Door Nena – Ik heb helaas last van een aantal angsten die na al die jaren nog steeds aanwezig zijn. Aangezien het geen hele vreemde angsten zijn moeten er meer mensen last van hebben. Nou ben ik benieuwd hoe jij, indien je last hebt van een angst, daarmee omgaat? Vermijd je het gewoon zodra het kan? Of laat je je er niet door beperken en bikkel je even door!? Of heb je er een cursus voor gevolgd? En heeft dat geholpen? Ik wil mijn ervaringen graag met jullie delen in de hoop dat jullie er misschien iets aan hebben. Al ben ik niet in alles even heldhaftig hoor 😉
Acrofobie – Hoogtevrees
Al van kleins af aan heb ik last van hoogtevrees. Toen ik op turnen zat ben ik er mee gestopt, omdat ik niet meer op de balk en de ongelijke brug durfde. En toen ik op paardrijden zat ben ik er o.a. van af gegaan toen we overgingen naar die (super grote en hoge) paarden! Daar waar een ander kan genieten van een mooi uitzicht, krijg ik een raar misselijk gevoel in mijn buik. Indien je ook last van hoogtevrees hebt, herkennen jullie dan dat rare gevoel?
En ach, sommige dingen moet je gewoon meegemaakt hebben… Huilend of niet 😉 Hier zit ik heel stoer op een muurtje aan The Grand Canyon! (Niet iedereen weet dat het na dit muurtje nog een paar meter duurt voordat de afgrond begint…!)
Mijn oplossing voor hoogtevrees is: Vermijd hoogtes! Klinkt suf, maar dit werkt voor mij. Ik zie geen reden om er iets aan te doen, want ik ga gewoon geen Domtoren beklimmen, en al helemaal geen Walk of Faith bewandelen in China!
Bron: Walk of Faith, een route van 60 meter lang 1430 meter boven de grond.
Aviofobie – Vliegangst
Tsja, hoe ik hier aan gekomen ben? Geen idee! Misschien omdat ik als kind nooit met het vliegtuig gereisd heb? En dat mijn moeder zelfs nog steeds nooit gevlogen heeft? Mijn vader houdt er niet van, maar doet het af en toe wel. Ik probeer de laatste jaren steeds vaker een reisje te maken met het vliegtuig, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.
Ik heb nu ongeveer 4 keer gevlogen en dat in 27 jaar tijd. Een keer naar Turkije, naar Griekenland, naar Italië en als laatste naar Amerika. Ik heb me op mijn reis naar Amerika 3 jaar voorbereid. Ik probeerde het steeds weer uit te stellen, maar uiteindelijk won m’n nieuwsgierigheid (en mijn wens) het van de angst. Ik moest toch een keer de stap wagen! Uiteindelijk heeft mijn vriend onze reis geboekt, waarna ik in tranen uitbarstte. Nu zouden we echt gaan! Uiteindelijk hebben we een top vakantie gehad! Een ervaring om nooit te vergeten. Mijn verslag kun je hier lezen. Ik ben nou eenmaal zo’n persoon die een hekel heeft aan beperkingen. Dus waarom zou ik mij laten beperken door mijn (vlieg)angst? Hoe erg die angst ook is? Of nog erger. Waarom zouden andere mensen daar ook last van moeten hebben (mijn vriend wilde altijd al naar Amerika en vroeg het elk jaar weer). Daar kan ik dus niet tegen. Ik moest en zou gaan (vliegen)!
Uitzicht vanuit ons vliegtuig.
Misschien denk je nu: “Als je angst zo erg is, dan was je nooit naar Amerika gegaan!” Dat is niet helemaal waar. Ik heb er een kleine training voor gevolgd (EMDR) en er van alles over gelezen. 1000 x de feiten opgezocht en wekelijks liet ik me vertellen dat vliegen de veiligste manier van transport is. Naarmate de vakantie naar Amerika dichterbij kwam had ik veel nachtmerries. Huilend van angst werd ik midden in de nacht wakker, waarop ik mijn vriend wakker brulde met de vraag: “Waarom doen mensen zichzelf dit aan!? Waarom zetten mensen hun leven op ‘t spel voor een vakantie? Waarom gaan mensen vliegen, alsof ‘t Russische roulette is!?” Vreselijk vond ik ‘t.
Ik was ook steeds bezig met de vraag hoe ik dan zou gaan vliegen? Zal ik gewoon alleen maar (sterke) drank bestellen en de vlucht in een roes beleven? Of zal ik zo’n pilletje halen bij de huisarts, dat ik er niet zo veel van mee krijg? Maar nee, m’n grootste angst was neerstorten. En wat nou als we zouden neerstorten en je hebt een kans op overleven? Dan wordt die kans alleen maar kleiner als ik gedronken heb of gedrogeerd ben?! Nee, alcohol of een pilletje zijn geen opties voor mij! Ik ging gewoon zoals (bijna) ieder ander, hooguit met wat minder slaap…
De vakantie leuk voorbereiden en eens zien wat we allemaal wilden bezichtigen, was helaas ook niet aan mij niet besteed. Dat deed mijn vriend. Zolang ik er niet mee bezig was, gingen we nog niet.. Totdat uiteindelijk het moment daar was!
Hoe erg was het nou echt? Tsja, best erg. De reis duurde zo’n 13 uur, maar gelukkig viel de ergste spanning na een uurtje weg. Ik was nog wel heel erg bezig met het aftellen van elke minuut. En ik volgde alles op het schermpje voor ons, bijvoorbeeld wanneer we over grote stukken water waren geweest, maar het ging wel steeds beter. Op een gegeven moment kwam er een nieuwe gedachte in me op: “Hé, als ik straks in Amerika ben… Dan moet ik ook weer terug! En wat nou als ik dan niet meer durf?!” Maar goed die gedachte stopte ik direct weer weg. Dat duurde tenslotte nog een paar weken… De terugreis was overigens minder erg. Ik moest niet huilen in ‘t vliegtuig, maar wel zodra we waren geland. Opgelucht dat we het toch maar geflikt EN overleefd hadden! Haha, ja dat gaf een kick! Zo erg zelfs, dat ik misschien wel weer een keer terug wil 🙂
Mijn plan is nu om wat vaker te vliegen, zodat mijn angst daardoor (hopelijk) zal afnemen.
Arachnofobie- Spinnenangst
Al mijn hele leven heb ik last van een spinnen angst. Hier ben ik helaas totaal niet van af. Ik durf er zelfs geen therapie voor te volgen en tijdens het zoeken naar bovenstaande afbeelding was ik door m’n sjaal aan het turen en kreeg ik zweethanden. Man, man, wat is dit een vervelende angst! En het erge is nog, je kunt die beestjes niet vermijden! Ze zitten overal en dan zijn ze niet op twee handen te tellen… Brrr… Daar moet ik maar niet te lang bij stilstaan.
Ik ben al bang voor onze achtpotige ‘vriendjes’ sinds ik nog maar een klein meisje was. Het enige dat ik kan bedenken is dat de oorzaak ligt bij een incident toen ik een jaar of 5 was. Ik moest naar het toilet en gilde naar m’n moeder dat ze snel moest komen, want… er zat een spin(netje) in de WC! Ach, zei m’n moeder. Wijs hem maar even aan. En zo gauw ik dat deed, draaide m’n moeder de deur dicht! Ze dacht dat ik me aanstelde en ze wilde me op deze manier laten zien dat het beestje echt niets deed (hij sleurde me niet in z’n hol) en dat ik gerust bij ‘m kon blijven zonder dat er iets gebeurde. Maar in plaats van dat dat werkte (tsja, hoe verzin je het?), of dat ik gilde, gaf ik geen kick. Ik gilde niet, huilde niet, deed niets. Na een korte tijd deed m’n moeder de deur weer open en trof daar een verstard meisje aan. Ik was bijna in trance. Verstijfd van angst. Ik moet sindsdien al helemaal niets meer van deze beestjes weten!! (Verder heb ik een hele goede jeugd gehad hoor! Laat dat even duidelijke zijn! En mijn moeder heeft zich nog altijd schuldig gevoeld over dit ene incident ;).)
Voor deze angst heb ik nog geen oplossing. Het allerergst vind ik die vieze dikke kruisspinnen! Met zo’n vies vet lijfje…. brrrr..kippenvel! En ben er zeker door beperkt, dus ik wil er van af! Nu ren ik naar de buren of ik bel mijn vriend overstuur. Ik heb hem zelfs een keer op z’n werk gebeld. Of hij per direct naar huis wilde komen om een hele grote (echt een hele grote) zwarte huisspin voor me weg te halen. Het rare is dat ik dan verstijf van angst en niet weg durf. Want straks kruipt hij weg en dan kunnen we hem niet meer vinden en dan WEET ik dat hij ergens moet zijn… Nou denk maar niet dat ik dan dat huis nog in ga als ik niet weet waar DE SPIN zich bevindt! Kortom, erg vervelend dus 🙁 Hier zoek ik nog een oplossing voor! Ik ben mezelf nu aan het trainen door hele kleine inimini-spinnetjes te verplaatsen naar buiten. Gewoon op een papiertje laten kruipen en buiten de deur zetten. (Want ook al is het zeer onvriendelijk zelfs met de stofzuiger durf ik ‘t niet! Ik ben dan bang dat hij eruit kruipt en bovendien moet hij dan door de slang (= dus door mijn handen heen) de stofzuigerzak in…). Die hele kleine inimini-spinnetjes zijn nu inmiddels 5mm groot. En een hooiwagen lukt ook nog wel.
Ik ben zeer benieuwd naar jullie ervaringen en tips! En of jullie een cursus of therapie hebben gevolgd om van de angst af te komen? Zo ja, heeft deze (iets) geholpen?
Liefs Nena
Twitter: @nenaburger
Instagram: @nenaburger
Ik heb hetzelfde met spinnen, ik vind ze echt verschrikkelijk eng. Ik heb nog niet eens de moed om kleine spinnen naar buiten te transporteren. (en dood maken doe ik al helemaal niet, dat vind ik dan weer zielig)
Angsten, mjah. Rottige dingen zijn het, haha. Zelf heb ik erge last gehad van een Emetofobie (angst voor overgeven, bij mezelf en anderen, ik dacht constant dat mensen zouden gaan overgeven), pleinvrees en een paniekstoornis. Ik ben hiervoor in therapie gegaan en ben in een jaar tijd al zo opgeknapt! Ik kan dan ook iedereen die echt serieus belemmerd wordt door angsten aanraden er eens mee naar de huisarts te gaan voor een doorverwijzing. Vaak gaan dit soort angsten namelijk niet vanzelf over en is het met een behandeling heel goed op te lossen. 🙂
Tja ik heb ook heel wat angsten. De grootste is toch wel mijn angststoornis waarbij ik ook straatvrees heb ontwikkeld. Jaren zat ik thuis en ik durfde helemaal niets meer, de deur uit was al te veel. Ik zeg was, want het is nu wel ietsjes beter (nog niet fantastisch). Op dit moment volg ik een dagbehandeling op het UCP (4 dagen in de week van 9 tot 5) om te leren omgaan met mijn angststoornis. Het vervelende is ook dat ik mijn angst niet kan vermijden, nou ja het zou kunnen maar dan kom ik gewoon mijn huis niet meer uit en wat heb je dan voor een leven? Ik ben nu vier maanden in therapie en het heeft al wel geholpen, toch ben ik er nog lang niet maar ik zet wel door. Ik wil beter worden, ik wil namelijk gewoon weer mijn leven terug en werken aan mijn toekomst want het leven is veel te mooi om alleen maar ‘veilig’ in huis te zitten 🙂
Ik heb door het gebeuren van een aantal angstige momenten in mijn leven een Gegeneraliseerde Angststoornis ontwikkeld. Dit is ook wel een piekerstoornis, als ik ergens bang voor ben pieker ik er zo lang over dat ik er op een gegeven moment van in paniek raak, en dan krijg ik een paniekaanval. Fijn is het niet, maar ik kan er redelijk mee omgaan. Dit komt door de lieve mensen om me heen. Praten over je angsten is belangrijk.
Ik heb een ontzettende grote angst voor dieptes, voornamelijk in de vorm van waterdiepte. Het is zelfs zo erg dat ik met mijn vriend naar ‘Life Of Pi 3D’ was en er een bepaalde scene was dat een jongen onder water verdween en werd gefilmd op een manier dat hij er enorm kwetsbaar uitzag en er niks anders om hem heen was dan water, het voelde zo overweldigend en machteloos dat ik spontaan een paniekaanval in de bios kreeg wat resulteerde in huilen en hyperventileren, heb me als een klein kind in m’n vriend z’n schouder verstopt tot het wegwas. Ik kon er niet mee omgaan. Zwemmen doe ik alleen als ik de grond kan zien en die niet te ver weg is. Het is de laatste jaren verergert in de vorm dat als ik op google maps inzoom op de oceaan hartkloppingen krijg en ga hyperventileren en me ontzettend ongemakkelijk voel. Ik zou er heel graag vanaf willen komen door misschien ooit eens regressietherapie, mijn vriend houd van reizen en daarmee ook duiken en het lijkt me zo mooi ook mee te kunnen en het samen te ervaren.. Zucht.
Heel herkenbaar, deze angst. Afschuwelijk. Ik wil de film heel graag zien maar heb een voorstukje gezien waarin een walvis over de boot heen springt en dat houdt me tegen.
Ik weet niet precies hoe ik het moet verwoorden, maar ik heb een angst voor ondergrondse activiteiten. Nu is dat niet iets dat je zo elke dag doet, maar door de gedachte zelf krijg ik het al benauwd. Ik weet nog dat wij ooit gym hadden ónder de grond. Ja. Een klein kamertje onder de grond. Boven je lopen er mensen op de stoep, en jij bent daaronder aan het gymmen. Brr. Ik krijg dan het gevoel dat ik geen lucht meer krijg. 😡
Ik heb agorafobie gehad maar ben daar (gelukkig) van af weten te komen met therapie en heel veel oefenen. Spinnen moet ik ook niets van weten, als ik er eentje zie (maakt niet uit wat de werkelijke grootte is, in mijn hoofd zijn ze toch altijd net even iets groter dan wat de mensen zeggen) begin ik te trillen en te huilen en een enkele keer was het zo erg dat ik bijna moest overgeven. (van een spin, ja ik weet het, weenie alert). En naalden 🙁 Zodra ik een naald zie ga ik de grond even van heel dichtbij bekijken, en de dokter moeten me meestal met zn tweeën vast houden willen zij een naald in me prikken! Ondingen!
Ohja, en water. Vooral donker water. Maar in een zwembad kan ik ook behoorlijk gek worden. Vroegerrrr met schoolzwemmen ging ik op het laatste stukje heel snel omdat ik altijd op tv zag dat er dan een haai of vissen in het water zitten. Met geen mogelijkheid dat iemand mij donker water in krijgt en ik denk dat als iemand me erin probeert te gooien dat diegene opgehaald kan worden met erg veel verwondingen.. ahum…
Hoogtevrees. Ik kan op niks hogers staan dan een stoel en dan breekt het zweet me uit. Ik bevries gewoon en krijg zelfs paniekaanvallen ervan. Een training heb ik nooit overwogen. Ik heb het al zolang als ik leef. Er gaan verhalen de ronde van toen ik baby was en als mensen mij dan op een bepaalde manier optilde dat ik gewoon bevroor van angst. Nee niet aan mij besteedt. Verder vind ik vuur (vooral lucifers) en diep water ook niet al te tof, maar dat kan ik nog wel handelen.
Ik ben jaren voor alles bang geweest, en heb hier ook veel last van gehad. Nu heb ik geen last meer van spoken ofzo, maar het donker, inbrekers em verkrachters zijn alsnog dingen waar ik.mee zit:(
Ik heb ook hoogtevrees. Het wordt erger met de jaren. Ik dwing mezelf om toch een kerktoren te beklimmen of in een stoeltjeslift ( of zo) te gaan. Ik heb gemerkt dat als ik eraan toegeef het alleen maar erger wordt. Hele enge dingen doe ik niet. Zoals bij een klif gaan kijken. Ik heb dan het gevoel dat ik val.
De laatste tijd ben ik ook bang voor de dood.Dat heeft iedereen wel, denk ik. Soms bekruipt me een heel angstig gevoel als ik hier aan denk. Gelukkig zijn dat korte momenten en kan ik het uiteindelijk wel loslaten. Het komt doordat ik een aantal overlijdensgevallen heb meegemaakt van mensen die ik goed ken.
Ik ben een meisje van 17 en ik heel snel bang als het donker is, of als ik een enge film heb gezien. Ook schrik ik echt super snel van dingen. als iemand me laat schrikken dan gil ik altijd echt super hard.
Mijn vriend is bang voor vliegjes. Dat vind ik echt super grappig! toen een keer een vliegje op zijn jas zat, ging hij helemaal tekeer. Ik dacht dat hij een grapje maakte. Maar hij is er echt heel bang voor! wel super schattig dat zo een grote stevige jongen met veel spieren bang is voor een vliegje 😛
Ik heb precies hetzelfde, bang in het donker, kan niet tegen enge films en ik schrik heeel snel..
Hahaha, dat stukje over vliegangst is heel herkenbaar! Al helemaal: “Dan wordt die kans alleen maar kleiner als ik gedronken heb of gedrogeerd ben?! Nee, alcohol of een pilletje zijn geen opties voor mij!” Zo denk ik dus ook.
In mei vlieg ik voor het eerst sinds 2007, naar Berlijn. In augustus vlieg ik naar de Azoren, waar we gaan eilandhoppen. Goed voor vijf vluchten. Ik trek momenteel nog net niet mijn haar uit.
Mijn ergste spin encounter was toen ik zo’n hele grote zwarte dikke (wel 6 centimeter groot) terwijl ik in bed zat vanuit mijn ooghoek naast me omhoog zag kruipen. Mijn vader mepte heb nadat hij mij keihard hoorde gillen dood, vond ik wel zielig, en vervolgens lagen er spinnenpootjes in mijn bed!! Ik ging echt dood… Een goede vriendin van mij is nu in Australie, geen aanrader als je spinnenangst hebt…
Ah herkenbare angsten Nena, heb zelf ook een beetje last van hoogtevrees. Gelukkig niet bang voor spinnen en/of vliegen. Maar ik heb wel een grote andere angst, die mijn dagelijks leven soms behoorlijk belemmerd. Emetofobie (ook wel overgeef-angst). Ik vind het doodeng om zelf over te geven, maar raak ook in paniek als anderen moeten overgeven. Ik ben een student en ga regelmatig stappen en daar horen de nodige drankjes bij, maar ik ga nooit over mijn grens heen. Puur omdat ik bang ben over te geven. Soms raak ik ook in paniek als ik in de kroeg/discotheek ben, omdat theoretisch gezien iedereen op elk moment zou kunnen gaan overgeven! Deze angst komt vaak voor, ik heb nog een lichte mate. Ken genoeg mensen die pleinvrees hebben niet meer naar buiten kunnen hierdoor, want in principe kan je het overal tegen komen natuurlijk. Ik blijf gewoon alle dingen doen en laat me niet beperken, maar vaak genoeg een paniekaanval gehad doordat iemand moest overgeven. Zelf weet ik niet meer hoe het voelt, dat is al wel langer dan 6 jaar geleden. Ik kan het niet eens meer geloof ik. Volgens mij kan ik mezelf niet eens meer overgeven aan het overgeven (haha), if you know what i mean! Zo, dat wou ik even kwijt. Ben benieuwd of meer meiden hier last van hebben.
Ik heb ook maar 4/5 keer overgegeven in mijn leven (ben 24)
Toevallig 2 weken geleden nog, door drank! dit betekent dus dat ik de aankomende maanden (of jaren) geen alcohol meer drink. De laatste keer dat ik over had gegeven omdat ik een beetje teveel op had was toen ik 17 was en toen had ik 3 jaar geen druppel alcohol meer gedronken, zo bang dat ik zou overgeven.
Normaal weet ik precies wanneer ik moet stoppen, en het is niet dat ik superveel drink, ik kan gewoon niet veel hebben.
Als andere overgeven, heb ik geen moeite mee. En het is ook niet dat ik in het dagelijkse leven met avondeten ofzo bang ben dat ik moet overgeven.
Ik heb weleens anti biotica kuren gehad en daar werd ik dan zo misselijk van, ik voelde me ZO beroerd maar weigerde over te geven. Iedereen zei ach steek je vinger toch in je nek ben je er vanaf maar dat kan ik ECHT niet.
Ik BID dat als ik ooit zwanger zal worden, dat ik dan niet over hoef te geven!
Mijn tip is om te proberen je angst te aanvaarden. Laat de angst over je heen komen en accepteer dat hij er is. Probeer het vooral niet weg te drukken maar zeg op angstige momenten tegen jezelf dat het ok is om bang te zijn, ook al is je angst ongegrond. Hierdoor zul je zien dat de angst sneller verdwijnt dan wanneer je hem probeert weg te drukken.
Dat is heel makkelijk gezegd en heeeeeel moeilijk gedaan. Probeer maar eens te relativeren wanneer je een paniekaanval hebt, mits je sterk genoeg bent is het mogelijk.
Dit doe ik altijd als ik een angstaanval krijg als ik geconfronteerd wordt met een spin. Maar het helpt niet helemaal. Maar bij mij verschilt het per keer hoe mijn angst zich uit. Wanneer ik zeg maar vooral “geestelijk” in paniek raak helpt het wel, maar als ik vooral een lichamelijke reactie krijg ( kippenvel op mn bovenbenen, rug, hoofd en wangen) dan schijnt niets te helpen.
Losstaande angsten versus een angststoornis hebben (wie riep mij?). Ik vind het een goed stukje, wel dat het hebben van een angststoornis een heel ander verhaal is en deze angsten voor mij niet er toe doen (ik heb ze niet). Goed dat je er over schrijft, dat helpt! Ik heb wel emetofobie en paniekaanvallen (angststoornis dus), reizen met het OV/ drukke aangelegenheden bezoeken/ onbekende plekken… het is het allemaal net niet voor mij. Ik ga er EMDR therapie voor volgen en ben recent gestopt met mijn angstremmers. Mocht iemand dit lezen en denken verrek dit is bekend ik heb een stukje geschreven op mijn blog dat Vals Alarm heet, gaat wat dieper in op het hebben van paniekaanvallen en een angststoornis. -Reken dit aub niet als spam, het is oprecht!-.
Ik heb een angst voor diep water. Niet gewone zeeën, maar wel oceanen van kilometers diep. Ik vind het daarom ook niks om met het vliegtuig over oceanen te vliegen, want wat als het vliegtuig neerstort? Ik zou het erger vinden om dan in zo’n grote, eindeloze oceaan te belanden dan neer te storten. In het verlengde van deze angst heb ik een fobie voor grote objecten onder water. Niet gewone vissen, maar wel duikboten, scheepswrakken en (vooral) walvissen. In de film Cast Away moest ik van paniek huilen bij de scène waar hij op een vlotje ligt en je een walvis hoort huilen en die voorbij komt zwemmen, AHHHH. Ik laat mijn angsten me trouwens niet tegenhouden om te gaan zwemmen. Sterker nog: ik vind snorkelen fantastisch en houd heel erg van zwemmen, maar ik moet wel op een veilige afstand blijven van een boot of het strand :-p
Oh en spinnenangst, brr. Vooral die dikke zwarte, hard rennende trechterspinnen.
Dit heb ik ook zo erg!!! en ik dacht dat ik de enige was. Als ik bijvoorbeeld deep ocean google ofzoiets, durf ik de fotos ook niet te openen want dan krijg ik gewoon kippenvel als ik er naar kijk.
Toen ik je reactie las kreeg ik gelijk kippenvel! zo’n donker diep water waar je niet in kan kijken en zo’n grote walvis BRRRRRRR ik stel me dan helemaal voor dat ik daar ergens zwem en ineens zo’n supergroot beest onder me langszwemt zo langzaam en dan zo’n geluid maakt pfff
Ja echt precies dit! Ik droom wel eens dat ik in een oceaan drijf en dan onder me door een hele grote schaduw zie zwemmen, of dat er vlak naast me een walvis omhoog komt. En dan dat gehuil, wat een eng geluid ;-(
BRRRRR echt eng pffff dat zware geluid zo!
Ik heb vliegangst en wil heel graag overal heen reizen. Japan en andere landen in Azië, Amerika. Maar ik ben zo bang. Zodra ik ben ingecheckt begint het janken al en dat houdt pas op nadat ik geland ben (Op weg naar Engeland dus, 1/1,5 uur vliegen waar ik heen ging :’) ). Wat voor mij wel heel fijn is is dat ik pas nadenk over die angst op de dag zelf, met de korte routes dan. NAar Engeland vind ik het dus niet zo’n probleem, maar ik zeg al jaren dat ik naar Amerika wil, en mijn moeder zegt dan: Ga dan! En dan zeg ik dat ik het maar uitstel omdat vliegen.
Ach, ooit.
Ik ben ook werkelijk als de dood voor spinnen. Helaas hebben wij in ons huidige huis meer last van die dikke zwarte spinnen doordat ons huis omringd is met eikenbomen. Voor anderen was dit blijkbaar een bekend fenomeen…voor mij echter niet!
In het eerste jaar hadden we soms wel 10 van die hele dikke in een week tijd en ik was dan helemaal hysterisch. Wij hebben zoveel mogelijk kieren en gaten etc dichtgemaakt en iedere keer (2 keer per jaar heb je er echt last van) spuiten wij de deur en raamkieren buiten in met omgevings spray tegen vlooien voor de hond. Dit helpt echt!
Ook ik ben er van kinds af panisch voor en krijg mijn angst niet verminderd…ja, die hele kleintjes vind ik inmiddels ook niet zo eng meer na die joekels hier maar ook ik bel rustig een buurman of wie dan ook op om me te komen redden als mijn man niet thuis is.
Ik weet nog precies welke spin ik ooit waar heb gezien in mijn hele leven. Brrrr. Voeten doe ik nooit savonds op de vloer maar altijd op de bank..stel dat er zo’n griezel keihard door de kamer rent.
Nee, mijn angst zal zeker nooit meer overgaan….helaas. Gelukkig is dit wel mijn enige fobie.
Ik ben ook heel bang voor spinnen.. als er een op de muur zit.. ik loop er NÍET langs.. bang dat ie gaat bewegen.. Ook ben ik bang voor haaien, en voor de zee *thanks to Jaws!!!*
en clowns..!!
ben als de dood voor paarden. ik heb op een agrarisch onderwijs gezeten en toen moesten we van een stagiaire van Deurne paard rijden of lopen naar een grasveld om hem te laten grazen. nou beest begon te stijgeren en te bokken omdat het niet mee wou. meisje waar ik mee was ook bang geworden. heb hem toen (ja heel erg aan een boom gebonden) en naar die stagiaire gegaan en gezegd dat ze hem om kon halen bij de boom in het weiland.
ben toen zelf maar gelijk naar de directeur gegaan om het verhaal te vertellen. scheelde haar weer werk.
nee paarden ik vind ze dood eng zo groot en ze kunnen zo hoog springen.
Ik heb hoogtevrees en ik ben bang voor kikkers en padden. Als ik die tegenkom op straat krijg ik kippenvel en wordt ik misselijk.
Oh wat ken herken ik mij goed in jou angsten.
Brr ik ben ook bang voor spinnen. En voor de bal!
Ik raak ook helemaal in paniek en nu lopen zelfs de rillingen me al over mijn lijf. Check onbewust vaak ook hoeken in mn kamer op spinnen. En er zijn al 3 huisspinnen (die best groot schijnenn te zijn) in mn huis gezien, gelukkig niet door mij.. En bij de gedachte aan spinnentherapie word ik al helemaal gek haha
Interessant om over te lezen!
Ik ben heel erg bang voor ballen. Met gym heb ik hier veel last van. Als iemand een bal naar me probeert te gooien, ren ik weg. Ik vind ze zo onvoorspelbaar. Een hele rare angst, maar het is er toch een 🙁
Dat is herkenbaar. Ik ben er ook bang voor, ze komen zo hard op je af. Ik ben altijd bang dat ze een blauwe plek veroorzaken.
Ik heb prikangst. Super vervelend en soms niet te vermijden, helaas :(. En bloedprikken is dan echt net té, omdat ik niet tegen bloed kan.. Nu moet ik prikken, en stel het al een week uit.
Verder heb ik angst voor spinnen etc. maar daar kan ik nu mee omgaan (gelukkig). Ik heb gewoon een keer dat ik alleen thuis was een bus haarspray leeggespoten op een super grote harige spin, en die kon zich niet meer bewegen. Daarna besefte ik dat t echt heel zielig was, dus een keer daarop heb ik t maar met een glazen pot gedaan. Muggen enzo vind ik nog echt afschuwelijk :s.
Ik ben ook nog bang voor vogels, en dat is behoorlijk irritant want die dingen vliegen overal. Nu zorgt dat er ook wel weer voor dat ik langzaam aan van me angst af kom, maar er moet een held bij me zijn om me te beschermen haha. Vooral meeuwen vind ik doodeng, langs andere vogels kom ik wel met moeite. Kleine vogeltjes vind ik dan weer niet eng, die zijn juist schattig.
Ik ben wel iemand die over mijn eigen grenzen durf te gaan. Zo heb ik is een vogelspin vast gehouden (geen succes, haha) en ik kijk vaak genoeg horror met bloed en alles. De vogels zijn toch echt ‘t aller engst
Hahaha, ik moest zo hard lachen door die spin en bus haarspray, hoe kom je erop xD Idd, wel een beetje zielig ja, ondanks dat het van die enge creepers zijn. Zij hebben er ook niet voor gekozen om spin te worden :p
De spinnenangst herken ik maar al te goed..
Als ik buiten ga zitten, moet ik eerst als een malle elke hoek en spleet controleren op spinnen.
Als ik mijn raam open had staan en hem weer dicht deed, controleer ik letterlijk alles van mijn kamer op spinnen.
Ik durf zelfs niet te slapen met haar compleet vast of een open mond, met de angst dat er een spin in me mond of oor kan kruipen…
Ik heb een tijdje gehad dat ik het heel eng vond om ergens alleen naar toe te gaan, vooral als ik op de fiets moest. Als ik wist dat ik de week erna een keer alleen ergens naar toe moest ging ik echt heel hard huilen. Ik zei ook vaak afspraken af als ik er alleen naar toe moest. Toen heb ik een paar gesprekken gehad bij een psycholoog die mij ook opdrachten gaf en nu ben ik erg gelukkig van af.
Ik heb nog wel een grote angst voor vogels en ook een beetje voor vliegen met het vliegtuig.
Vliegen doe ik liever niet, ik word er heel zenuwachtig van. Gelukkig is het geen grote belemmering. Wat ik wel vreselijk eng vind is open water. Maakt niet uit of het een zee, meer, rivier of sloot is, ik ga er niet in. Zeker als ik de bodem niet kan zien en het water is troebel vind ik het doodeng. Wie weet wat er allemaal in zit! Wanneer ik dan een keer tot m’n knieën de zee in ga, sta ik in drie seconden weer ver in de duinen omdat iets m’n voet aan raakt. Waarschijnlijk een drijvend schelpje, maar je kan beter het zeker voor het onzekere nemen en er vanuit gaan dat het een mega killer krab is die aan m’n kuiten wil knagen…
Ik ben ook bang voor insecten!! Bluh…. Enge beesten, verder heb ik niet veel angsten, behalen voor verliezen van mijn geliefden
Waar ik bang voor ben?
Voor mensen…. Klinkt raar ik weet het… Ik ben eigenlijk extreem sociaal. Heb grote vrienden kring en kom overal wel door met mijn babbel… Maar ik ben toch bang voor mensen… Mensen die mij verkeerd begrijpen, verkeerde conclusies trekken… Of juist ongelukkig zijn en anderen ongelukkig willen maken…. Alles is te overleven… Maar je hebt mensen in je omgeving nodig om niet geisoleert te raken…
Hoe ik ermee om ga?
Zo min mogelijk reageren als ik me niet prettig voel bij iemand… Zo min mogelijk iets zeggen of doen… Hetzelfde als wat jij hebt met een spin… Ik raak helemaal in paniek
Oooh, Raime ik snap precies wat je bedoelt. Steeds elke keer om je heen hoort wat er allemaal op de wereld gebeurt, maakt mijn vertrouwen op mensen niet echt beter. Ik begrijp je precies, ik ben ook super sociaal.
Het is zo moeilijk mensen te vertrouwen en het wordt steeds moeilijker, met alle social media gedoe. Voor het geval ik een aanval krijg van mensen die me niet snappen, ik bedoel er alleen maar mee dat het voor mensen steeds makkelijker zich anders voor te doen.
Tipje: ga in therapie. Ik had het ook en ik wist heel goed dat het irreële angsten zijn, maar ik kon het niet helpen. Ondertussen ging ik vriendschappen verpesten omdat ik nooit meer durfde te bellen/mailen/whatsappen om af te spreken… zonde. Therapie heeft mij enorm geholpen, ben nu echt een veel gelukkiger persoon!
Vliegen doe ik liever niet, ik word er heel zenuwachtig van. Gelukkig is het geen grote belemmering. Wat ik wel vreselijk eng vind is open water. Maakt niet uit of het een zee, meer, rivier of sloot is, ik ga er niet in. Zeker als ik de bodem niet kan zien en het water is troebel vind ik het doodeng. Wie weet wat er allemaal in zit! Wanneer ik dan een keer tot m’n knieeen de zee in ga, sta ik in drie seconden weer ver in de duinen omdat iets m’n voet aan raakt. Waarschijnlijk een drijvend schelpje, maar je kan beter het zeker voor het onzekere nemen en er vanuit gaan dat het een mega killer krab is die aan m’n kuiten wil knagen…
Vliegen doe ik liever niet, ik word er heel zenuwachtig van. Maar gelukkig is het geen grote belemmering. Wat ik wel vreselijk eng vind is open water. Maakt niet uit of het een zee, meer, rivier of sloot is, ik ga er niet in. Zeker als ik de bodem niet kan zien en het water is troebel vind ik het doodeng. Wie weet wat er allemaal in zit! Wanneer ik dan een keer tot m’n knieeen de zee in ga, sta ik in drie seconden weer ver in de duinen omdat iets m’n voet aan raakt. Waarschijnlijk een drijvend schelpje, maar je kan beter het zeker voor het onzekere nemen en er vanuit gaan dat het een mega killer krab is die aan m’n kuiten wil knagen…
Ik ben doodsbang voor spinnen
ik heb dit ook allemaal + fobie voor clowns 🙁
gelukkig heb ik geen angsten behalve dus spinnenangst en ik heb PRECIES hetzelfde met spinnen opzuigen etc, zoo belemmerend 🙁 of dat je de kamer niet uit kan als ie boven de deur zit
Ik was al bang voor een foto van een spin, dus ik heb achterstevoren kijkend in de spiegel mét hand voor mijn ogen heel voorzichtig gescrollt of er een foto van zo’n rotbeest in het artikel staat. Want ja…. ik ben ook heel erg bang voor spinnen. Bang is zacht uitgedrukt, het is echt een fobie. Als ik eraan denk krijg ik al helemaal rillingen en kippenvel. Ik vraag me soms wel af hoe dat later moet als ik op mezelf woon en alleen thuis ben en er zo’n monster ergens in de kamer zit. Niemand die me dan kan redden 🙁
Ja bah die foto’s!
Die situatie heb ik dus meegemaakt! Net twee weken op kamers, toevallig niemand thuis, komt er zo’n groot, zwart monster onder de deur de kamer binnen kruipen. Ik ben op m’n stoel geklommen en heb hysterisch m’n moeder gebeld (midden in de nacht :p). En het beest bleeeeeef maar voor de deur zitten! Na een peptalk van een half uur durfde ik eindelijk een boek er bovenop te gooien. Zo triest >.<
Ik heb wel een beetje angst voor open water, als ik op een strand ben ga ik het liefste niet zwemmen of alleen in het ondiepe maar verder niet!
Wat mooi om zo’n eerlijk en openhartig artikel te lezen aangezien angsten bij het leven horen, we kunnen er niet om heen en jammer dat er al vrij snel een taboe om heerst.
Ik heb ook hoogtevrees, vind het echt doodeng het idee om zo hoog te zitten en geen controle te hebben. Die angst voel ik niet met vliegen of achtbanen. Wel met van die afschiet torens en hoge bergen met afgronden. Daarbij ben ik bang voor gladheid, bang om uit te glijden en daarbij bang om te skien (van hoogtes). Deze dingen vermijd ik dan ook gewoon.
Wat een leuk geschreven artikel. Wel vervelend van je angsten zeg 🙁 Ik heb zelf ook hoogtevrees en ik herken het misselijkheids buikgevoel helemaal!
Zelf heb ik gelukkig niet echt angst voor iets.
Ik denk dat het er ook heel erg aan ligt hoe je bent als persoon. Ik heb faalangst en een angst voor overgeven, en voor de faalangst ben ik twee keer in therapie geweest. De eerste keer was ik 11, de tweede keer 19 geloof ik. Over het algemeen ben ik een nuchter en rationeel persoon en kan best goed relativeren. Bij therapie denk ik al gauw aan van die zweverige types en heeft het ook niet echt geholpen. Ik denk er over om nu meer richting een soort training te zoeken. Want ook al hou ik niet van zweverige types, mijn faalangst belemmert mij enorm. Ik ben nu al 5 jaar aan het studeren, met heel veel downs, ben zelfs een halfjaar gestopt omdat ik fysiek en mentaal helemaal op was. Maar ik ben een doorzetter en wil niet dat dit me in de weg zit. Dus ga ik op zoek een soort training wat wel bij me past en wat me houvast geeft voor momenten wanneer ik niet zo nuchter en rationeel ben.
Ik heb ook een angst voor overgeven, stiekem ben ik blij dat ik dit lees want nu weet ik dat ik niet de enige ben. Dat dacht ik namelijk, ik schaam me er ook heel erg voor. Hoe ga jij daarmee om als ik vragen mag? Belemmert het je ook met dingen eten, dat je bijvoorbeeld sommige dingen niet durft te eten, of niet teveel wil eten ofzo?
Lees mijn reactie is op de volgende pagina, misschien heb je er wat aan en herken je jezelf er ook in.
ik vind open water ontzettend eng (zoals de zee en meren e.d.) en zal dus nooit ver het water in gaan als ik op het strand ben.. op zich is het niet zo’n extreme angst dat het de kwaliteit van mijn leven belemmerd ofzo.. gewoon doen waar je bang voor bent kan er soms voor zorgen dat je van je angst af raakt.. toch kan het denk ik ook de andere kant op slaan en je angst alleen nog maar meer vergroten.. denk dat het erg persoonlijk is en het aan de soort angst ligt hoe je er het beste mee om kan gaan of er vanaf kan komen 🙂
Ik ben ook doodsbang voor vliegen. Ik doe het wel elk jaar en ben zelfs 2x naar Amerika gevlogen maar ik heb echt heel de vlucht de ergste doemscenario’s in mijn hoofd :’)
Ik heb maar weinig last van angsten, ik heb alleen een waanzinnige angst van slangen. Ik kan er zelfs op tv niet naar kijken zonder er nachtmerries van te hebben.
Oh dit heb ik ook, slangen, vre_se_lijk!!!Kan er ook niet naar kijken.Bij America’s Next Topmodel moesten ze eens poseren met een slang…OMG…! In het algemeen haat ik allerlei glibberige kruipsels zonder poten die je niet aan hoort komen. Bij oostenwind in de zomer heb je kans op veel kwallen in zee, ik ga dan voor geen prijs het water in, écht niet (bibber,bibber)!!!
Ik kamp momenteel met heel veel angstenaanvallen, voornamelijk angst voor de angst. Ik ben bang voor het gevoel wat zo’n paniekaanval veroorzaakt. Erg vervelend want het belemmerd mij in heel veel dingen. Ik heb er voornamelijk last van op plekken waar ik niet weg kan. Denk aan kleine ruimtes, drukke gelegenheden, OV, voorstellingen, vliegtuig enz enz. Gelukkig heb ik na jaren verschillende soort therapie, ook EMDR iets gevonden wat mij echt van mijn angsten gaat afhelpen. Geert Verschaeve heeft een speciaal programma ontwikkeld voor mensen met angsten. Als je zijn naam googled of angstoverwinnen zal je alle informatie vinden. Mij helpt het in ieder geval heel erg op dit moment. En ik deel mijn ervaring graag met iemand die misschien het zelfde probleem heeft. In de hoop dat die gene zich straks ook beter zal voelen. Angsten hebben is vreselijk, dat wens je je ergste vijand niet eens toe. En misschien kan het jou ook helpen Nena. Liefs, Thessa
Ik heb precies hetzelfde. Probeer er zoveel mogelijk aan te doen, maar soms kan het niet anders dan situaties te vermijden (niet het huis uit gaan dus). Fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Succes!
Hi Shannon,
Ik ken het, op een gegeven moment ga je dingen maar ontwijken omdat dat de beste optie lijkt. Maar ik kan je vertellen door dat een lange tijd te doen wordt je wereld erg klein. Ik kan op het moment niet werken en mijn sociale wereldje wordt ook kleiner. Ik hoop dat je je snel beter zult voelen, je bent iig niet alleen.
Sterke.
Liefs, Thessa
Lieve Thessa,
Ik herken mezelf zo erg in je verhaal! Ik heb dan niet echt een “angststoornis”, maar door jarenlang traumatische ervaringen te hebben gehad heb ik een Depersonalisatiestoornis ontwikkeld (een klein beetje anders dus, meer dissociatief dan angstig). Al jarenlang probeer ik alles uit wat me lijkt te helpen, hoewel maar weinig dingen effect hebben gehad (zo ook EMDR, waar ik hele hoge verwachtingen van had). Ik kan de Overwaal-kliniek (angstkliniek/angstpoli) in Nijmegen HEEL erg aanraden; wat erg fijn is dat angst daar heel erg serieus wordt genomen. Ze zijn gespecialiseerd in het behandelen van allerlei klachten die te maken hebben met angst.
Veel liefs.
Lieve Eef,
Dank je wel voor je reactie, mocht ik geen baat hebben bij de therapie van Geert ga ik zeker de Overwaal-Kliniek opzoeken. Dank je wel voor de tip! Altijd fijn om te weten dat er nog meer opties zijn.
Liefs, Thessa
Ik ben er een beetje bekend mee,’angst voor angst’. Terwijl ik nooit last had van andere fobieën. Bij mij is dit gekomen door een periode van derealisatie. Die is gelukkig heel stilletjes vervaagd, maar het heeft me wel veranderd op een bepaalde manier. Ik blijf bang voor nare gevoelens, echt heel moeilijk uit te leggen. Gelukkig zie ik wel dat het steeds betert :), ooit dacht ik dat het nooit meer zou overgaan, dat het me had gebroken. Echt een opluchting!
Ik kamp momenteel met heel veel angstenaanvallen, voornamelijk angst voor de angst. Ik ben bang voor het gevoel wat zo’n paniekaanval veroorzaakt. Erg vervelend want het belemmerd mij in heel veel dingen. Ik heb er voornamelijk last van op plekken waar ik niet weg kan. Denk aan kleine ruimtes, drukke gelegenheden, OV, voorstellingen, vliegtuig enz enz. Gelukkig heb ik na jaren verschillende soort therapie, ook EMDR iets gevonden wat mij echt van mijn angsten gaat afhelpen. Geert Verschaeve heeft een speciaal programma ontwikkeld voor mensen met angsten. Als je zijn naam googled zal je alle informatie vinden. Of ga naar http://www.angstoverwinnen.com. Mij helpt het in ieder geval heel erg op dit moment. En ik deel mijn ervaring graag met iemand die misschien het zelfde probleem heeft. In de hoop dat die gene zich straks ook beter zal voelen. Angsten hebben is vreselijk, dat wens je je ergste vijand niet eens toe. En misschien kan het jou ook helpen Nena. Liefs, Thessa
Je reactie sprak me vreselijk aan..
Klinkt heel erg zelfde als wat ik heb namelijk.
Zit nou op die site te kijken en oh oh oh dit klinkt echt fijn.
Ik denk dat ik het zeker ga doen!
Dus bedankt voor de tip alvast
Hi José,
Wat naar om te horen dat je je zo herkende in in mijn verhaal. Want het is niet fijn om zo angstig te zijn. Daarin tegen fijn om te horen dat je Geert hebt opgezocht, ik hoop dat het je gaat helpen. Veel sterkte & succes.
Liefs.
Ja, EMDR, ook van gehoord ja. Een vriendin met jeugdtrauma is door EMDR geholpen, zij kan nu zonder te huilen over haar angsten praten. Ik zit er aan te denken deze therapie voor spinnenangst. Ik heb kleine kinderen en wil mijn angst (die ik zelf onterecht vind) over te dragen!
Ja, ik herken veel in jouw reactie mij heeft NLP heel erg geholpen. Ik ben bij een lieve vrouw in Bussum geweest. WIl hier niet spammen maar als je in google: NLP Bussum invoert kom je op haar website: nlp-coach.nl daar vind je ook wat meer info over hoe ze te werk gaat. Mijn spinnenangst was echt heel erg, vooral de grotere/dikkere spinnen. Ik had NOOIT NOOIT gedacht dat ik ooit een vogelsspin over mijn arm zou laten lopen maarrrr… vorig jaar zomer heb ik het gedaan(en een foto genomen lol) klinkt heel dom maar was en ben er zo trots op!!! Vond het nog wel spannend hoor maar het was een echte overwinning!
Een heel goed artikel Nena! Ik heb ook last van angstaanvallen/paniekaanvallen. Agorafobie. Ik zit er al bijna 2 jaar mee. Ik volg ook de cursus/therapie van Geert Verschaeve en het gaat al beter. Soms nog een periode een flinke terugval. Maar ik ben ook weer met therapie begonnen om eventueel onderliggende “trauma’s” eerst te verwerken.
Ik wens iedereen met een angst of fobie sterkte!
Beste Joanna,
Heel veel succes met de therapie van Geert! Als je er in gelooft zal je dit uiteindelijk kunnen overwinnen, dat is iig waarin ik in geloof. En waar ik wat houvast in kan vinden. Sterkte.
Liefs, Thessa
Jep, angstoverwinnen.com heeft voor mij ook gewerkt! Ben nu bijna 100% ‘genezen’ van m’n paniekaanvallen!
Ik heb ook alle bovenstaande angsten. Spinnen platmeppen lukt me nog wel (met veel gegil), maar vliegen zit er voorlopig nog niet in. Erg jammer, want ik wil al jaren op verre vakanties. Tijd om toch maar eens actie te ondernemen.
Ik heb precies hetzelfde ik ben ook nooit mee op schoolreis geweest omdat ik niet durfde te vliegen
Jeeej ik ben eens de eerste
Als je nou ook wat over het artikel zegt of Nena haar vraag beantwoord..
Ik heb ook vliegangst en ben altijd zooo zenuwachtig als ik ga vliegen.. maar enmaal in de lucht valt het allemaal reuze mee. Maar zodra ik geland ben.. heb ik toch echt een een YES momentje.. of als ik vanuit het raam het landschap kan zien en in me hoofd heb berekend; als we nu neerstorten dan overleven we het wel. Wat bij mij werkte is dat ik ooit heb gehoord dat achterin het vliegtuig ” de zwarte doos” wordt bewaard. Omdat dit eigenlijk ten alle tijden beschermd moet blijven is dat deel van het vliegtuig extra sterk. Ik boek mijn vliegtuig zitlpaats dus ook altijd achterin. Niet helemaal bij de wc’s maar 3 a 4 rijen ervoor. Succes