ANGEL | MR WRONG PART 56

Ik was er even niet, sorry daarvoor. Maar ik ga je vertellen waarom en wel nu. Had ik eerder moeten doen maar het kwam er niet van. Slordig hè? Ja, weet ik. Foei, Angel. Stout. Maar ik ga je niet teleurstellen wat ik heb weer een avontuur voor je. Met Mr. Wrong inderdaad. Jazeker, hij bestaat nog. We zijn niet uit elkaar en we leven nog steeds lang en gelukkig.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik na de kerstdagen een beetje uitgeschreven was. En dat kwam niet omdat ik het niet meer leuk vond. Het had er meer mee te maken dat ik een beetje door mijn schrijfmateriaal heen was. Ik schrijf nou eenmaal over mijn eigen leven maar dan moet er wel iets gebeuren. Nu mijn relatie met Mr. Wrong na een stormachtig begin eindelijk op de rit is, zijn wij net als gewone stellen in rustiger vaarwater gekomen. Saai is het zeker niet, we hebben een heerlijk leven. We gaan veel uit eten, zeker drie a vier keer in de week. We wandelen regelmatig met Appeltje door Amsterdam. Onderweg zitten we lekker uitgebreid een uur of twee te lunchen. Appeltje krijgt dan een biefstukje zonder boter, olie of peper en zout. Hij loopt dan gewoon naar de keuken om te vragen of ze dat voor haar willen maken. Ik zit dan een beetje gegeneerd in mijn telefoon te loeren. Vind het toch een tikkie overdreven decadent. Kepotverwend en al helemaal verpest is ze.

“Hef. She should eat normal dog food.”

“Would you eat that nasty dog food? I didn’t think so. Steak is good for her. She’s a carnivore.”

Hij vreet haar soms bijna op, zo gek is hij op Appeltje. Ik vind het wel aandoenlijk. Dan loopt er zo’n boom van een kerel met zo’n bad ass kop met een hamster van drie kilo aan een hondenriem op straat. Eigenlijk geen gezicht. Maar goed, daar lopen we dan als een klein gezinnetje. Hij vliegt nog steeds hier en daar een winkel in, vaak een COS en een LUSH om iets voor me te kopen, verwent me nog altijd elke dag. Ik rijd bijna elke dag naar Utrecht waar mijn kantoor is om aan The Beauty Bakery te werken. ´s Avonds rijd ik terug en doen we wat leuks (lees: we gaan weer uit eten) of we kijken thuis in bed films. Hij vliegt elke week wel naar London, Parijs, Istanbul of een andere stad voor werk, komt na een of twee nachtjes weer terug en dan begint de riedel weer van voor af aan. Je leest het al, ik ben gelukkig. Er zijn geen ruzies meer, we hoeven niet meer uit te vechten wie de baas is, we hebben het heerlijk samen. Maar, en daar komt ‘ie, niets noemenswaardig om over te schrijven. Ik heb er dan ook even over getwijfeld om mee te stoppen. En net toen ik het er met Serena over wilde hebben, kwam het.

We gaan een klein stukje terug in de tijd. Het zijn de dagen na kerst. Ik ben in Nederland, Mr. Wrong zit lekker in Bankok. Ik ben hier gebleven voor de webshopdrukte in December en om kerst te vieren met mijn familie. Hij mocht dat lekker in het buitenland doen van mij. Sommige mensen vinden dat raar. Ik niet. Ga jij lekker met je beste vriend op vakantie, vind ik helemaal ok. Hoef je niet verplicht bij schoonfamilie te zitten en kan hoef ik me niet af te vragen of jij het wel naar je zin hebt.

“Denk je wel aan mij als je op een 19 jarige ladyboy ligt? Nou, doeg!”

Hij kan niet lachen om dat soort grapjes. Ik wel. Heel hard.

Kerst was leuk, zoals ik al schreef in mijn vorige stuk had mijn moeder de deur open gezet voor iedereen. Het was dan ook een gezellig boel van single vriendinnen, personeelsleden, Harry Potter was er en we hadden zelfs drie Syrische vluchtelingen aan de gourmettafel. Sterker kan de kerstgedachte niet. Na de kerst en de bijgehorende vreetfestijnen is het eindelijk rustig en heb ik tijd om adem te halen. De kerstdrukte in de webshop is achter de rug, alle kerstborrels en diners zitten achter de kiezen en de meeste mensen hebben vrij van werk. Hef is weg dus ik kan lekker doen waar ik zin in heb zonder met iemand rekening te houden. Tijd om leuke dingen te doen met vriendinnen. Ik gooi whatsapp open om wat mensen te ritselen voor leuke winterse afspraken. Ik ben gek op de zomer maar net zo gek op de winter. Sky Radio Christmasstation staat bij mij de hele maand december door de boxen te blazen. In de auto, op mijn kantoor tussen de zeepjes, overal waar ik ben en ik krijg er geen genoeg van. Geurkaarsjes aan, nep openhaarden op t.v., oliebollen met teveel poedersuiker eten en kerstige dingen doen met vriendinnen. Dikke wanten aan en schaatsen bijvoorbeeld op het museumplein. Samen koekjes bakken en die op de bank onder de dikke deken opvreten met een emmer hete thee erbij onder een genot van een verse aflevering ‘Ik Vertrek’.

Of een knusse wijfenfilm kijken in de bios met een grote bak zoete popcorn op schoot en een dikke, wollige sjaal om. Een hele dag in een Spa hangen met vier vriendinnen en vreten tot we er dood bij neer vallen. Agenda open en volplempen die handel. Eens even kijken, wat gaan zullen we dit weekend gaan doen? Oh, no. Zaterdag moet ik ongesteld worden. Schijtshitblegh. Dat gooit toch weer een beetje roet in mijn eten. Een dagje spa kan dus al van mijn lijstje af. Hoewel, met een hele strip Aleve Feminax kom ik er wel doorheen. Nee, bah. Met zo’n volle tampon in een bubbelbad. Nee, we moeten iets anders gaan doen.

Ik heb het jaren geprobeerd maar het is me nooit gelukt een vriendschap met mevrouw Menstruatie op te bouwen. Sommige vriendinnen kunnen prima met haar door een deur. Die hebben er nauwelijks last van. Dat komt omdat mevrouw Menstuatie zo druk ik met mij, waardoor ze weinig tijd heeft om anderen lastig te vallen. Ik heb een poosje geprobeerd haar te negeren, zonder resultaat. Ze blijft elke keer weer in volle glorie terug komen, dat stuk sekreet. Elke maand staat ze weer ongevraagd voor mijn deur ze heeft altijd een vrachtwagen vol troep bij zich. Pijnlijke rode, radioactieve rotzooi die er allemaal door dat kleine gaatje uit moet. Eigenlijk is dat nog niet eens het pijnlijkste, daar hebben we tampons voor. Die krampen, die komen straight from hell. Als het nou eens wat makkelijk en sneller zou kunnen allemaal. Als ik nou mijn handen door mijn navel zou kunnen frutten en alle troep in mijn baarmoeder er in een keer keihard uitwringen als een vieze, natte dweil boven het gootsteenputje… dat zou toch lekker zijn. Dat je die zak in drie seconden leeg wringt. Nee hoor.  Ik moet wachten tot mijn baarmoeder het er zelf uit masseert. Want dat doet het. Beetje bij beetje, bloedje voor bloedje, klontje voor klontje drupt het eruit. Met beleid en op haar dooie gemakkie. Die heeft echt geen haast, hoor. Doet er rustig een dikke week over, die van mij. Dan begint ze op bijvoorbeeld op maandagmorgen met een keurig druppeltje als aankondiging. Zo van, hey, ik ben onderweg hoor, dan weet je het vast. Zet je maar schrap. Dan komt er een dag helemaal niets en ik loop voor niks met een tampon die ik er met geen takelwagen uit krijg en bijna mijn hele baarmoeder mee trekt, zo droog is het. De hele rest van de maandag niets. Alleen heel veel zin in chocoladeijs en patat speciaal met extra ui. Dinsdag ook niks. Dus doe even geen tampon in want ik hoef ook niets op te vangen. En dan, net als ik vergeten ben dat ze met die kleine, nauwelijks zichtbare rotdruppel, een waarschuwinkje had gegeven, breken alle dijken door. FLATS. Alsof ik van een paard beval. Het glijdt er zo uit en dondert in het stro op de grond. Er rijdt bulldozer van 20.000 kilo over mijn onderrug en blijft dat drie hele dagen fulltime doen. Heen en weer zonder pauze te nemen.  Elke paar seconden krijg ik een trap van een Friese knol in mijn onderbuik. Als ik op mijn werk ben, zie je me vaak voorover gebukt aan een bureau hangen, dan doet het minder pijn. Ik moet ook heel vaak poepen. Soms wel drie keer op een dag. Ze zeggen dat dat komt omdat de krampen in je baarmoeder je darmen prikkelen waardoor die veel actiever zijn dan normaal. Bij mij klopt dat wel, normaal gesproken poep ik maar drie of vier keer in de week. Als ik ongesteld ben, kan ik net zo goed een week op de plee blijven zitten. En het zijn geen makkelijke drollen. Smeerpoep noemen Dewi en ik het. Dat is van die poep waarbij je blijft vegen en elke keer als je denk dat je uitgeveegd bent, zit er weer een nieuwe eetlepel pindakaas aan je toiletprop. Hele familiepaks toiletpapier gaan er doorheen. Hef vraagt dan of ik dat pleepapier soms opvreet, omdat ik na elk toiletbezoek een hele drie/laags toiletrol consumeer. (Ja, ik kan inmiddels poepen in hetzelfde huis. Hij hoeft niet meer op straat te wachten tot ik klaar ben.) Anyway, dan jas ik er in een dag of drie dus 250 tampons en een strip Aleve feminax doorheen en als het ergste voorbij is, pruttel ik nog een dag of drie na. En zo ben ik elke maand ruim een week bezig met leeglopen. Janken om domme reclames, schreeuwen omdat er geen glansspoelmiddel in de vaatwasser zat en nu alles dof is en dat soort praktijken horen er ook bij. Nee, een feestje is het niet. Ja heren, wij vrouwen worden het al zo lang we bestaan, en alle vrouwen moeten eraan geloven, al duizenden jaren… MAAR DAT BETEKENT VERDOMME NIET DAT HET EEN PRETJE IS!

Hef is wel altijd abnormaal lief. Waar veel mannen vermoeid zeggen ‘stel je niet aan’ of ‘zeik niet zo’ gaat hij echt een emmer chocoladeijs voor me kopen. En cadeautjes zoals schoenen, bloemen of parfum. Hij laat dan twee keer per dag een bad voor me vol lopen en zet er kaarsjes omheen. En dan knipt hij een paar bloemen heel kort van het boeket dat hij eerder die dag voor me heeft gekocht en die bloemen zet hij dan in kleine glaasjes op de badrand. Die homo. Echt om op te vreten. Soms moet ik bijna janken van ontroering. Soms denk ik ‘betuttel me niet zo!’ en dan moet ik weer huilen omdat ik zo’n Satan ben en dat verdient hij niet maar dat zijn dan mijn hormomen en dan ben ik blij dat ik het niet hardop zei. En omdat ik die lelijke gedachte had, strompel ik dan met die buikkrampen naar hem toe en geef hem een hele lange dikke knuffel en zeg ik dat hij nooit dood mag gaan en dan moet ik daar weer van huilen. Ook weer door die schizo hormomen. Soms begin in als een hyena heel hard te lachen om niets. Als hij dan vraagt waar ik om lach dan weet ik het niet en begin ik weer te huilen. Of ik moet ineens aan papa denken en hup, daar ga ik weer. Heb ik de rest van de maand geen last van. Papa heeft een mooi plekje gekregen en het doet geen pijn meer. Behlave als ik ongesteld ben, dan voelt het alsof hij diezelfde ochtend is overleden.

Twee weken na mijn eerste mensturatiedag heb ik een eisprong. Dan ben ik een soort loopse teef en kan ik niet van hem afblijven. Ook weer een trucje van Moeder Natuur in het kader van voortplanting enzo. Alle andere dagen zeg ik ‘Nee. Blijf van me af’. Dat is een beetje in een notendop mijn cyclus.

Het is inmiddels zaterdag. Deze keer krijg ik geen waarschuwingsdruppel van mevrouw Menstruatie. Mooi. Blijf maar weg met je druppel. Beter breekt het in een keer door morgen. Scheelt weer een dag gehannes met tampons. Zondag krijg ik ook geen druppel maar ook die dag is weer mooi meegenomen., ik ben wel vaker over tijd. Ik ben wel eens drie dagen over tijd. Geen peil op te trekken. Hoewel, langer dan drie dagen is nog niet voorgekomen. Maandag ook niets. Dinsdag niets. Ik sla waarschijnlijk een menstuatie over. Woensdag niets. Mevrouw Mensturatie heeft het te druk met andere zielige vrouwen lastig vallen. Prima. Ik kan best een keer missen. Donderdag niets.

Donderdag niets. Donderdag niets? Dat zijn al vijf dagen. Ik bel mijn zus.

“Dewi”

“Jochie.”

“Ik denk dat ik in de overgang zit.”

Wil je af en toe een glimp van Mr. Wrong zien? Op mijn Instagram account post ik heeeel soms een kleine sneak peak. Dus als je wilt gluren… be my guest.

Liefs,
Angel