ANGEL | MR WRONG PART 53

Er is er één jarig hoera, hoera
Dat kun je aan mijn kraaienpoten, lachrimpels, kunstheup en rottende tanden wel zien, dat ben iiiiiiiik….

Jazeker, beste mensen. Het was weer eens zover. Op 22 oktober mocht ik weer een jaartje afvinken. 36 stuks heb ik er nu op zitten. Zes-en-dertig. Ik zou een stuk kunnen schrijven over hoe vreselijk het allemaal is maar dat is het niet. Ik ben blij dat ik het gehaald heb.

Er zijn mensen die de 36 niet eens halen, Amy Winehouse bijvoorbeeld. Of Marilyn Monroe, die haalde het net en toen kreeg ze een overdosis in haar bips. Ja, dat klinkt allemaal wel heel donker en pessimistisch maar ik heb jarenlang rond mijn verjaardag geroepen:

“Ja hoi. Ik word 21! Sooooweeeej, ik ben echt vet oud weet je. Je weet toch? 21 is echt super niet chill oud. Gaan we vette fissa doen? Nee he, ik kom er vast niet in. Ben te oud.”

“Hoi. Ik word 29. Ik moet aan de botox. Of heeft het al geen zin meer? Volgend jaar dertig. Dan houdt het leven wel zo’n beetje op vermoed ik. Laat die botox maar zitten. Het is te laat. Valt niks meer aan te klussen aan die ouwe kop.”

“Ik word 34. Ik vier het niet. Wat valt er in vredesnaam nog te vieren als je zo dicht bij de dood bent. Ik ga in de foetushouding onder een koude straal op de badkamervloer liggen janken.”

Dat gezeik over ouder worden en oud zijn… Ik doe het vanaf volgend jaar niet meer. Misschien realiseer ik me steeds meer dat het leven eindiger is dan ik altijd dacht en dat ik niet zo moet klagen over mijn leeftijd. Ja, je voelt hem aankomen he? De zin die alleen hele oude mensen zeggen. Daar komt ‘ie: “Je bent zo oud als je je voelt.” En ik voel me 36 en dat is een prima leeftijd. Ik voel me geen twintig en dat ga ik op mijn vijftigste ook niet roepen want dat vind ik gewoon triest. Maar ik ben ook klaar met alleen maar kijken naar hoeveel jaar ik nog te leven heb en probeer wat meer stil te staan bij waar ik nu ben en 36 worden is een hele prestatie want ik ben een grote, gezonde meid geworden en dat is niet niks. Bovendien, als ik straks op mijn vijfenzeventigste met een volle strontluier die maar niet wordt verschoond omdat er niet genoeg verzorgend personeel is, helemaal alleen in een stoel zit op de klaverjasclub waar niemand is komen opdagen, zal ik met weemoed terug denken aan mijn dertigers jaren dus ik ga er wat harder van genieten. Huppekee, da’s de nieuwe insteek vanaf nu.

Zoals elk jaar heb ik weinig zin om mijn verjaardag te vieren. Hoewel, dat zeg ik eigenlijk verkeerd. Ik wil het best vieren, maar ik vind het organiseren altijd zo’n gedoe. Komt iedereen wel opdagen en wie moet ik dan uitnodigen? Vinden die mensen het wel gezellig met elkaar of krijg ik halverwege de avond “Eend, jij hebt echt gare vrienden. Sorry, ik ga naar huis.” Door dat soort achterlijkheden die elk jaar weer door mijn hoofd spoken, heb ik nooit heel veel zin om iets op te zetten. Maar dit jaar heb ik gelukkig een hele lieve Hef die als levensdoel heeft mij gelukkig te maken. Dat denk ik soms echt en het blijkt ook wel uit de hoofdstukken die ik over hem geschreven heb. Kun je je al die ontbijtjes, wekelijkse bossen bloemen (geen lullige tankstation boeketjes, echt 50 lelies van een fakking meter hoog), en om de paar dagen een cadeautje (geen reep chocola, echte cadeaus zoals sneakers, jurken, parfum, cosmetica, noem maar op) nog herinneren? Ik ben er op een gegeven moment mee gestopt alles online te zetten. Simpelweg omdat (en dat is nog wel het ergste) ik er op een gegeven moment aan gewend ben geraakt. Bovendien vind ik het ook een beetje pocherig staan maar let op: hij doet het nog steeds. Hij heeft er nog steeds een dagtaak aan me te overladen met verwennerijtjes. Hij wordt er blij van, ik word er blij van, iedereen blij. En als ik jarig ben, is dat voor hem weer een uitgelezen kans om mij in een dikke, vette zon te zetten. Hef had er een heel weekend voor uit getrokken om mijn verjaardag te vieren. En dat begon op zaterdag 22 oktober met het vol laten lopen van het bad. Kaarsjes, een halve fles van mijn lievelings badzooi erin en hij vertrok om even later terug te komen met dit.Na een korte shop-stop in het centrum van Utrecht, waar we in dertig minuten de Lush, de H&M en de Zara voor mij hebben leeg getrokken, zijn we naar restaurant Vroeg in Bunnik gegaan voor een verjaardagslunch met wat vrienden en familie die hij had uitgenodigd. Een leuke aanrader trouwens. Dit restaurant zit in een prachtige oude boerderij en ze maken van alles zelf. Hun eigen brood, kaas, thee, honing en alles wat op de kaart staat is verrukkelijk lekker.Dewi´s nieuwe hobby is elke foto verpesten door er zwakbegaafd op te gaan.

Appeltje was er natuurlijk ook, die loopse etterbak. Omdat ze loops is, luistert ze voor geen meter. Ze is al drie keer ontsnapt en de buurt in gerend, op zoek naar een lekker stukje piemel, waarna ik elke keer scheurend door de wijk vanuit mijn auto huilend naar mensen schreeuw `HELP! Heeft u een klein hondje gezien? Nee? KIJK DAN WAT BETER! HELP!’ Vanmorgen ben ik voor het eerst met haar op puppycursus geweest waar ze alleen maar bezig was haar opgezwollen pruim te showen aan de jonge reuen op het veld. Het is een echt hoertje, net als haar moeder, Samantha uit Utereg.

Van restaurant vroeg kreeg ik een taartje. Hef was zo lief om er tien jaar vanaf te trekken en er een kontgaatje in te maken. Omdat ik zo van poepgrapjes houd.

Als je oud bent, krijg je broze botten dus het is belangrijk dat je op stevige, veilige schoenen loopt. Dat heeft Hef goed gezien.

Dit was de opbrengst. Een flinke score met heel veel cadeautjes van Sereen en van mijn andere maten nog een cadeaubon voor de bioscoop en voor een dag in een Spa.

Met vriendin Sascha ben ik de volgende dag naar de expositie 90 jaar Marilyn gegaan in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Ik was in mijn tienerjaren (back in the sixtie’s) terwijl iedereen flauw viel van Take That, fan van Marilyn dus ik vond het fantastisch om nu, op mijn 36e (Marilyn is maar 36 geworden) al haar persoonlijke spulletjes te zien. Deze jurk zou mij heel goed staan dus ik wil eigenlijk vragen of ik hem een keer mag lenen. Er is nu trouwens een online veilig met persoonlijke troep van Marilyn waaronder de glitterjurk die ze droeg toen ze Happy Birthday zong voor Jack Kennedy in 1962. Het openingsbod is 1 miljoen dollar. Nu kom ik net een tientje tekort dus die laat ik aan me voorbij gaan maar waar je dus ook op kan bieden zijn bijvoorbeeld borden, messen, pannen, stukjes kladpapier, cheques, etc. waarvan de prijzen tussen de 200 en de 600 dollar liggen en ja, ik ga ergens een bod op doen. Als ik iets heb, laat ik je het je weten. Mocht jij interesse hebben in persoonlijke spullen van mij, bijvoorbeeld de bananenschil van een banaan die ik eigenhandig hebt geschild of ik noem maar iets, een wind in een potje, stuur me even een mailtje, dan kunnen we het over de prijs hebben.

Na de voorstelling heeft Hef me nog een tweede diner cadeau gedaan maar dan met mijn Amsterdamse gang (die vrienden die ik door hem nu heb). We hebben gegeten bij mijn nieuwe lievelingsrestaurant Van’t Spit. Juist, alleen maar kippen en de allerbeste kip die ik ooit heb gegeten. Ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat we er gemiddeld twee, soms drie keer in de week zitten en de kippen komen nog lang mijn neus niet uit. Houd je van kip, patat en appelmoes? Ga hier dan absoluut een keer heen. Janken van geluk.

Om de feestweek af te sluiten, ben ik met deze hufters naar Halloween Fright Nights gegaan in Walibi Flevo. Vond ik het leuk? Ja. Ga ik ooit nog een keer in anderhalf uur in de rij staan voor een achtbaan die tachtig seconden duurt? Nee, daar ben ik te oud voor. Ben ik dan bereid om €90,- neer te leggen voor een fastlane pass? Ja hoor, zonder met mijn ogen te knipperen. Want anderhalf uur wachten op de 36e kan echt niet meer. Geen tijd te verliezen.

Kijk, het is Dewi weer gelukt.

Kijk nou! Zwarte burgers!

Lieve allemaal, bij voorbaat dank voor de felicitaties en voor de ‘Echt Eend? 36? Ik dacht echt dat je rond de veertien was!’ Ik voelde me ontzettend jarig, mijn haar zat fantastisch en ik ben goed hard verwend dus mijn verjaardag was een groot succes. Op naar de volgende 36. Doei.

Wil je af en toe een glimp van Mr. Wrong zien? Op mijn Instagram account post ik heeeel soms een kleine sneak peak. Of op snap: Angelraterman. Dus als je wilt gluren… be my guest en tot daar!

Liefs,
Angel