonder, want dit soort teksten passen absoluut niet bij hem en dat maakte het des te waardevoller. Hij is dus rustig en kalm de narcose uit gegaan en kwam er net zo rustig en kalm weer uit. Sterker nog, de verpleging van de Intensive Care vertelde dat hij na het ontwaken uit de narcose doodleuk zijn bed uit probeerde stappen met een “Zo, dat zit erop. Ik ga naar huis!” houding.
De operatie duurde veertien uur. Omdat hij er onherkenbaar uitzag, is één van zijn beste vrienden om beurten met ons de intensive care opgegaan. Deze vriend was mijn op dat moeilijke moment mijn redding, it wasn’t a pretty sight. Om je vader zo te zien is heftig. Opgezwollen als een watermeloen en compleet afhankelijk van alle apparatuur waar hij op aangesloten was.
Hoe kom je de tijd door?
Dewi en ik hebben de afgelopen weken iedere dag, de hele dag, in het UMC gehangen. We waren druk met kleine nuances om zijn verblijf daar op te leuken en zijn positieve stemming te stimuleren. Elke dag verse bloemen. Elke dag een nieuw kaartje op zijn prikbord. En omdat humor ons overal doorheen trekt, overal een grapje. Maar omdat zo’n kamer al vrij snel barst van de bloemen en de gelukswensen, moesten we iets anders bedenken om de lange dagen door te komen. Omdat we geen types zijn die de hele dag op zijn kamer gaan zitten huilen en om de stemming optimistisch te houden (maar vooral omdat we van pure verveling geen idee hadden hoe we ons moesten vermaken) hebben we onszelf maar bezig gehouden met andere belangrijke ziekenhuiszaken.
Het kopiëren van belangrijke documenten.
Het uitvoeren van top-secret spionage werkzaamheden.
Het aankopen van internationale kunst en het uitbreiden van de kunstcollectie.
Het testen van de ziekenhuisbedden.
Kwalitatief onderzoek verrichten op papa’s verrukkelijke 3-sterren voer.
Het bedenken en testen van strafmaatregelen voor lastige patiënten.
Het opsporen en rapporteren van spontaan dood neervallende patiënten.
Het testen van de rolstoelen.
Het overtreden van de regels. Zeer belangrijk en niet te overschatten.
Het testen van de selfie-capaciteit van zowel de goederen-, patiënten- als personeelsliften.
En natuurlijk, het vullen van de zakken.
Cliché’s
Het leven hangt van clichés aan elkaar. Kijk op je Facebook wall en de ene naar de andere tegeltjeswijsheid vliegt je om de oren. Ik vind ze stom. Je hoort en ziet ze zo vaak dat ze gaan lijden aan woordinflatie en je amper nog stil staat bij de werkelijke betekenis. En toch, op de lastige momenten merk je dat ze stuk voor stuk waar zijn.
Zoals bij alle belangrijke dingen in het leven, de geboorte van een kind of juist de geboorte van een levensbedreigende ziekte, alles wordt onbelangrijk. Daar heb je je eerste cliché. Want juist op deze momenten zie je dat de meest waardevolle dingen gratis zijn. Alles waar je een prijskaartje aan kunt hangen, al staan er zes nullen op, zijn in één klap waardeloos. Probeer maar eens ergens een krat trouwe vrienden te kopen. Mijn vader kan ze op twee handen niet tellen. Probeer maar eens een blik onvoorwaardelijke steun te kopen. Of een fles mentale support. Of een kilo wilskracht. ‘’Mag ik daar een zakje -extra snel- herstel bij? Ik wil graag voor het WK thuis zijn.’’
Afhankelijk van zijn herstel was de voorspelling dat hij na ongeveer drie weken naar huis zou kunnen. “Drie weken?” dacht ik. “Right… maak daar maar drie maanden van.”
Vandaag, tien dagen na de operatie, komt hij thuis. Hij is onwaarschijnlijk snel hersteld. Zelfs de artsen en de verpleging staan verstelt. De afgelopen dagen hebben we met een team vrienden keihard gewerkt om zijn huis op te knappen. Alle ouwe, stoffige troep eruit. Frisse, nieuwe, vrolijke spulletjes erin. Het hele huis is op zijn kop gezet om de komende tijd wat comfortabeler voor hem te maken.
We zijn er nog niet, want er staan nog een aantal dingen op het menu zoals de uitslag van het lab en de bestralingen. De kans dat het terug komt is er natuurlijk altijd, maar dit rondje hebben we vast gewonnen.
Een paar weken na mijn radicale knip-beurt, wilde ik toch met je delen wat er precies aan de hand is. Voornamelijk omdat we er allemaal, vroeg of laat, in onze omgeving een keer mee te maken krijgen. Als dat gebeurt, wees dan niet bang dat je het niet aan kunt. Gun jezelf wat tijd om in paniek te raken, maar daarna staat er vanzelf een sterkere versie van jezelf op om dit varkentje te wassen.
Jeetje. Echt respect voor jullie strijdlust. Voor jullie voelt het misschien alsof je geen keuze hebt dan te strijden, maar jullie doen het toch maar mooi met z’n allen! Keep ya head up!!
Heel veel sterkte!
Ik weet hoe ongelofelijk moeilijk en oneerlijk het is.
Mijn vader had veel wilskracht om te vechten maar uiteindelijk was de kanker al veel te sterk geworden.
Kanker is echt een klote ziekte…
Jeetje.. heftig verhaal
ik herken het ook heel erg bij mezelf
en wat jij ook zegt, je bent sterker dan je denkt
alleen heeft dit wat tijd nodig!
Echt respect voor dit artikel!
En sterkte de komende tijd
Lieve Angel, knap van je dat je dit zo hebt op kunnen schrijven. Heel veel sterkte aan jou en je familie. <3
Wat een mooi verhaal Angel. Jullie laten je niet kisten!
En.. ik ben blijkbaar niet de enige die zijn haar radicaal laat knippen als ik kracht nodig heb 😉
Angel, je bent een topwijf! Maar wat verwacht je dat met zo’n topvader! Heel veel sterkte, maar ga ook vooral zo door met je superwoman houding!
Heel veel sterkte Angel. Na jouw verhaal te hebben gelezen geloof ik met 100% (nog wel meer) dat jullie er wel komen met z’n allen. Veel sterkte aan je vader en mijn positieve gedachten zullen ook bij jullie zijn.
Lieve Angel, Wat verwoord je het toch duidelijk en goed. Ik wens jullie veel sterkte. Ik heb helaas al een aantal jaar ervaring met mijn vader die ook kanker heeft. Helaas zal mijn vader niet meer genezen en zijn de enige hobbels die wij moeten doorstaan de chemo’s die zijn leven rekken. En believe dat zijn echt rothobbels! “I wish cancer got cancer and died!”Om er ook maar een qoute/tegel in te gooien.
Zo mooi geschreven en ik herken mij in je verhaal aangezien mijn moeder ook kanker heeft gehad, rot ziekte! Hopelijk herstelt je vader snel en sterkte!
Wat een heftig verhaal! Wat is het toch ook een ongelooflijke rotziekte. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte en ik hoop dat je papa snel weer gezond is en blijft!
Sterkte! Mooi om te lezen hoe jullie je er doorheen slaan. Bij mij is het alweer zestien jaar geleden dat mijn moeder kanker kreeg. Toen ze het ontdekten was het te laat. Binnen zes weken was ze dood. Toch heb ik alleen maar goede herinneringen aan die tijd. Omdat alles inderdaad ineens heel duidelijk wordt. Wat belangrijk is, wat niet. Dat je veel meer kunt hebben dan je denkt. Dat het fijn is dat er zoveel lieve mensen zijn. En dat je haar eraf moet is ook herkenbaar.
wat een mooi verhaal! fijn dat je vader snel geopereerd kon worden! ik hoop dat je vader snel opknapt.
Heel veel sterkte!!!
Jeetje, heftig maar prachtig geschreven! Ik wens jou en je familie heel veel sterkte!
Wat een heftig verhaal!! Heel veel sterkte en hopen dat het allemaal goed blijft gaan!!
Aww, wat naar om te horen! Ben heel blij om te horen dat hij er voorlopig helemaal van af is!
Kanker is tegenwoordig best goed te bestrijden en het lijkt vooral veel te maken te hebben met de wilskracht en vechtlustigheid van de patient.
Mijn kleine neefje is vandaag toevallig 100% genezen verklaard van een zeldzaam soort leukemie. Ik ben zo enorm blij! Hij is nog maar 13 jaar en ook nog eens autistisch.. Hij heeft een beenmerg transplantatie gehad en dat is dus aangeslagen.
Yay! Laten we er vanavond een wijntje op drinken!
Fijn weekend!
Wat heb je een prachtig artikel geschreven en wat heeft jouw vader een geluk met zo’n dosis liefde van zijn dochters, vrienden en familie. Ook voor mij is het herkenbaar, mijn vader heeft ook kanker. Heftig, naar en vreselijk om mee te maken. Maar met zo’n insteek, optimisme en humor komt jouw vader er zeker bovenop! Heel veel sterkte!
Heeeeeel veel succes ! Ik heb eigenlijk net dezelfde angst als jou en sleep hem ook al lang mee. Wat als er ooit iets overkomt met mijn ouders dan ga ik toch zelf dood. Maar door jou begrijp ik dat dat gevoel, hoewel het nog steeds aanwezig zal zijn, onder moet doen voor een sterke wilskracht om erdoor heen te komen!
Heel veel succes en beterschap voor je papa!!!
Sterkte Angel en de rest van je familie! Heel veel succes de komende tijd.
Echt kippenvel.. Ik heb er zoveel bewondering voor hoe jij je er doorheen slaat en niet bij de pakken neer gaat zitten! Ik hoop al het beste voor je vader.
Jezus! Wat is t’ ook een klote ziekte. Zo opeens.. Heel veel sterkte Angel! Ik bewonder je gevoel voor humor, zelfs in dit soort situaties. Je bent een moordwijf! Heel veel beterschap aan je vader, hij gaat die rotziekte sowieso enorm K.O meppen!
Wat mooi om te lezen hoe positief jullie hier mee omgaan! Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe!
Wow! Ik vind het knap hoe je er mee om gaat!
En de grappen die heb je op dat moment echt nodig.
Ik wens jouw vader , jou en iedereen om je heen veel sterkte!
Hopelijk is jou vader de winnaar!
Wow Angel, wat heftig maar wat heb je het weer mooi verwoord. Fantastisch hoe je zo’n moeilijk moment op zo’n mooie manier met ons weet te delen. Met een lach en een traan heb ik je verhaal gelezen. Je vader komt er wel weer bovenop, dankzij zichzelf maar zeker dankzij alle steun die hij van iedereen ontvangen heeft en zal krijgen. Veel sterkte voor jullie allemaal.
kippenvel! dikke liefde voor jullie familie!
Hee lieve Angel, ik moet elke x denken aan ons gesprek in Gspot, een paar weken geleden toen ik je tegenkwam. Vroeg me elke x af hoe het met je vader is, en gelukkig heb je een ontzettend mooi artikel erover geschreven. Heel lief van je hoe meegaand je toen was, toen ik je vertelde van mijn moeder, die ook kanker heeft. Met mijn moeder gaat het redelijk, die gaat, als het goed is, over 2 weken onder het mes voor haar gezwel aan haar nieren. Ik wil jou, en je familie nogmaals heel veel sterkte wensen, en ik hoop dat mijn mama ook zo goed hersteld als je papa! Liefs, Carina
Wat een prachtig artikel heb je geschreven! Fijn dat jouw vader zo snel geopereerd kon worden. Mijn oma is ook in een traject voor borstkanker en daar doen ze eerst ruim een half jaar hormoontherapie mee, maar inmiddels zijn we al heel wat maanden verder en dat slaat nog niet zo aan… Ik hoop dat jouw vader snel weer opknapt!
Heftig verhaal! Ik zit toevallig in een soortgelijke situatie met mijn papa, alleen na de operatie is alles al weg en zijn er geen nabehandelingen nodig. Wel moet hij minimaal een half jaar revalideren en kan hij nu niet fatsoenlijk lopen. Veel sterkte de komende tijd en het komt allemaal goed met je paps!
Sterkte Angel, goed en sterk hoe je er nu mee om gaat! Beterschap voor jullie vader.
Ik lees dit met tranen in mijn ogen. Wat heb je dit mooi weten te verwoorden. Mijn vader had ook kanker en wij zijn ook altijd positief gebleven. Dat is zo belangrijk!! Bij ons is het naar huis moment helaas nooit gekomen en zal ook nooit meer komen. De hemel is nu zijn huisje.
Zet hem op! F*ck die klootzak van een kanker!!
Liefs!
Dit had mijn precieze tekst kunnen zijn, dus ik sluit me erbij aan.
Same here..
Blijf positief en maak er wat moois van hoe raar het ook klinkt. Vooral die humor… Als hij dat geluk kan voelen geeft meer kracht voor iedereen! Sterkte…
Woow Angel super heftig! En woow dat jullie er zo goed mee omgaan! Super moooi jullie zijn een inspiratie!!! Heel veel liefs voor jullie en support :))
Lieve Angel,
Heel erg veel sterkte in deze rottijd!
Mijn lieve vader is zelf 4 jaar geleden aan kanker overleden en ik mis hem nog elke dag. Ik hoop dat alles goed komt met jouw vader.
xxx
Sjeemig.. Heftig Angel. Ik kan mij (en hoop ook nooit te hoeven) niet voorstellen hoe dit moet zijn geweest voor jou, je vader en je familie. Veel sterke en kracht toegewenst in ieder geval!
<3
Lieve angel, heel mooi en sterk wat je hier hebt geschreven en met ons deelt! Ik wens jou en je familie veel sterkte de komende tijd en hoop dat je vader er bovenop komt! Ik ben mijn vader bijna 8jaar geleden verloren aan deze slopende rot ziekte na een ziekbed van 4maanden. Dikke kus
Geweldig Angel, jeetje.. ik herken die angst om dierbaren te verliezen, ik heb dat ook meegenomen uit mijn kindertijd. Maar zoals je ziet, als je het er eenmaal op aankomt, ben je sterker dan je dacht. Beterschap voor je lieve papa en veel sterkte voor de komende tijd!
Wauw wat een heftig verhaal! Ik heb echt respect voor hoe je dit doet! Hopelijk komt alles helemaal goed!
Wauw, heftig verhaal. Maar echt respect hoe je er mee omgaat Angel! Veel sterkte!
*Sending positive vibes*
Wat een dapper artikel.
Sterkte Angel!! XXX
Wat een krachtige blog!
En zo zie ik iedere dag weer dat ik niet de enige ben die met deze rot ziekte te maken heb. Wat stoer dit artikel. Hopelijk gaan heel veel mensen dit lezen.
Een dikke respect! X
wauw Angel, wat heb je dit super goed aangepakt!
Ha Angel,
Heftig om te lezen. Mijn vader is momenteel drie jaar in behandeling en we gaan nog steeds stevig door!
Maar die tips om de tijd door te komen: die neem ik mee!
Dankjewel!
Geen woorden voor..
Angel schrijf toch eens een boek !
En heel veel sterkte naar je papa en je familie
Dikke kus.
Geen woorden voor..
Angel schrijf toch eens een boek !
En heel veel sterkte naar je papa en je familie
Dikke kus.
jullie zijn kanjers! Mijn respect voor jullie houding!
Waaaauw, Angel, wat een stoer, gaaf, mooi artikel… Dappere dodo-powervrouw. Bijzonder om te lezen, dank voor het delen. Maak er wat van de komende tijd, maar dat komt vast goed.
damn, ik kan me niet voorstellen hoe zoiets moet inslaan als een massive waterstof bom. super dat zo veel mensen zo positief zijn gebleven en er zoveel steun was! ik hoop echt dat de uitslag goed nieuws meebrengt!