Door Angel – ‘You never cease to amaze me’ vind ik een mooie uitspraak. Jaren geleden, toen ik een jaar of 20 was, zei een vriendje dat ooit eens tegen mij. Ik kon het helaas niet terug zeggen, maar het is altijd bij me blijven hangen. Misschien wel omdat het vooral (ik geef je nu even de gelegenheid om je kotspan te pakken) zo van toepassing is op mezelf.
Ik sta nog steeds regelmatig versteld van mezelf. Mijn gezonde dosis zelfvertrouwen is gebaseerd op niets. Ik zie mezelf namelijk als een grote chicken shit. Ik heb nooit ruzie want ik ben een master op het gebied van conflicten ontwijken. Mijn zusje daarentegen is nooit voor iemand bang geweest. Zonder dat ze daar iets voor hoefde te doen, waren klasgenootjes op de basisschool al als de dood voor haar. Zelfs als volwassen vrouw komt ze nu nog wel eens mensen tegen waar ze vol verbazing van moet horen ‘ja, ik zat bij jou in de klas maar ik durfde nooit wat te zeggen want ik was vet bang voor je’. Dat bad ass image had ik niet. Als iemand een agressieve toon tegen me aanslaat of ik vind dat een situatie een dreigende wending krijgt, peer ik ‘m. Poef! Weg.
Maar kennelijk heb ik toch ergens heel ver weg een flinterdunne grens en kan ik soms compleet perplex van mezelf staan. Zo blijkt er een heuse Scar Face in mij te huizen die zich een keer geheel onverwachts liet zien toen ik jaren geleden de hond aan het uitlaten was. Maddox, een schat van een joekel van een rottweiler, legde een evenredige joekel van een drol. Keurig op het hondentoilet in het park. Een meneer met een slanke boxer die hij Cindy noemde (seriously…?) kwam naast mij staan.
‘Je gaat die hoop ik wel opruimen hè?’
Nu had Maddox die dag ervoor een dikke outdoor party in de tuin voor zichzelf georganiseerd door de vuilniszak open te scheuren om daar een bak lasagna uit te trekken. Ik keek naar de plas lichtbruine diarree die door de stromende regen vrijwel gelijk weg spoelde.
‘Nou, ik ben eigenlijk mijn zakjes vergeten mee te nemen.’
‘Dat kan wel zijn dametje, maar deze troep kun je hier niet zomaar laten liggen. Straks stappen Cindy en ik er nog in.’
Verbaasd keek ik om me heen over het gigantische terrein. Gras, gras en nog meer gras zover het oog reikte. En zei hij zou ook… Cindy?
‘Oh… ja. Dat zou wel vervelend zijn ja. Uhm… even denken.’
‘Daar hoef je niet over na te denken hoor. Gewoon maar even opruimen, zo hoort dat. Dat moeten we allemaal en dat is ook je verantwoordelijkheid met zo’n grote hond.’
Met een mond vol tanden zocht ik naar woorden, maar ik had geen flauw idee hoe ik hierop moest reageren. Kreeg ik nou kritiek op mijn gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel? Maddox’ broertje was inmiddels dood maar ze waren ooit met z’n tweeën en ze scheten wat af samen. Het liefst geen grote, stevige hopen efficiënt op één plek maar netjes verspreid over het hele veld. Om de vijf minuten een nieuw stukje stront op een vers stukje gras. Ik heb daar door de jaren heen misschien wel vierhonderd drollen uit het gras staan peuteren.
‘Mijn Cindy heeft niet van die ongezonde ontlasting hoor. Maar ja, die krijgt ook goed voer.’ ging hij verder.
Maddox zette zich schrap om nog een keer goed te persen, spoot zijn laatste druppel er horizontaal uit, keek de stront-officier trots aan en huppelde tevreden weg. Inmiddels begon ik me licht te irriteren. Hij hield me ruim tien minuten vast met zijn lessen over een schoon veld, over hoe gevaarlijk rottweilers kunnen zijn, over verantwoordelijkheid voor hondenpoep en een eindeloze monoloog over hoe asociaal ik ben.
‘Weet u wat, ik loop nog een rondje met hem en dan ga ik een zakje halen. Tot ziens!’
‘Nou, dat zou ik niet doen. In die tussentijd ligt dat hier maar.’ riep hij me na terwijl ik weg liep.
‘Ja, ok!’ riep ik. Zo, dat is een prettige reactie. Heeft hij he-le-maal niets aan.
Ik was inmiddels bij een groepje andere hondenuitlaters gaan staan die me vroegen wat die zeikerd tegen me te zeikstralen had. Kennelijk stond hij bekend als een vervelende etter.
‘Vergeet je niet die vieze poep nog even op te ruimen?’ Daar was hij weer.
‘Nee.’ was mijn kort maar krachtige reactie en richtte mijn woord weer tot een mevrouw uit het groepje.
‘Haar hond heeft net een grote bolus neergelegd, maar ze ruimt het niet op. Dat kan natuurlijk niet. We moeten ons allemaal aan de regels houden. Anders wordt het hier één grote mesthoop.’
Die hufter was het nu in de groep aan het gooien en zocht medestanders. Zonder dat ik het wist, was mijn grens in zicht gekomen en hij kwam akelig dichtbij om er overheen te stappen.
‘Meneer, we staan hier in de stromende regen. Er ligt niet eens poep meer, dat is allemaal al weg gespoeld.’
‘Nou, nee hoor. Je kunt best nog wat weg halen. We moeten het hier allemaal netjes houden. U doet uw eigen behoefte toch ook niet in de woonkamer?’
‘Goed, heeft u een rietje? Dan zuig ik het even uit de grond.’
Ik schrok van mijn eigen brutale weerwoord. Zo ben ik niet opgevoed. Altijd vriendelijke blijven, altijd netjes antwoorden. Boos worden is nergens voor nodig.
‘Gaan we bijdehand doen dametje? Ruim gewoon je afval even op alsjeblieft.’
Dit was het moment dat ik één van mijn ‘out-of-body-experiences’ kreeg en geen enkele sturing meer had over mijn handelen, zowel verbaal als fysiek. Enorm spannend want ik kijk dan vanaf een afstandje naar mezelf en heb geen idee wat er gebeuren gaat.
‘U heeft gelijk. Ik bel mijn kleine zusje wel even om te vragen of er een poepzakje gebracht kan worden.’
Ik pakte mijn telefoon uit mijn zak en terwijl hij over ging, keek ik hem vriendelijk lachend aan.
‘Papa? Hi, met mij…’
‘… nee hoor, alles gaat goed… ’
‘… zou jij alsjeblieft even naar het park kunnen komen om mijn taser te brengen? Doe maar die nieuwe met 50.000 volt. Ja, zit in mijn roze beautycase. En neem voor jezelf ook wat leuks mee. Je honkbalknuppel of zo. Oh nee, doe maar je koevoet. Die staat al in de gang… ’
‘… ok, super. Tot zo, pap!’
De hele groep was stil gevallen en keek me geschrokken aan. Een enkeling keek triomfantelijk naar de poepzeikerd.
‘Momentje meneer, help is on the way. We gaan dit keurig oplossen.’
Het leek wel of mijn vader al die tijd achter een boom klaar stond want binnen een minuut kwam hij aanlopen. Zonder taser en zonder koevoet natuurlijk. We zijn geen echte tokkies.
Cindy’s baasje zette het op een rennen terwijl er zeven kleuren stront uit zijn broekspijpen liep. Mijn vader greep de eerste beste die hij zag, een oud mannetje met een tekkel en ik kon nog net op tijd roepen ‘Nee papa, dat is hem niet!’.
Nu kun je je terecht afvragen, waarin ben je nou zo’n held geweest? Je pappie bellen als het te moeilijk wordt? Klopt. Maar vergeet niet dat dit voor een ‘weg-renner’ heel wat is. Cindy’s baasje liep vanaf die dag met een grote boog om me heen en heeft nooit meer iemand lastig gevallen als éénkoppige strontbrigade. En ik? Ik was positief verrast van mezelf. Kennelijk laat ik dus toch niet altijd over me heen lopen. En dat is fijn om te weten.
Wanneer ben jij geschrokken van je eigen optreden?
Liefs,
Angel
P.S. Ik heb er trouwens nog wel eentje. Wil je weten hoe ik reageerde toen ik ooit mijn ex met een andere vrouw in mijn bed betrapte? Of kan ik dat niet maken…?
Hahahaha, dat verhaal over je ex wil ik ook wel lezen!
Oh verschrikkelijk die mensen. Alsof ze zelf altijd alles netjes opruimen. Had hetzelfde tijdje geleden had zakjes bij me maar dag ervoor was het zo in mijn rug geschoten dat ik überhaupt blij was dat ik met mijn hond kon lopen(enorm lieve enthousiaste labrador die ik de bijnaam beer geef. Zegt genoeg toch?) ze had ook een aardige hoop neergelegd en kreeg ook commentaar. Normaal doe ik het netjes opruimen maar ging nu echt niet had echt zoiets van pardon? Was nog van iemand die ik regelmatig tegenkom en mij aardig braaf op ziet ruimen. Come on mensen beetje normaal met elkaar omgaan is toch niet moeilijk?
Ipv dat die vent gewoon vriendelijk een zakje van zichzelf aanbiedt om te gebruiken…zucht…
Precies! Hoe moet zij het opruimen als ze geen zakje heeft en van die man niet naar huis mag om er een te halen.
Dit vond ik ook heel raar inderdaad! Hij had zelf heus wel zakjes, had haar er dan gewoon eentje aangeboden.
Geweldig artikel angel!
Kun je niet zelf ook een blog maken? 🙂
Hahaha,
x
Wat een geweldig verhaal weer! Ik heb ook vaak dat ik niet goed weet hoe ik moet reageren. En dan achteraf weet ik ineens 10 verschillende reacties. Ik ben nu trouwens wel ook heel benieuwd naar dat andere verhaal.
HAHA geweldig! Jaa ik zou ook echt je andere verhaal willen lezen 😉
Als ik mijn hond uitlaat hoor ik mensen vaak tegen elkaar fluisteren: “Ik hoop dat dat meisje dat beest houdt.” Tuurlijk houd ik hem, het is mijn hond, een hond die prima luistert! Ik weet wat je bedoelt me dat ‘rotweilers zijn gevaarlijk’. Ik heb een weimaraner, en mensen denken altijd dat hij anderen aanvalt of zo. Dat een hond groot is betekent niet meteen dat hij gevaarlijk en ongehoorzaam is.
Jaa precies! Wij zelf hebben een Bullmastiff, maar als ik met hem loop word ik vaak ook raar aangekeken, zovan: houd ze hem wel…? Maar dat ie groot is, hoeft niet te betekenen dat hij gevaarlijk is! Het is een groot lomp beest, maar super lief en knuffelig !! 🙂
Jaa, dat heb ik ook mijn hond is liever dan al die kleine hondjes bij elkaar;)
(Niet verkeerd bedoeld)
Nouja, ik snap wel dat mensen zo denken. Ik denk dat je die mensen gewoon maar de kans moet geven om te leren wennen aan lieve grote honden 😀 Dat moe(s)t ik namelijk ook!
Ik ben opgegroeid met honden: politiehonden, blinde geleidehonden en honden die mijn vader trainde… Maar mijn eigen hond is ooit eens aangevallen door een grote hond, die was losgebroken omdat zijn vrouwtje hem niet kon houden. Toevallig was dit een grote valse hond en geen grote lieve hond. Maar mijn hond, ook geen kleintje, werd wel halfdood gebeten en het herstel duurde maanden en kostte duizenden euro’s. De vrouw gilde er nog achteraan: naaaa dit doet hij anders nooit (van buurtbewoners hoorde ik achteraf anders, maar ja dat weet je ook niet van tevoren). Sindsdien krijg ik toch echt wel een kriebeltje in mijn buik als ik iemand met een bakbeest aan zie komen terwijl ik met mijn schatje wandel. Maar dat heb ik weer niet als ik gewoon zonder hond loop. Dan vind ik grote honden weer helemaal geweldig. We hebben gelukkig lieve buren, met lieve grote honden, waarmee ik dan samen met mijn kanjer mag ‘oefenen’ om van die angst af te komen. Dus het komt wel goed, maar ik begrijp het vooroordeel wel.
Angel. Mijn dag is weer helemaal goed. ik ging stuk hahahahahahahahahhaa
haha dat bad ass imago
Die ex heb je toch wel gemept met die baseballbeat mag ik hopen?
Angel, je bent geniaal! Ik ben heel erg benieuwd naar het verhaal achter je p.s. 🙂
Wat een leuk verhaal!!! 🙂
Ik zou heel graag dat verhaal over die ex willen lezen haha!
Over het algemeen ben ik ook voor het netjes opruimen van hondenpoep, maar het moet dan wel een beetje redelijk mogelijk zijn. Wanneer ik bijvoorbeeld in 10 andere hondendrollen moet staan om die drol van mijn eigen hond op te ruimen dan denk ik “bekijk t ff” en ook diarree opruimen of stront opruimen met zeer weinig licht waag ik me niet aan.
Ik geef je groot gelijk Angel dat je dit “plasje” niet opgeruimd hebt want dat is niet te doen met een zakje, een emmer water had wel gekund, maar ja je sjouwt natuurlijk geen emmer water mee als je met de hond gaat wandelen 😉 .
Ja vertel vertel………….eigenlijk ben ik ook iemand waarvan men altijd denkt…..ach die zegt toch niets. Vaak is dat ook wel zo……en was ik alleen geweest dan was ik vast doorgelopen…..plek of geen plek. Maar niet zo lang geleden stapte ik samen met mijn zus in de trein op weg naar ons werk. Er was nog een plek vrij dus dan vragen wij altijd netje of we mogen zitten…… Toen werd er gezegd; nee er komt straks nog iemand. Waarop ik (vond ik zelf) dapper zei; ja dat dacht ik toch even niet. We hebben allemaal netjes ons kaartje gekocht dus mijn zus gaat hier gewoon zitten, daarmee klaar……. De jongen was daar niet zo blij mee maar haalde wel heel snel zijn tas weg. Veel stelt het niet voor maar ik ben niet iemand die confrontaties opzoekt ofzo……meestal komt t ook niet echt op mijn pad…..gelukkig.
ik geniet van deze verhalen
Heerlijk verhaal! Je hebt een leuke schrijfstijl Angel!
JA, EXVERHAAL AUB!
Door jouw verhalen moet ik altijd hardop lachen. En sadistisch fantaseren wat ik zou doen als ik zoiets meemaak.
Jaa jaaa die van je ex!!! Kom maar door met je verhaal, ik geniet hier zo van 😀
Jouw p.s. lijkt mij een prima idee ^^. Share!
Ik ben wel benieuwd naar dat andere verhaal!
Haha leuk geschreven. Ik vind het ook vies als mensen hondenpoep niet opruimen, maar als het toch regent enzo…
Zo herkenbaar. Ik had laatst zoiets toen ik mijn fiets voor de zoveelste keer weer een straat verder moest parkeren omdat het station verbouwd wordt (hierdoor dreigde ik mijn trein te missen). Met wat geweld probeerde ik mijn fiets in het hek te vouwen, tussen alle wrakken. Toen kwam er dus ook zo’n bejaarde wereldverbeteraar naar me toegelopen die me de les las over ‘hoe ik om moet gaan met fietsen’, om 7 uur sochtends. NEE.
Hahahaha heb echt hard gelachen om de term bejaarde wereldverbeteraar! OMG die term is zo passend hahahaha
Erg grappig verhaal!! Ik zou het andere verhaal ook wel willen lezen…..
Jáááá, dat verhaal wil ik lezen! 😛
Het is niet ‘seize’ to amaze me, maar cease 🙂 Leuk artikel!
Hahaha, ik schrok toen ik langs een groep hangjongeren liep met mijn kleine hond die ik toen had. Een van hen vond het nodig de hond aan de kant te duwen met zijn voet.
Waar ik normaal altijd met een boog om zulke groepjes heen loop, stond ik er opeens middenin om ze te verkondigen met hun vieze voeten van mijn hond af te blijven.
Daarna liep ik bibberend weg 😉
Kom niet aan mijn honden!!
Ho, schrok van mijn eigen assertiviteit 😉 Ik schrok later pas van mezelf!
Lekker bezig, goed dat je voor je hond opkwam hoor.
Inderdaad goed bezig 🙂 die hangjongeren denken altijd datze alles kunnen maken.. Echt walgelijk! (Al zou ik ook bibberend weg lopen :p)
Jaaaa die van die ex willen we ook! Heerlijk weer dit artikel!
Fantastisch verhaal weer om te lezen!
En aangezien je ex er geen moeite mee had om zichzelf met iemand anders te delen lijkt het mij ook HELEMAAL NIET overdreven als je je ingenieuze verhalen met ons deelt!
Keep on writing!
x
Oh hahaha, ik moet altijd zo hard lachen om je verhalen! Goed geschreven!
Geweldig! Hardop gelachen 😀 benieuwd naar het eXverhaal
Jaaaa angel! Vertel!!!
Sla jij hier even ontzettend de plank mis zeg, jammer. Het is toch ook gewoon normaal om de hondenpoep die je huisdier achterlaat weg te halen? Die man had niet zo lang door hoeven gaan maar jij zat wel degelijk fout en dat je hond dan diarree heeft is jouw probleem. Daar heb je van die mooie schepjes voor toch?
Ben blij dat er in ieder geval 1 hondenliefhebber is die zich er druk om maakt dat grasvelden schoon achtergelaten worden.
en je heet Cindy? Echt? Nee dit is een grap xD hahahaha
Hahahaha Cindy
Als het nou op het grasveld was was het een ander verhaal, maar volgens Angel was het gewoon op het hondentoilet? Daar zijn die dingen toch voor bedoeld?
En Angel, natuurlijk ben ik benieuwd naar dat verhaal over je ex 🙂
Hahahahahah
Mijn hond schijt altijd in de bosjes en ik ruim het nooit op. Owja tis een pitbull dus t zijn hele hopen.
Als je hem rauw vlees geeft schijt ie veel minder!
Jaaa dat andere verhaal wil ik ook lezen 😀
Hahaha, fantastisch! En natuurlijk willen wij je verhaal over je ex horen, het is toch een l*l, hij is vreemdgegaan!
Je schijft echt hylarisch! Tuurlijk kun je t maken over je ex te vertellen! Hou je vooral niet in 🙂
je hoort dik waarschijnlijk elke reactie maar je schrijft ge-wel-dig! XX
Hahahaha wat een leuk verhaal weer Angel, en natuurlijk wil ik weten hoe je je ex betrapt hebt, en dan met extra veel details graag 😉
Leuk om die verhalen te lezen x
Leuk om die verhalen te lezen x
Hahaha oh wat een heerlijk verhaal weer! Ik kom soms ook van die zeikerds tegen die op mijn hondjes lopen te mopperen, ook al heb ik altijd plastic zakjes bij me. Je hebt van die mensen die gewoon altijd wat te zeuren hebben! I love you and your stories Angel<3
Ja, ik wil dat verhaal weten!
hahahaa, goede move 😉
en ik zou dat andere verhaal heeeeeel graag horen 😉
Geniaal geschreven, ik word zo vrolijk van jouw artikelen! I want more!! Dat andere verhaal waarbij je je ex betrapte gaat niet te ver, had hij dat maar niet moeten doen, boontje komt om zijn loontje!
Hahahaa heerlijk om te lezen!
Hahahaha, wat een geweldig artikel weer Angel. Ga zo door! 🙂
Hahaha geweldig!! Herken mezelf hier enorm,in!! En om op je laatste vraag in te gaan…dat kan je best wel vertellen hoor!!
Goed aangepakt!!!
uhh TUURLIJK wil ik weten hoe je reageerde in dat verhaal met die ex!
Haha heb me weer heel erg vermaakt met dit verhaal 😀 Heb zelf ook een rottweiler, en vooral het rottweilers-kunnen-heel-gevaarlijk-zijn-verhaal irriteert me altijd mateloos.. Sommigen mensen…. :/
Ik dacht ook altijd dat rottweilers heel vreemde honden waren maar ik had ze eerlijk nog nooit echt gezien. Vrienden van mij hebben sinds kort een rottweiler en ik ben erachter gekomen dat het schatjes zijn, zolang je maar, net als met elke andere hond, ze goed opvoedt. Rottweilers zijn tof!
Ik dacht ook altijd dat rottweilers heel vreemde honden waren maar ik had ze eerlijk nog nooit echt gezien. Vrienden van mij hebben sinds kort een rottweiler en ik ben erachter gekomen dat het schatjes zijn, zolang je maar, net als met elke andere hond, ze goed opvoedt. Rottweilers zijn tof!
Jaa Ik zou dat andere verhaal ook wel willen lezen haha
Inderdaad! Haha