Wanneer je verlegen bent kan dit zowel in je voordeel als nadeel werken. Voordeel, omdat een verlegen persoon gewoon heel erg cute is (denk: Ryan Gosling in Drive), maar in de meeste gevallen kan verlegenheid je ook juist tegenwerken.
Vroeger op de basisschool was ik een erg verlegen meisje. Ik verstopte me achter mijn moeder, ik zei weinig tot niks en wanneer ik jarig was en op de stoel moest staan in de kring terwijl de klas 'lang zal ze leven' voor me zong zakte ik het allerliefst door de grond. Bah, aandacht! Op een dag kwam ik thuis en klaagde ik tegen mijn moeder dat de meester mij nooit leuke klusjes liet doen, zoals waterijsjes halen bij warm weer of knutselspullen ophalen bij de handenarbeidjuffrouw. 'Nou' zei mijn moeder, 'dan moet je dat gewoon aangeven bij de meester. Als je je mond niet opendoet dan weet hij niet dat je dat ook graag zou willen doen'.
De volgende dag raapte ik AL mijn moed bij elkaar, stapte dapper op het bureau van mijn meester af en vertelde hem dat ik het ook wel eens leuk zou vinden om klusjes te doen. 'Goed hoor' zei hij. Zo, dat ging makkelijk. En toen ik de keer daarop inderdaad naar de winkels werd gestuurd om een pak koekjes te kopen voor de klas dacht ik 'aha, dus zo moet dat. Gewoon vragen!'. En zo simpel is het ook gewoon.
Verlegen zijn is niet iets slechts of ergs, maar het kan je soms belemmeren. Het is een soort rem in je hoofd. Het is wel eens handig om dat verlegenheids-knopje even uit te zetten zodat je gemakkelijker presentaties kunt geven, beter kunt netwerken, sneller zal socializen (vooral wanneer je ergens nieuw bent) of die vlam aan de haak kunt slaan. En je hoeft niet eens zo zeer de stoute schoenen aan te trekken en op mensen af te stappen, je hoeft ook niet onwijs je best te doen om ze te entertainen, zoveel moeite hoef je er echt niet voor te doen.
Hieronder wat tips voor verlegen mensen die ervoor kunnen zorgen dat ze minder verlegen worden, of in elk geval eventjes minder verlegen lijken:
1. Wees nieuwsgierig en geef er aan toe – volgens mij is iedereen nieuwsgierig van aard, alleen de één is dat meer dan de ander. Soms brandt er een vraag op je lippen en mijn advies is dan gewoon: go for it! Stel die vraag. Geef toe aan je nieuwsgierigheid. Als je het niet vraagt zal je er ook nooit achterkomen. Steek je hand in de lucht of gooi het er gewoon uit, zonder nadenken.
2. Kijk mensen recht in de ogen – verlegen mensen hebben nogal de neiging om met gebogen hoofd te gaan praten en om hun gesprekspartner niet recht in de ogen aan te kijken. Dit komt onbewust heel onverschillig of soms zelfs asociaal over, dus probeer dit echt af te leren. Kijk mensen gewoon right in the eyeball wanneer je tegen ze praat. Dit geeft mensen een open, vertrouwd en eerlijk gevoel en zal je veel goed doen in sociaal opzicht.
3. Smile! – wanneer je lacht zie je er vrolijker en toegankelijker uit. Ben je ergens nieuw (nieuwe baan, nieuwe opleiding) loop dan glimlachend de de ruimte binnen en wanneer iemand oogcontact met je maakt geef dan een klein glimlachje. Zo kom je vriendelijk over (wat je natuurlijk ook bent!) en is de kans groter dat mensen tegen je aan beginnen te praten. Helpt trouwens ook in flirt-opzicht! Lachen is niet zo moeilijk, dus het is een kleine moeite en doet al veel goeds, vooral wanneer je mensen ook recht aankijkt.
Ik bedoel, lach zoals hieronder en niemand kan een gesprekje met jou weerstaan!
4. Spreek voor grotere groepen/toneelles – wanneer er tijdens je opleiding presentaties moeten worden gegeven probeer er dan eens een keer NIET onderuit te komen. Go for it! Vaak werk je in groepjes, dus geef aan dat jij de presentatie (deels) op je wilt nemen. Vind je dit eng, oefen dan met het geven van speeches op verjaardagen en partijen van vrienden en familie, heb de moed om een woordje te zeggen tijdens een begrafenis van een dierbare, of ga op toneelles! Toneelles heeft mij erg veel goed gedaan. Ik vond spreken voor groepen nooit erg, maar ik was er ook geen kei in. Na toneelles, waar vooral werd geoefend in improvisatietechnieken en waar ik ZO gek moest doen dat ik echt uit mijn comfortzone moest stappen, heb ik totaal geen angst meer om te spreken voor grote groepen. Sterker nog, ik vind het juist superleuk om te doen!
5. Bedenk van tevoren leuke gespreksonderwerpen – dit klinkt zo superlame, maar als je echt vrij verlegen bent is het wel een goed idee om even op te schrijven wat voor jou leuke onderwerpen zijn om over te praten. Maak er een lijstje van. De volgende keer dat je ineens (per ongeluk?) in een gesprek terecht komt met vreemden kun je het lijstje even voor de geest halen en wat onderwerpen aansnijden. Onderwerpen die het altijd goed doen: films, tv-programma's, actualiteiten, het weer (ja, I know!), huisdieren, food, opleiding/werk, kinderen.
6. Have a conversation – praten is niet voor iedereen even makkelijk, maar wanneer je interesse in iemand toont en wat onderwerpen aansnijdt (zie punt 5) dan heb je binnen no-time een leuk gesprekje opgezet. Durf vragen te stellen, toon interesse, vertel ook wat over jezelf en probeer niet alleen met 'ja' en 'nee' te antwoorden. Gooi er nog wat informatie achteraan, wees open, vertel iets over jezelf, maak eens een grapje. Lach. Geef een complimentje. En belangrijk: kijk je gesprekspartner recht in de ogen. Als het niet vanzelf gaat moet je deze dingen maar even onthouden en ze zo goed mogelijk proberen toe te passen, maar probeer er ook niet TE veel over na te denken. En het is echt waar: oefening baart kunst! Hoe vaker je van dit soort gesprekjes 'oefent' hoe natuurlijker het zal gaan.
Soms loop je wel eens tegen dingen aan door je verlegenheid, dus ik hoop dat jullie je laten inspireren door bovenstaande tips wanneer je graag minder verlegen wilt zijn. Het kan zeker in je voordeel werken op de werkvloer of opleiding. Wanneer je minder verlegen bent maak je sneller vrienden, zal je minder moeite hebben met spreken voor grote groepen, ben je beter in netwerken en socializen en zal je sneller spontane dingen gaan doen. Natuurlijk moet je zelf goed bepalen wat je comfortzone is en of jij je er prettig bij voelt om er langzaamaan een beetje uit te stappen. Er zijn ook zeer succesvolle – maar erg verlegen – celebs en zakenlui, dus het is niet per se een key to succes! Maar, als je er voor open staat om iets aan je verlegenheid te doen dan hoop ik dat mijn tips je wat op weg kunnen helpen.
Hoe zit het met jullie, zijn jullie verlegen of niet? Heeft verlegenheid je wel eens in de weg gezeten? En heb je eventueel nog aanvullende tips?
Until next time,
Serena Verbon
Daar kan ik ook nog heel wat aan verbeteren, ga het proberen!
Mij werd op school altijd verteld dat ik een slimme meid was, goeie resultaten behaalde, maar dat ik ook dat stille meisje was. Ik was ook erg verlegen, maar had wel mijn vriendinnetjes en had er vrede mee.
Maar nadat ik inderdaad lessen ging volgens in improvisatie theater, was mijn verlegenheid een stuk minder, en merkte ik hoe veel makkelijker het leven eigenlijk is. Ik ben zo blij dat ik de keuze heb gemaakt om toneel te gaan doen, het heeft me zelfvertrouwen gegeven, en dat is wat me zo verlegen maakte.
Ik ben niet snel verlegen. Kan goed een gesprek voeren met een wildvreemde maar voor een grote groep praten (presentaties op school) ontwijk ik het liefst. Verschrikkelijk vind ik dat, gelukkig hoef ik het nooooit meer te doen
Ik ben best verlegen en onzeker. Vooral onzeker. Het irriteert me best wel want ik kan niet normaal een spreekbeurt of iets doen voor een groep zonder te stotteren en te trillen.. Ik denk wel dat ik iets aan deze tips heb, dankje daarvoor!
Xx
Thanx, dit is echt een heel fijn artikel!
Ik ben best wel verlegen en vind het verschrikkelijk om in een grote groep te praten.
Ik ga deze tips echt printen en op een opvallende plaats zetten zodat ik ze niet vergeet!! 🙂
Heel erg bedankt!
Ik ben de spontaniteit zelve maar mijn zusje is super verlegen. Toneel lessen hebben haar ook heel erg geholpen om wat assertiever te worden. Maar nog altijd durft ze niet op haar strepen te staan. Ze wilt altijd dat ik het voor haar regel met mijn grote mond maar op die manier leert ze het nooit.
ik ben op zich niet verlegen, ik word gewoon elke keer knalrood. Als ik met een nieuw iemand praat, of een presentatie moet houden etc. Dat laatste doen we vaak op school dus ik kan het heel goed alleen het vervelende is gewoon die rooie kop omdat mensen er toch op letten (je word rood! oh echt, zou je denken?) en je gaat je er voor schamen waardoor je nog roder word. Ik weet niet, als ik niet rood zou worden zou ik ook niet verlegen zijn of me schamen maarja. Nogal ingewikkeld dus. Ik probeer me er altijd maar niks van aan te trekken want dan gaat het het snelst weg maar ja toch…
Ik ben bij mensen die ik niet ben zo verlegen ik word er zelf ook echt naar van maar er is echt niks tegen te doen, bij mensen die ik ken ben ik juist super vrij en mezelf maar als ik mensen niet ken durf ik bv. Niet eens de weg te vragen
Leuk artikel! Ik was op school niet echt verlegen, eerder ongeinteresseerd. Ik was daar toch maar tegen mijn zin, dus waarom zou ik interesse tonen, dacht ik.
Sinds ik zelfstandige ben en mijn eigen baas ben is dat heel erg veranderd. Ik geef nu ook workshops enzo, heel fijn!
Dit is zo’n handig artikel! Ik kom bijna elke dag wel in een situatie waarbij mijn verlegenheid in de weg zit. Zelfs bij vriendinnen kan ik snel dichtklappen. Ik heb weleens gehoord dat hier speciale cursussen voor zijn. Weet jij hier meer over? Alvast bedankt!
Goede tips! Ik was vroeger enorm verlegen. Dat veranderde allemaal toen ik stage moest lopen en met klanten moest ”kletsen” . Ik vind het eerst afschuwelijk, maar achteraf gezien ben ik er echt blij mee.
als mensen van die gespreks onderwepen noemen bijvoorbeeld muziek of films, en je gesprek valt stil dan is het toch ook apart om opeens te vragen hou je van die film? of wat is je favoriete muziek? dan lijkt het net een interview heb ik t gevoel haha! wel leuk artikel serena 😀
Wajooh. Ik bedoelde konijntje
Heb er ook last van. Jammer genoeg. Alleen op de basissgool zat ren jongrn en die vond het juist leuk. Hij niemde me altijd lief konijntje. Omdat het kzoznizjntje van zn tantr ook een soort verlegen beestje was
Ik ben door mijn werk heel wat minder verlegen geworden haha! Tot mn 12e durfde ik eigenlijk nog niet eens aan een winkelmedewerkster te vragen waar iets lag ofzo, nu heb ik daar totaal geen last meer van doordat mn werk mij verplicht tegen iedereen hoi te zeggen haha :p
goed artikel!
ik haat presenteren.. ik haat het echt!
ik krijg altijd een knal rode kop als ik voor een groep moet staan..
ik doe nu een nieuwe opleiding en ik heb in dit jaar nog nooit zoveel voor de klas moeten staan als de afgelopen 4 jaar op het vmbo..
het heeft me wel geholpen..
al zeg ik nu nog steeds niet dat ik graag als eerste ga maar heb wel geleerd dat ik het niet meer moet uitstellen en gewoon moet gaan..
Ik denk dat toneelles een goede eerste stap is. Ik vind het altijd heel lekker om op het toneel te staan, omdat je even iemand anders kan spelen en tóch leert om voor een groep te staan. En je moet inderdaad uit je comfortzone komen. Gelukkig heb ik een super fijn theatergroepje!
Deze tips had ik moeten krijgen toen ik jong was- want wat was ik verlegen. Het is verdwenen toen ik tijdens een cursus een rollenspel moest doen. Toen ik de rol van een collega deed en haar probleem bijna oploste realiseerde ik me dat ik niet verlegen meer wilde zijn. En voor de klas ben ik het trouwens nooit geweest:)
Handige tips 😀 x
Ik dacht altijd verlegen te zijn en ervoer het als negatief, maar eigenlijk ben ik gewoon introvert. Dan kan inderdaad negatief zijn, maar ook positief.
Het ligt ook verschrikkelijk aan je omgeving. Ik heb gemerkt dat ik op de basisschool en in de eerste en tweede ontzettend sociaal verlegen was doordat er echt een ‘populairen’ rangorde was. Dit veranderde toen ik uitendelijk in de derde van de HAVO kwam. Dit was namelijk eindelijk een groep die me accepteerde zoals ik was, waar ik gewoon eindelijk mezelf kon zijn. Dus als je op school ook zo’n verschrikkelijke rangorde heb, ga op zoek naar een leuke klas! Heeft me meer geholpen dan de rest van mijn activiteiten. Nu ben ik alleen nog prestatieverlegen (lees faalangst) maar hier hoop ik ook steeds beter in te worden. Geloven in je kwaliteiten kan soms zo moeilijk zijn! Al vind ik het nu wel heerlijk met vreemden te praten.
Goed artikel, je hebt echt schrijftalent. 🙂
Ik ben niet vaak verlegen maar wel als ik bij mensen ben die ik niet (goed) ken, dat vind ik vaak vervelend. Zo krijgen mensen nooit een goede indruk van hoe ik echt ben. Met mijn vrienden en vriendinnen ben ik nooit verlegen maar in mn eentje wel.
Ik ben zelf echt énorm onzeker, al zou je dat misschien niet denken omdat ik toneel volg. Misschien omdat ik dan iemand speel en niet mijzelf ben? Maar ach, zelfs al speel ik toneel, dan nog zit vaak genoeg die onzekerheid me in de weg. Mijn leerkracht toneel zei het zelf al eens ”Je kan goed spelen, maar je bent altijd veel te onzeker.” Maar mijn aan/uit knop van verlegenheid ben ik nog altijd niet tegengekomen, blijven proberen en zoeken dan maar. 🙂
Liefs, Karolien.
Ik ben heus nog wel eens verlegen, maar bijna niet meer eigenlijk. Heb het afgeleerd door gewoon te doen! een spreekbeurt? ik had geen keus, ik moest wel. Nu ik al heel veel presentaties heb gegeven ben ik veel minder verlegen dan vroeger, soms ben ik helemaal niet meer verlegen. Geeft dan zo’n goed gevoel!
Ik ben niet heel erg verlegen, en durf meestal wel een gesprek aan te gaan.
liefs,
Goede tips! Ik ben ook op sommige moment best verlegen, ik heb denk zelfs een lichte vorm van sociale angst (was vroeger erger), dat ik echt soms wil wegvluchten van sociale situaties waar ik niet weet wat ik moet doen/kan verwachten.
Het grappige is: Ik moet helemaal niks en ik ben er ook achter gekomen dat als je het rationaliseert, het inderdaad helemaal niet zo moeilijk/eng is en vaak toch nog best leuk is. Het is in ieder geval te proberen en zelfs als het ‘mis’ gaat is het eigenlijk helemaal niet zo erg.
Ook dat uit de comfort-zone gaan werkt idd heel goed. Ik zing sinds een jaar in een band (en speel ook een beetje toneel) en merk dat dat echt helpt, alhoewel ik bij voor mensen zingen totaal niet bang ben, echt totaal niet, maar zodra ik het publiek moet aanspreken? Brrrr. Maar komt goed, het gaat beter 🙂
Ik herken mij hier in gewoon xD
of spreekbeurten of boekverslagen voor de klas uitstellen omdat je het niet wilt doen
zo herkenbaar!!
Ik was als klein meisje ook heel verlegen. In de 3de klas wat minder en opeens in de 4de kwam het weer opzetten. En het is nu nog steeds aan de gang en ik ben net 16 geworden. Als ik met iemand praat begin ik onzin te vertellen, maar dan ook niet bestaande woorden opeens. Ik word al rood als iemand hoi zegt of als iemand iets vraagt, maakt niet of uit het mijn moeder is, mijn beste vriendin of een leraar. Ik vind het heel vervelend en ik zeg zinnen ook in een verkeerde volgorde. Als ik probeer te zeggen; ‘ik hou van beauty’ kan ik zeggen; ‘ik leuk beauty’. Ik weet ook nooit over wat ik moet praten en zelfs als iemand vraagt hoe het gaat word ik vuurrood en zeg ik ja. Als ik er iets achteraan zou zeggenzou er blavuh (bijv.) ipv maar uitkomen. What to do ?
Ik ben ook wel een beetje verlegen maar het probleem dat ik heb is dat ik super snel ga blozen. En het is nier dat ik een beetje roze wangen krijg, mijn hoofd wordt binnen een paar seconden helemaal rood. Ik vind het echt heel lastig want mensen kijken me dan raar aan en dan stellen ze natuurlijk vragen waarom ik zo rood ben en daardoor wordt ik alleen maar roder 🙁 Ik vind het echt niet leuk want daardoor durf ik steeds minder dingen te doen. Soms durf ik mn hand ni meer op te steken in de klas omdat ik al rood wordt. Ik heb gehoord van sommige mensen dat ze het ook ooit hadden en dat het nu niet meer gebeurd. Maar bij mij duurt het al ongeveer 5 jaar en het gaat niet weg 🙁 Ik heb nu echt weinig zelfvertrouwen, het verpest mn leven terwijl ik eigenlijk niet super verlegen ben :/
vroeger, als kleutertje, praatte ik echt iedereen de oren van het hoofd. Maar toen ik 6 was ben ik verhuisd naar Maastricht, best een eind vanuit gelderland, en toen praatte ik niet zoveel meer. Misschien is het beter zo… ik zou helemaal gek worden van iemand die niet stopt met praten!
ik heb ook een vriendin, die is erg verlegen. en dat terwijl ze zo ontzettend aardig is! ik weet zeker dat iedereen haar heel aardig zou vinden, als ze tegen andere mensen zou praten! maar gelukkig praat ze wel heel veel als ze mensen eenmaal goed kent. het is altijd heel gezellig met haar 🙂
Goed artikel!
Ik ben zelf absoluut niet verlegen. Ik studeer journalistiek, vraag met gemak de meest genante vragen tijdens een interview en ben absoluut niet op mijn mondje gevallen wanneer er iets tegen mij wordt gezegd wat me niet aanstaat.
Maar wanneer ik een leuke jongen aan de bar zie staan bij het uitgaan, klap ik volledig dicht. Ik weet totaal niet wat ik moet vragen, hoe ik moet kijken, hoe ik moet staan, hoe ik het gesprek op gang hou. Gewoon. Totaal. Geen. Idee. Ik vind het ongelooflijk irritant, ik vind het ook wel eens leuk om te flirten! Maar hoe? Al sla je me dood. Ik ben denk ik bang dat ik belachelijk overkom of iets dergelijks en dat is mijn grootste obstakel.
Verlegen kan je dus op verschillende vlakken zijn, blijkt maar weer.
Pff, ik herken het allemaal, maar dat is verleden tijd 🙂
Sinds ik in de bovenbouw zit, vind ik het helemaal niet meer eng op presentaties te houden. Denk maar zo; er kan me niks gebeuren. Als je een stukje tekst vergeet weet alleen jij dat, je klasgenoten hebben dat helemaal niet door!
En sinds ik bij de Albert Heijn werk, ben ik ook steeds zekerder geworden. Soms moet je nou eenmaal op mensen afstappen en vreemde mensen helpen. Niet altijd even leuk maar het moet nou eenmaal. Ik zelf word er wel altijd vrolijk van als ik iemand heb kunnen helpen, en zo word ik ook zekerder.
Dus mijn tip: ga bij de Albert Heijn werken, haha.
liefs!
Wat een super tips! Ik ben de laatste tijd wel wat minder verlegen geworden, maar als ik ergens nieuw of onbekend ben, kom ik toch echt moeilijk uit mijn woorden. Of ik krijg echt awkward gesprekjes.
Nog een tip voor het presenteren.. Ik heb een super goede drama lerares op de middelbare school gehad. Zij hielp ook mensen met faalangst en als je problemen had met een presentatie, wilde ze altijd helpen. Nadat ik tijdens een debat helemaal was dichtgeslagen (vreselijk vind ik debatteren), ben ik ook op “les” gegaan bij deze docente. Het belangrijkste wat ik heb onthouden, is: Sta met beide benen op de grond! Vaak zie je mensen presentaties geven en dan staan ze een beetje te wiebelen op hun benen of staan ze zegmaar met hun benen over elkaar. Nee! 2 benen op de grond, voel de grond onder je! Ga rechtop staan.. Zo kom je sowieso al een stuk zelfverzekerder over 🙂
Vorig jaar was ik nog best wel verlegen, zéker tegenover jongens. Een lieve vriendin hielp me daar overheen door me tips te geven en me aan te moedigen om op iemand af te stappen en gewoon een praatje te maken. Ze wees een jongen aan waarbij ze zei: ‘die ziet er wel aardig uit, ga met hem praten!’ In augustus hebben die jongen en ik een jaar verkering 🙂
dus meiden als je het niet meer weet, vraag vriendinnen je te steunen en te motiveren, dat helpt echt! En zijn ze niet in de buurt, zet jezelf eroverheen of lees dit artikel nog een keer 😉
Bedankt voor dit artikel!
Heeel erg bedankt voor dit artikel! Ik zit laatste tijd heel erg in de knoop met mezelf doordat ik zo verlegen ben. Ik heb er gewoon bijna overal last van, zelfs op verjaardagen van mijn familie! Dus ik ga je tips zeker proberen op te volgen en hopelijk helpt het 🙂
Ik heb de geweldige gave, om jongens die ik leuk vind compleet te negeren. En als ik lang ze loop net doe of ik ze niet zie en als ze hoi zeggen, neeet te doen of ik ze niet hoor.. En daarna heb ik super veel spijt! Geweldig…
ik heb nog een tip voor mensen die andere echt niet in de ogen durven aan te kijken. Kijk naar de ruimte tussen de ogen, dan lijkt het voor diegene of je hem aan kijkt en jij hoeft hem niet straight aan te kijken!
Binnenkort ga ik naar het buitenland om een buitenlandse jongen in t echt te ontmoeten waar ik 2 jaar intensief (liefdes)contact via internet/telef. heb gehad. We gaan zelfs samen op vakantie omdat we er dan toch al zijn. Maar de zenuwen die ik nu al heb, plus het feit dat ik hij veel knapper is dan ik, maken me zo verlegen als het maar kan! Ik ben niet bang om stil te zijn maar ik ben zo klunzig en nerveus dat het waarschijnlijk de eerste dagen super awkward wordt.. Maarja, ik heb t wel verteld, nu maar hopen dat hij zo sociaal goed is dat ik me gelijk op mn gemak voel 🙂
aah leuke tips, ja beetje glimlachen en lief kijken doet wonderen(:
ik was altijd heel verlegen maar met de jaren op de middelbareschool is dat heel erg veranderd 😀 (in het positieve natuurlijk XD)
In mijn opleiding psychologie heb ik gezien dat wanneer je een gesprek voert met iemand, het soms vervelend is om oogcontact te houden, zeker als je er begint op te letten. Een tip die wij kregen is kijk naar de plaats tussen de ogen, het lijkt voor je gesprekspartner alsof je hem in de ogen kijkt, maar toch voel jij je er niet zo ongemakkelijk bij.
Ik ben van mezelf erg verlegen, vroeger durfde ik bijna alles en was ik nergens bang voor maar ik ben in 1 jaar gewisseld naar 3 verschillende scholen dus het was moeilijk steeds weer opnieuw te beginnen dus werd een beetje terughoudend, ik ben meer verlegen tegen onbekenden maar als een spontaan persoon tegen me begint te praten dan voel je automatisch wat minder verlegen en ga je daar gewoon zonder twijfel een leuk praatje mee maken, met sollicitatie gesprekken ben ik helemaal niet verlegen eerder een beetje zenuwachtig. Het hangt voor mij vooral van de situatie af. Glimlachen helpt altijd!
Ik heb vooral moeite met het laatste, ik ben niet iemand die conversatie van een uur kan houden met vreemden. Ik hou niet van small talk, ik ben straight to the point en daar waar andere vrouwen een verhaal van een half uur van kunnen maken, vertel ik iets in een halve minuut. Het is niet dat ik niet geïnteresseerd ben, ik kan het gewoonweg niet.
Dit geeft me echt een soort “BOOST”. Dankjewel Serena! 🙂
Ik kan wel gesprek aanknopen met mensen die ik niet ken. Maar ik sta niet graag voorschut of ik wil niet ‘dom’ gevonden worden dus houd ik vaak mijn mond terwijl ik dan als een heel stil meisje overkom. wat ik thuis bijvoorbeeld totaal niet ben.
Ik denk dat ik precies hetzelfde heb. Alleen wordt die stilte dan ook nog wel eens als arrogant gezien helaas. En ik doe het (en jij denk ik ook niet) expres.
Dit is zoooo herkenbaar!
Ik heb exact hetzelfde!
Hier heb ik ook last van. Als er dan iets in mij opkomt wat ik wil zeggen denk ik gelijk dat dat heel raar of dom is, waardoor ik dan maar meestal mijn mond houdt.
Ja, ik ben ook verlegen. Het zit me inderdaad altijd in de weg met presentaties.
Ik word dan rood en kan ik niet meer praten. Ik kan me er niet zo snel overheen zetten om dan een gesprek met iemand te beginnen. Misschien moet ik dat toch eens gaan doen, want dan word school en alle andere dingen ook veel makkelijker!
Leuk en handig artikel, bedankt Serena!
Hele goeie tips!