Alles eraf!

door Angel.

“Alles eraf.”
Via de spiegel keek mijn kapster me uitdrukkingsloos aan.
“Ja, is goed. Zullen we dan boven stekels doen en de rest lekker opscheren?”
“Ik meen het. Alles eraf.”
“Nee.”
“Ja.”
“Luister eens Angel. Als je zulk haar hebt, dan knip je dat niet kort. Dat mag niet van de natuur.”

Ik heb de vreemde gewoonte eens in de vier á vijf jaar al mijn haar af te knippen. Meestal komt dat doordat er iets verandert in mijn leven. Een break-up bijvoorbeeld. Toch is deze vreemde gewoonte een fenomeen dat je bij meer vrouwen ziet. Ze gaat een nieuwe fase in en daar hoort ook een nieuw kapsel bij. De afgelopen week zijn er een aantal ingrijpende dingen gebeurd en direct voel ik de behoefte de schaar erin te zetten. Het telefoontje naar mijn kapster was snel gepleegd.

Mensen denken vaak dat ik mijn haar elke maand voor €260,- laat doen door een of andere topstylist in Amsterdam-Zuid. Niets is minder waar. Mijn kapper zit namelijk in een klein overdekt winkelcentrumpje achter mijn huis. Geen glamour, niks classy, gewoon een haarknipzaak waar vooral bejaarden komen voor een watergolfje of zilverspoeling. Voor €29,- word ik geknipt en gewassen en blij als een kind loop ik de zaak uit. Bovendien heb ik een leuke kapster. Een gezellig wijf dat geen blad voor de mond neemt, net als ik.

“Ga je het nou knippen of niet?”
Mijn kapster negeerde me en keek de zaak rond. Toen ze vond wie ze zocht, zetten ze haar keel open.
“Heidi! Die gek wilt haar haar afknippen.”
“Hahaha! Tuurlijk. Zet dan ook gelijk een arm bij haar af als je toch bezig bent.”
“Ze meent het. En ik doe het niet. Doe jij het maar.”
“Sodemieter op. Dat is heiligschennis. In dat haar mag je niet knippen.”

Natuurlijk begreep ik haar drama wel een beetje. Hier moest ze namelijk de schaar in zetten.

Ik rolde met mijn ogen, slaakte een diepe zucht en pakte te schaar van de kaptafel.
“Prima, ik knip het zelf wel…”
Agressief rukte ze de schaar uit mijn handen.
“Goed. Als jij eruit wilt zien als iemand van vijftig…”
“Ja. Ik wil niets liever.”
“Een ondankbaar kreng. Dat ben je.”
“Dank je. Nu knippen graag.”
“Wij zouden allemaal een moord doen voor zo’n kop haar… je weet niet wat je uit je kop hebt groeien… dit is toch niet normaal…”

Het hele uur bleef ze mopperen. Ik wachtte tevreden het resultaat af.

“Klaar. Ik vind het tuttig.”
“Ik vind het fantastisch! Dankjewel, je bent een miracle maker! Nu kan ik aan de sherry en op een bridgeclub.”

En dan nu de hamvraag… Wat vind jij ervan?

Liefs,
Angel