Angel: ‘ik ben tegenwoordig temeier’

“Ja, natuurlijk. Hartstikke leuk! Nee, neem de fotograaf maar gelijk mee. Ja. Nee, precies. Dan hoeven we daar niet een aparte afspraak voor in te plannen. Doen we het interview en daarna gelijk de foto’s… Ja… Ja joh… scheelt weer tijd. Ok…. Prima, sta ik om 10:00 sharp klaar als Samantha. Ben toch altijd vroeg op. Tot over 3 weken!”

Mijn leven bestaat voornamelijk uit werken, werken en als ik dan eindelijk klaar ben… nog wat werken. Gelukkig vind ik mijn werk fantastisch maar heel af en toe even stoom afblazen is noodzakelijk. Tot 04:30 hadden we zitten tetteren en ik lag in een diepe, welverdiende coma toen ik in de verte een rinkeltje hoorde. Negeren, fluisterde mijn biologische klok. Briljant advies. Toppertje, die bio-klok van mij. Nog een rinkeltje, nu drie achter elkaar. Negeren, je hebt die hartverscheurende nachtmerrie weer waarin je nog op school zit en die ouderwetse rotwekker om 06:30 gaat. Een beuk tegen het raam. Ook negeren, da’s gewoon een blinde vogel. ‘Joehoeeee, Angel. Ben je daar?’ Nu zat ik rechtop in bed en probeerde scherp te stellen in de kamerhoge spiegel naast mijn bed.

Wie ben ik? Welk jaar is het? Waarom heb één schoen aan? Maar nog belangrijker; waarom heb ik een panty op mijn hoofd? Mijn lichaam opereerde zonder toestemming op de automatische piloot en mijn brakke lijf begaf zich compleet met bonkend hanenkamhoofd naar de voordeur. “Hoi! Ik kom voor het interview met Samantha!” begon de journaliste. NEEEEEEEE!!! Instinctief wilde ik zeggen “Die woont hier niet” om vervolgens de deur dicht te smijten, de panty weer op mijn hoofd te trekken en veilig in bed te gaan liggen. De verroeste radertjes in mijn katerhoofd begonnen te draaien en traag vroeg ik me af hoe het in vredesnaam mogelijk was dat ik niets van deze afspraak wist. Dat ik geen wekker had gezet.

En daar kwam de boosdoener. Ik was mijn telefoon de dag ervoor bij mijn moeder vergeten. Ja, ik ben er zo één. Iemand die zonder telefoon binnen een paar uur sterft. Geen telefoon, geen zuurstof, geen leven. Compleet verloren. Ik knipperde 5 keer met mijn ogen en realiseerde me dat ik moest handelen. Dus back to basic, terug naar de oertijd. “Luister, er is hier sprake van een verschrikkelijk misverstand” bracht ik schor uit en ik moest kokhalzen van mijn eigen kegel. “Geef me 5 minuten, dan ben ik klaar.” Mijn huis rook en zag eruit als een kroeg, ik als een gekookt paard. Geen paniek, dit kan ik. Plan van aanpak.

1. Zitten en in complete shock voor me uit staren: 30 seconden.
2. Alle puinzooi een kast in proppen; 30 seconden.
3. Een rammer van een Home Scent in de brander tegen de graflucht; 30 seconden.
4. Douchen, tanden poetsen, make-up van gisteren eraf slopen; 3 minuten.
5. Samantha’s kleren aan; 30 seconden. Opmaken doen we tijdens het interview. Gered.

Gisteren was het zover. Het interview stond in het AD. Nog voor ik wakker was stond mijn telefoon al vol met berichtjes van bekenden die het gelezen hadden. Zelf had ik nog geen idee. “Ah, ik moet tanken. Mooi, kan ik gelijk een krantje kopen” bedacht ik aan het eind van de dag. Omdat er toch geen andere klanten in het tankstation waren vouwde ik de krant even open op de balie van de kassa en ging op zoek naar een klein foto’tje van Samantha met een bescheiden stukje tekst.

BAM. HOLY MOTHER OF GOD!

Daar stond ze. In volle glorie, pagina groot.

De journalist heeft mijn uitspraken soms wel echt anders geïnterpreteerd, stukken weggelaten of in een andere volgorde opgeschreven zodat mijn kijk op bepaalde aspecten heel anders wordt neergezet dan hoe ik het eigenlijk bedoelde. Maar goed, omdat de tekst niet leesbaar is, hieronder het interview.

IN DE SPIEGEL
“Zie ik een bloedlekker wijf vooral. Een beauty- en lifestyle ervaringsdeskundige met een grote bek maar een piepklein hartjie. Ik doe ook veel voor me medemens. Bijvoorbeeld make-up jatten voor collega meiden in de bijstand. Ik ben moeder van acht kinderen, van tien verschillende vaders, want van twee weet ik het niet precies. Verder ben ik topentertainer en part-time BN’er en inzetbaar voor feesten en partijen. Ik heb ook een wietzolder. Zwart hoor, dus tegen niemand zeggen. Ordinair? Welnee, ik ben een klassewijf.’’

SAMANTHA
“Sommige mensen denken dat Samantha een echt persoon is. Op internet heb ik grove beledigingen naar mijn hoofd gekregen. Als Samantha vat ik dat maar op als compliment. Ik ben het natuurlijk niet, Samantha is een act. Ik wil met alle geweld van de wereld geen Samantha zijn. Misschien is dat wel misplaatst verzet. Je moet wel helemaal geen waarde toekennen aan de invloed van een sociale omgeving om dat stukje te kunnen uitvlakken. Ergens zit er toch een stukje Samantha in me, kan ik er niets aan doen dat ook in echte leven mijn nagels vaak wat te lang zijn, mijn decolleté soms te diep.’’

PLAT
“Tot mijn zesde woonde ik aan het begin van de Amsterdamsestraatweg bij de Daalsedijk. Daar had je buurtfeesten… zo, daar zag je Samantha’s. Maar zelf hoefde ik niet thuis te komen met plat Utrechts. Mijn vader corrigeerde me wel. Toen ik zes was, zijn mijn ouders gescheiden en ben ik met mijn moeder en zusje in Overvecht gaan wonen waar ik weer aan nieuwe accenten werd blootgesteld en zo ging het spelen met taal en uitspraak vrolijk verder.”

OVERVECHT
“Ik heb in Overvecht op het Thorbecke gezeten. Erop terugkijkend een interessante multiculturele school en een kleine bron van inspiratie voor Samantha. Leerlingen werden de klas uit gestuurd om hun grote mond. Ik omdat ik eeuwig met mijn make-up in de weer was.’’

RISICO
“Toen ik besloot om Schoevers te gaan doen, zag ik dat ik niet dezelfde wensen had. Daar zat ik opeens tussen 30 vwo-meisjes met hele andere ambities. Nu ik daar op terug kijk zijn juist deze extreme verschillen een verrijking geweest voor zowel mijn persoonlijke referentiekader als mijn ontwikkeling. Ik zit net zo makkelijk met Hanna Tokkie aan tafel als met de Koningin.’’

STRUCTUUR
“Mijn moeder is een flamboyante Indonesische. Ik heb een nuchtere Hollandse vader die haar tegenkwam toen hij als hippie de wereld rondreisde en onderweg even in Jakarta stopte. Mijn ouders hebben me nooit gepushed om voor het hoogst haalbare te gaan. Zolang ik maar gelukkig was. Opa en oma zorgden voor structuur en regelmaat in de tijd na de scheiding van mijn ouders. Om 7 uur ontbijt, een boterham met kaas om 12 uur en om 5 uur de aardappels met jus op tafel. Heerlijk vond ik dat.’’

GRAP
“Samantha begon als een grap voor de blog op internet van mijn vriendin Serena Verbon. Ze verdient haar geld met schrijven over beauty en lifestyle. Maar die grap is zo geëxplodeerd. Het was een persiflage op de filmpjes met make-uplessen die je op internet vindt. Wij zetten een ontzettend ordinaire, platte Utrechtse neer. Een uitvergroting van meiden zoals je ze echt in het Utrechtse
straatbeeld ziet; rokend, kauwgompje erbij, sexy gekleed, over the top in de make-up, hangend over een roze scooter. Het acteerwerk was wat mij betreft niet briljant, mijn accent niet perfect. Blijkbaar had ik toch iets goed gedaan want na een paar maanden waren filmpjes een miljoen keer bekeken en men vond het hilarisch.’’

CRISIS
“Thuis zorgde de hype thuis voor een kleine crisis. Ik woonde samen en mijn toenmalige partner was geen fan van Samantha. Hij vond het onbegrijpelijk dat ik mezelf zo ordinair exposeerde. Mijn overtuiging dat alles onder het mom van cabaret geoorloofd is, hield ik niet lang vol. Ik heb dus veel ‘nee’ verkocht. Aan RTL Boulevard, Life and Cooking, MTV. Ik wilde er vanaf, maar het lukte niet om de filmpjes van internet te halen. Ze kwamen zelfs op tv en de chaos was compleet.’’

ALLEEN
“Voor het eerst van mijn leven woon ik nu alleen. Heerlijk vind ik dat. Nee, Samantha was niet de reden waarom de relatie eindigde, maar ze is er nu af en toe wel weer. Tijdens een evenement van Serena heb ik opgetreden voor 100 meiden. En bij een bevriende dj van RTV Utrecht geeft Samantha in zijn nachtprogramma op een belachelijke manier commentaar op het nieuws.’’

UITERLIJK
“Bij Samantha draait alles om de buitenkant. Ik vind uiterlijk ook belangrijk, maar ik ben niet het type vrouw dat nooit zonder make-up de deur uit gaat. En in de liefde doet uiterlijk er al helemaal niet toe. Ik kan zonder problemen uitkomen bij een man van 20 jaar ouder. Grijs haar, een buikje, dat maakt me niet uit. Wel heb ik een hang naar mannen met meer ervaring en kennis. Mannen die mij iets kunnen leren. In het verleden zijn dat vaak de alfa-mannetjes geweest. Tegenwoordig vind ik gelijkheid en zelfstandigheid belangrijker. Voorlopig heb ik mijn handen vol aan mezelf. Dus dat wordt nog een uitdaging in de zoektocht naar de perfecte partner. Die toch al niet bestaat zeggen ze…”

MOEDER
“Nog elke week ga ik naar mijn opa. Hij is 96 en woont nu in een verzorgingstehuis op Kanaleneiland. Oma is pas overleden. 71 jaar waren ze samen. Oma stond voor mij symbool voor het instituut moeder. Nu ze weg is denk ik wel eens: Shit, ik heb nog niet voor een nieuwe generatie gezorgd. Ik wil nog helemaal geen kind aan de borst, geen strontluier in mijn handen. Maar af en toe heb ik wel het gevoel dat ik aan de onderkant moet gaan bouwen.’’

EN VERDER
“Samantha heeft geen toekomstplannen, ik promoot haar niet. Op een cosmeticabeurs met Serena werd ik door veel visagisten herkend. Sporadisch in een winkel, verder niet. Al krijg ik nog wel eens verzoeken. Laatst nog, of ik een uur wilde optreden op een Brabants familieweekend in Utrecht. Maar dan ben ik maanden aan het schrijven. Al mijn energie steek ik nu in The Beauty Bakery. In mijn webshop verkoop ik huidverzorgingsproducten in de vorm taartjes en cupcakes. The best of both worlds. Ik droom van een echte winkel. Een waar je je binnen in een zoete jaren-zestig-pin up-sfeer waant.”

’s Avonds ging ik weer op bezoek bij mijn allerliefste opa (die nu helaas heel hard achteruit gaat).

“Opa’tje, kijk! Ik sta in de krant.” Omdat het me allemaal te ingewikkeld is om hem uit te leggen wat een blog, een vlog, een make-up tutorial en wat You-Tube is, besloot ik het simpel te houden. “Ik speel toneel en dit is een rol voor een toneelstuk. Kijk opa, ik zeg ook iets over jou en oma. Leuk he!”

“Ben jij dat? Ben je een temeier?” (definitie van “temeier” volgens wiktionary: prostituée, hoer)

“Nou nee. Ja, in het toneelstuk wel. Maar niet in het echt.”

-10 minuten later-

“Ben jij dat in de krant? Hoe oud was je daar? Was je toen een temeier? Nee toch?”

“Nee opa, dat is voor een toneelstuk. Dat speel ik.”

-10 minuten later-

“Pak die krant eens. Wat is dat voor temeier? Ben jij dat?”

“Uhm, nou. Ja. Ja, dat ben ik wel maar ik ben verkleed voor een rol. Het is een toneelstuk.”

-10 minuten later-

“Wie is dat mokkel in de krant?”

“Dat ben ik. Ik ben tegenwoordig temeier.”

Opa, wat hou ik toch van jou.

Voor de mensen die het gemist hebben, in 2009 hebben Serena en ik een filmpje opgenomen genaamd ‘Poeieren les 1’ waarin ik als typetje ‘Samantha uit Utreg’ een make-up tutorial laat zien. Het filmpje is meer dan 3 jaar oud dus de kwaliteit is niet top, maar dit is het filmpje:

[do action=”ytr”][/do]

– liefs, Angel