Omdat het vandaag tweede Kerstdag is vind ik het een goed moment om jullie wat inspiratie te geven en wat moed in te spreken met mijn zogeheten ‘wijze lessen’. Ofwel, verhalen met een moraal. Dit zijn gewoon een aantal zaken die mij afgelopen jaar zijn overkomen en waarvan ik heb geleerd, en ik hoop dat ik jullie hiermee kan inspireren.
Contact opnemen met een dierbare
In de derde klas van de middelbare school kwam hij bij ons in de klas. Een aparte jongen, die Andrej. Pas toen we in de vierde tijdens een uitwisseling met Italiaanse leerlingen naast elkaar in het vliegtuig kwamen te zitten werden we vrienden. Andrej is de enige van de middelbare school waarmee ik nog regelmatig contact heb. We zijn samen ook een keer naar Letland op vakantie geweest, zijn geboorteland. Wanneer we samen zijn maken we altijd wel iets geks mee. Of nou ja, we maken er gewoon altijd een avontuur van.
Op een gegeven moment verloren we elkaar uit het oog. Ik weet niet eens waarom! We hadden geen ruzie, maar ik had mijn dingen en hij had zijn dingen. Weken gingen voorbij, toen maanden en uiteindelijk een jaar. Geen mailtje, geen appje, geen smsje. Maar ik dacht wel heel vaak aan hem en ik vroeg me af hoe het met hem zou gaan. Omdat het zo lang geleden was dat ik wat van me had laten horen vond ik het steeds vreemder worden om weer contact op te nemen. Straks hoeft hij me niet meer te zien omdat er zo lang radiostilte is geweest!
Op een dag dacht ik ‘waarom stuur ik hem niet gewoon een whatsapp-berichtje?’. Ik voegde woord bij daad en een paar seconden later had ik antwoord terug. Een paar dagen later zocht ik hem op in Tilburg en weer een paar dagen later maakte hij foto’s van me voor een outfit post. Gisteren hebben we heb uitgenodigd met Kerst bij mijn ouders thuis. Alsof er nooit radiostilte is geweest. Natuurlijk hadden we elkaar veel te vertellen, maar het was helemaal niet vreemd of awkward. Het was gewoon weer ouderwets gezellig!
Moraal van dit verhaal: wacht niet langer met contact opnemen wanneer je je afvraagt hoe het met iemand gaat! Misschien heb je een goede vriendin al maanden niet gesproken. Of heb je je vader al in geen jaren meer gezien. Wanneer je merkt dat je de laatste tijd veel aan iemand denkt, ook al is het lang geleden dat je elkaar voor het laatst hebt gesproken, neem gewoon contact op. Tegenwoordig is het zo gepiept door alle social media en mobiele telefoontjes. En wie zal het zeggen, misschien zijn ze er volgende week niet meer en heb je spijt dat je het niet gedaan hebt.
Luister naar je intuïtie
Ergens in mei begon er een bultje onder mijn linkerwenkbrauw te groeien. Een puistje, dacht ik. Later werd het groter en groter en het ging maar niet weg. En dan werd het ook nog eens donker van kleur. Na het maanden gecamoufleerd te hebben ging ik maar eens naar de huisarts. Een cyste, zei ze. En een week later werd het eraf gesneden. Maar, de cyste groeide terug. Een maand later ging ik weer naar de huisarts en werd er een nieuwe afspraak ingepland om de ‘cyste’ nogmaals weg te snijden, maar dan wat dieper.
Ik dacht er nog eens over na, maar ik wilde het bultje eigenlijk niet opnieuw laten wegsnijden bij de huisarts. Na de eerste keer groeide het gewoon weer terug dus wie zegt dat het niet weer zal gebeuren? Bovendien wist ik niet of ze het wel netjes konden hechten. Huisartsen verrichten zulke handelingen namelijk niet zo vaak, en een arts in het ziekenhuis bijvoorbeeld behandelt dit soort zaken aan de lopende band. En ja, het zit wel in mijn gezicht, dus dan moet het wel mooi en goed gebeuren vond ik.
Een afspraak bij de plastische chirurg duurde een stuk langer, maar uiteindelijk ben ik blij dat ik er op heb gewacht. Zij noemden mijn bultje een moedervlek, ofwel een goedaardig gezwel. Het is heel netjes verwijderd, de wond is dichtgeschroeid zodat het niet zo veel zou gaan bloeden (iets wat de huisarts niet heeft gedaan), het bultje is opgestuurd naar het lab voor nader onderzoek (ook iets wat de huisarts niet heeft gedaan), en nu de hechtingen eruit zijn heb ik er een klein wondje aan overgehouden. Hopelijk heelt het mooi.
Nu ik er aan terugdenk ben ik blij dat ik goed naar mezelf heb geluisterd en dat ik ervoor heb gekozen om naar de plastische chirurg te gaan. Er is slechts één huisarts die deze kleine ingrepen verricht en dat doet hij op slechts één dag in de week, dus voor hem is het iets ‘leuks’ en een soort ‘oefening’ om zijn skills up to date te houden. Althans, zo heb ik het begrepen van mijn eigen huisarts. Maar ja, ik had geen zin om wéér als proefkonijn te dienen.
Moraal van dit verhaal: de huisartsenpraktijk vond het niet zo tof dat ik van gedachten was veranderd, maar dan kon me niet schelen. Ik voelde me er gewoon niet goed bij om weer naar de huisarts te gaan en als er één ding is wat ik heb geleerd de afgelopen tijd is dat ik altijd af moet gaan op mijn eigen gevoel.
Pijntjes en kwaaltjes
Iets anders wat ik jullie ook graag mee wil geven is dat je niet te lang moet wachten met je pijntjes en je kwaaltjes. Voel je een bultje, een bobbeltje of gewoon iets anders geks? Heb je last van je rug, je arm, je knieën? Heb je al weken een gekke stoelgang, val je kilo’s af of kom er juist heel veel aan? Trek aan de bel en ga naar de huisarts. Ik weet dat er heel vaak wordt gezegd ‘neem even rust en dan kijken we over zoveel weken wel verder’, maar als je na een aantal weken nog steeds met hetzelfde probleem zit trek dan gewoon weer aan de bel. Ze kunnen je niet negeren, maar je moet er wel zelf werk van maken. Jij kent je lichaam het best, jij moet er voor zorgen, dus jij moet regelen dat er naar wordt gekeken.
Pijn of veranderingen in je lichaam zijn dingen waarmee we leren leven. Het is even naar, maar daarna raken we er langzaam aan gewend en ‘hoort het er bij’. We vergeten dat het ooit anders was geweest. En dát is nu juist het gevaar. Probeer dit te voorkomen. Luister naar je eigen lichaam en doe er iets aan. Iedereen heeft het recht op een gezond lichaam, al is dit helaas niet voor iedereen weggelegd, maar je moet er toch niet aan denken dat je chronisch ziek wordt/bent en dat je achteraf ontdekt dat je er gewoon iets aan had kunnen doen, door er werk van te maken toen het nog kon?
Moraal van dit verhaal: luister naar je lichaam. Als er iets niet goed zit, maak er werk van en stap naar de huisarts. Laat je niet afschepen. Jij kent je lichaam het best, dus als er iets niet goed zit dan moet je dit niet negeren.
Mocht je vandaag denken aan een dierbaar persoon die je al lang niet hebt gezien of gesproken: neem contact op. Luister naar je intuïtie, doe wat goed voelt, en luister naar je lichaam. Niet vergeten.
Ik wens alle Beautylabbers een prettige Kerst, wijsheid en een klein beetje moed. Is er een ‘wijze les’ die jij graag aan de andere Beautylabbers wilt meegeven? Deel het in de comments.
Until next time,
Serena Verbon
Hot stuff, die Andrej! Ik heb dit jaar meerdere malen contact opgenomen met een vriendin die me nauw aan het hart ligt maar als je geen reactie terug krijgt, geef ik op een gegeven moment toch gewoon op. Contact maken komt nog altijd langs twee kanten.
Lieve Serena,
Ik had vorig schooljaar echt een supermega crush op een jongen uit m’n klas, ik kon er uren over praten al bellend met m’n bf. Toen opeens op het afscheidsfeestje van het schooljaar, vroeg hij verkering met me, wow gewoon, echt, ik had nog nooit meegemaakt dat het wederzijds was, en met hem, ja, dat was hét gewoon. Achter dat feestje was het vakantie en we spraken 1x af, daarna maakte ik het uit omdat ik totaal geen gevoelens meer had voor hem.. Maar hij wilde nog een 2e kans en ik negeerde hem totaal, pff. En toen 3 dagen later had hij een ander, een maand later nog een ander. En daar is hij nu al 3 maanden mee. Ik zie hun constant op school en ik zie het eigenlijk echt niet meer zitten. Weetje, in die tijd dat ik een crush op ‘m had, werden we echt soulmates gewoon. We konden zo goed praten, lachen, ”spelen”.. Hij was gewoon m’n allerbeste.
Nu ben ik ‘m kwijt, voorgoed, dat weet ik gewoon. Ik mis ‘m zo hard, echt zo hard. Ik wil het zooooo graag weer bijleggen, maar ik vind dat ik dat echt niet verdien en mijn vriendinnen deden toen ook echt kud tegen hem. Toen, ja nu nog ook. Het blijft maar aanslepen weetje. Soms denk ik echt gewoon ik bel hem en alles uitpraten en zo he maar als ik gewoon geduld heb tot het einde van het schooljaar, dan zie ik hem nooit meer, misschien is dat wel ‘t beste? pff, dit was volgens mij echt m’n allerbeste vriend gewoon.. zo een vriend waar je toch gezellig meidendingen mee kan doen, die vriend die naast je als getuige staat op je trouw.. 🙁 Ik weet niet waarom ik dit hier post maar ik wilde het gewoon even anoniem kwijt. x
Wauw, goed artikel! Hele wijze lessen!
Heel leuk artikel, met een hoop wijze lessen thanx 😉
Door omstandigheden heb ik al ruim twee jaar mijn ouders niet gesproken. Voor kerst belde ze me opeens op, maar ik merkte dat ze in die twee jaar niets veranderd is. Wellicht dat dit nog wel meer pijn doet, dan dat ik ze niet sprak..
Leuk onderwerp!
Toevallig sprak mijn stieftante mij aan met kerst over dingen..
1 ding was opleidingen.. Volgens haar was het beter om het wel te gaan doen. Dat steuntje had ik nodig! Want ik twijfelde al een tijdje.. Ik ga nu kijken of het lukt kwa geld want lukt het dan wil ik graag uit huis naar Amsterdam! Nu nog een opleiding zoeken! Iets wat best moeilijk is want ik wil geen meisjes beroep.. Ik ben meer van de stoerdere dingen! (doe niks voor niks aan kickboksen)
Naja goed na denken en kijken 🙂
Echt een toffe artikel Sereen!
Heel mooi artikel
Wat een knappe jongen, die Andrej! 🙂
echt een top artikel, super dat je dit met ons deelt, daar ben je echt uniek in!
Niet alleen luisteren naar je lichaam, maar ook naar je hart. Dat is iets wat ik in 2012 zeker wel geleerd heb.
Je spreekt me zo aan met dit verhaal, echt heel mooi!
Ik heb ook 2 keer iets laten weghalen, een soort moedervlek in mijn rug, door de huisarts. Hij had het wel opgestuurd naar het laboratorium. Mijn wondje heelt nooit mooi, maar dat ligt aan mijn lichaam en niet aan hem. Ik heb nu 2 bultjes op mijn rug, want mijn lichaam zwelt helaas op na een wondje. Hij maakt teveel weefsel aan zei mijn huisarts. Het weghalen is geen fijn gevoel en ik heb het bij de eerste keer erg uitgesteld, maar uiteindelijk ben je echt opgelucht!
Dat van die huisarts moedervlek weghalen in het gezicht heb ik ook gedaan.
Zo’n 4-5 jaar geleden en ik heb er helaas wel een liteken aan over gehouden,
opzich is dat niet zoheel erg want ik heb geen moedervlek meer in mijn gezicht Toen ik het wilde weghalen was ik zo bang dat het kwaadaardig was, mijn huisarts stuurde het wel op naar het lab. Ik denk dat dit ook per huisartsenpraktijk verschilt en gelukkig bleek het goedaardig te wezen wat een hele opluchting was. Nog geen jaar later heb ik nog een moedervlek weglaten halen in mijn nek, deze is alleen niet goed weggehaald waardoor het nu heel licht roze/bruin van kleur is, het is heel minimaal hoor alleen als je goed kijkt zie je het. Maar door die moedervlek snap ik wel dat je, je als proefkonijn voelde.
Gelukkig heeft er nog nooit iemand er iets over gezegt; over beide moedervlek littekens dus het zal wel goed zijn haha. In het begin was ik er wel onzeker over wat nou als iemand het ziet en wat ga ik dan doen en wat ga ik tegen hun zeggen haha dat was echt de pubertijd nog. Maar ik ben blij dat ik ze allebei heb laten weghalen bij de huisarts. Gewoon doen..
Wat een leuk artikel!
Mooi! En ik ben het helemaal met je eens.
Wat een origineel, handig artikel! Heb het in één ruk uitgelezen en ik vind het echt een hele verademing na al die Kerstposten. Het doet goed om sommige dingen eens te lezen. Het zijn dingen dat je eigenlijk weet maar je brengt het pas écht in praktijk als het bijna te laat is of je zo’n verhalen hoort als wat jij zegt. Leuk hoor! Prettige feestdagen xoxo
Een vriendin van mij heb ik nu al zo’n drie maanden niet meer gesproken. Ik zou graag contact met haar opnemen, maar het moet wel van twee kanten komen. Ik was en ben altijd degene die vraagt wanneer we gaan afspreken, maar zij is altijd de gene die niet kan, gee zin heeft of niet uit haarzelf erover begint. Toen had ik met mezelf afgesproken dat ik niet meer aan haar zou vragen wanneer ze kan, totdat zij uit haarzelf begint te praten. En tsja nu ben ik zo’n drie maanden verder :’). Ik vind het heel jam mer, maar het moet wel van twee kanten komen.
Goed artikel! Het is inderdaad goed om je intuitie te volgen. Telkens als ik mijn intuitie niet volgde, kreeg ik spijt van de beslissingen. Dus nu volg ik mijn intuitie altijd.
En het is zeker ook heel belangrijk om naar je lichaam te luisteren. Ik heb zelf ME en het heeft heel lang geduurd voordat dat ik die diagnose kreeg. Op een gegeven moment stuurde de huisarts me gewoon weg voor me gesproken te hebben en werd er letterlijk gezegd dat ik me aanstelde. Uiteindelijk hebben ze me doorgestuurd naar het ziekenhuis om van me af te zijn. Daar namen ze me gelukkig wel serieus en toen bleek dat ik ME heb. Ze hebben daar ook een pijngrens test gedaan en daaruit bleek dat ik een extreem hoge pijngrens heb, dus aanstellen deed ik me sowieso niet.
Sindsdien is het wel lastiger om naar mijn lichaam te luisteren, omdat ik door mijn ME sowieso vaak pijn heb en daardoor ook eigenlijk alles toeschrijf daaraan. Misschien is er soms nog wel iets anders aan de hand, maar dat is zo lastig te onderscheiden dat ik eigenlijk bijna nooit naar de dokter ga ervoor.
Oja! Het had een andere reden, maar ik heb ook zulke hechtingen in mijn gezicht gehad als jij nu hebt. Lang verhaal kort: fietsongeluk –> nek gebroken –> halo frame –> gaten in mijn voorhoofd tot op mijn schedel = littekens. Die littekens waren dikke rondjes en de plastische chirurg heeft die er uit gesneden, weer tot op het bot dus, en daarna in een streepje gehecht net zo als bij jou. Het is heel mooi geheeld! Het is nu 5 jaar later en qua kleur zie je het helemaal niet. Ze zijn misschien net iets lichter. Alleen qua structuur zie je het in bepaald licht. Maar niemand ziet het bij mij tot dat ik het zeg. Dus zelfs als ze jouw bultje heel diep tot op het bot hebben weg gesneden, heb ik er goed vertrouwen in dat het gewoon goed heelt!
Van hetzelfde ongeluk heb ik ook een litteken overgehouden naast mijn oog (in mijn ‘outer-v’ en dat valt ook amper op, tenzij ik er oogschaduw op doe. Dan ziet dat er heel ‘blotchy’ uit. Dus misschien moet je daar mee oppassen. Wat er goed tegen helpt is de eye primer van gosh (dus niet de oogschaduwbasis). Het is zo’n tubetje met een siliconen achtig goedje. Het helpt niet om je oogschaduw langer te blijven zitten, maar dus wel om het oppervlak gladder te maken zodat oogschaduw er mooier op zit. Hopelijk heb je er wat aan!
Hoi! Ik had/heb zelf ook ME. Ik ben nog steeds van mening dat ME een naampje is voor verschillende ziektes die ze met de standaard onderzoeken niet kunnen vinden. Ik ben zelf onder behandling bij prof. dr de meirleir in Belgie. Ken je die? Ik ben daar echt een stuk verder gekomen aangezien ik niet behandeld werd in NL. Het schijnt nu dat ik gewoon een hartstikke ziek lichaam heb. Met veel bacterien, virussen, infecties, intoleranties, hartproblemen, allergieen en misschien onbehandelde lyme. Ik heb het in ernstige vorm. Heel veel sterkte! XX
Hey! Ja dat denk ik ook altijd, dat het een samenloop van heel veel dingen is. Ik heb het gevoel dat ik telkens stukjes van de puzzel vind.
Ik ken die arts niet. Moest je daarvoor doorverwezen worden in Nederland?
Het gaat bij mij ook al een stuk beter sinds ik er achter ben gekomen dat ik inderdaad veel (voedsel) intolleranties en allergieen heb. Sinds ik die dingen niet meer eet gaat het al 50% beter.
Wat ook heel erg heeft geholpen is co-enzym q10. Er was uit een bloedtest gekomen dat mijn waarde daarvan ‘exorbitant’ laag was en dat schijnt veel voor te komen bij mensen met ME. Dat is heel belangrijk voor je celvernieuwing en je energie. Sinds ik dat bij slik gaat het een stuk beter. Als ik er een tijdje mee stop dan merk ik het ook echt. Het is duur, maar onmisbaar voor mij. Dit hebben ze echter niet getest bij de huisarts of in het ziekenhuis, maar bij een prive arts. Raar dat ze dat niet in het ziekenhuis gewoon testen, als dat zo vaak voorkomt bij mensen met ME.
Nog steeds heb ik wel last van ME (moe, opgezette klieren in hals, pijn aan gewrichten) maar ik kan er een stuk beter mee leven zo. Eerst kon ik helemaal niets meer en nu studeer ik voor 60-70%. Bachelor heb ik al binnen, ben bezig met mijn master nu. Hopelijk kom ik er ooit nog eens helemaal van af. Sterkte!
Wat leuk dat er weer iemand is met redelijk hetzelfde! Ik ga je even mailen hoor!
Mailtje ontvangen? Groetjes
Jep heb hem ontvangen en terug gemaild!
ik heb vorig jaar kerst ook weer contact gezocht met een hele goede vriend van me die ik al 7 jaar niet meer had gesproken 🙂
ben ontzettend blij dat ik het heb gedaan.
Bedankt voor deze wijze lessen 🙂
Contact op zoeken met een dierbaren is iets wat ik zelf ook heb geleerd, hierdoor heb ik sinds 2 jaar weer contact met mijn vader en daar ben ik ook heel erg blij mee.
Contact op z
Inderdaad, vooral dat laatste is erg belangrijk. Na de zwangerschap van onze tweede dochter, had ik maanden last van zweten, trillen, geiriteerdheid. Ik dacht dat het “ontzwangeren” was. Maar na negen maanden nog steeds niet “ontzwangerd” te zijn, besloot ik naar de huisarts te gaan. Ik blijk chronisch ziek te zijn, ik heb de ziekte van Graves > een te snel werkende schildklier. Als ik eerder naar de huisarts was gegaan, had ik mijzelf heel wat leed bespaard. Dus inderdaad, niet te lang wachten bellen!
Fijne wijze lessen en mooie woorden!
Mooi geschreven Serena, en je hebt helemaal gelijk! Goed van je dat je na zo’n lange tijd toch weer contact het opgenomen met die vriend (die er trouwens behoorlijk goed uitziet – hello there!), maar ook natuurlijk dat je naar je gevoel hebt geluisterd en naar een plastisch chirurg bent geweest voor dat bultje. Hopelijk heelt het mooi!
Jij ook nog een prettige Kerst, ook al is het alweer bijna voorbij. 😉
Leuke blogpost 1 die je ook weer lekker aan het nadenken zet.
Mijn wijze les is toch wel dat je respect en goed moet zijn voor je ouders zeker rond deze dagen ze extra laten weten dat je ze waardeert en lief voor ze Zijn. Mijn moeder is op mijn 12de overleden en mijn vader heeft alles altijd alleen moeten doen. Terwijl hij onze taal niet goed sprak, soms me leraren niet snapte gaf hij toch altijd alles. Wij kinderen beseffen meestal pas jaren later hoe zwaar we het onze ouders af en toe hebben gemaakt dus daarom wees een beetje lief voor je ouders en zeg elke dag dat je van ze houdt
Mooi feel-good artikel! Ik vind vooral je eerste verhaal heel erg mooi, echt super toevallig zeg haha! Het klinkt wel heel erg leuk en gezellig, zelf lijkt het me ook heel tof om een oud iemand weer op te zoeken. 🙂
Wat betreft je intuïtie moet je daar gewoon goed naar luisteren, alhoewel mijne soms wel iets harder mag prater lol. Dan weet ik niet wat ik moet doen hahahha!
Ik ontdekte ongeveer anderhalf jaar geleden een bobbeltje in mijn borst. Ik was 17, ontzettend heftig. Ik schaamde me ervoor en hield het voor me, tot ik toch besloot het mijn moeder te vertellen. Gelijk een afspraak bij de huisarts gemaakt.
Och die wist het wel, het was gewoon een cyste, gaat vanzelf weg. Toch voelde het niet goed en ik wilde doorverwezen worden naar het ziekenhuis.
Daar bleek dat het een fibroadenoom (tumor) was. Nog steeds goedaardig, maar toch iets wat je in de gaten moet houden. Ben ik blij dat ik naar mijn eigen intuïtie had geluisterd..
Wat griezelig zeg, brr! Goed dat je naar je intuïtie hebt geluisterd. Hopelijk komt het niet terug!
Ik heb best een rare vraag.. ik wil je er niet mee kwetsen ofzo. Maar ben je transseksueel? Of zoiets.. Qua gezicht enzo vind ik je best mannelijk.
groet
Ben je niet stiekem jaloers op haar? Of heb je je reactie op het verkeerde forum geplaatst? Mooi artikel Serena en ja, jaloerse mensen blijf je houden :S
Auteur
Als je transseksueel bent heeft dit niets met je uiterlijk te maken, het is iets wat je voelt van binnen. En nee, ik ben geen transseksueel, ik ben blij met mijn geslacht.
Wat een wijze lessen, daar moeten we echt naar luisteren. X
Wat leuk dat je weer contact hebt met Andrej! Hij is best een knapperd! 😉
En gelukkig maar dat dat bultje niks ergs is!
Alvast een gelukkig nieuwjaar! Ik ga morgenochtend weg voor een hele tour door Nederland, dus ik kan na nieuwjaar pas weer op beautylab kijken!
hele wijze lessen! Ik heb al jaren niet meer met mijn vriendin vd basisschool gesproken. we gingen echt dik met elkaar om, maar we zijn gewoon uit elkaar gegroeid.. erg jammer misschien toch maar weer contact zoeken?!
Goed artikel, ik heb ook zo’n mensen, die ik dan een hele tijd niet zie, en het toch ontzettend goed mee kan vinden als ik ze plots terugzie, alsof er helemaal geen tijd is overgegaan.
Geweldig artikel dit! Vooral die eerste, nu ga ik seves even een vriendin whatsappen die ik al laaaang niet meer heb gesproken. xx
Huisartsen zijn idd niet de aangwezen personen om iets weg te snijden. Ongeveer 8 jaar geleden heb ik een moedervlek van mijn rug laten verwijderen bij de huisarts omdat die heel erg jeukte. Er was gelukkig niets mis mee (met de moedervlek) maar het is niet netjes weggehaald. Er zit nu een litteken van ongeveern 0,5 cm doorsnede (als het niet meer is). Toen ik 5 jaar later naar de huisarts ging omdat ik last van me rug had zei de huisarts die het weg had gehaald: ‘Oh dat ziet er niet netjes uit zeg! Wie heeft dat gedaan??’ Ik schaamde me gewoon om te moeten zeggen dat ze dat zelf gedaan had.
Als ik nu zou mogen kiezen zou ik het ook liever door een prof doen.
Wat een mooi artikel. Ik ben het helemaal met je eens dat je naar je lichaam moet blijven luisteren. Uit ervaring weet ik dat je nooit moet opgeven ookal zeggen artsen dat er niks mis met je is. Artsen maken ook fouten, en dat is niet erg. Maar als je zeker weet dat er iets mis is, laat je dan niet wijsmaken dat je hartstikke gezond bent. Na 3 jaar te horen hebben gehad dat ik gezond ben, schijn ik heel erg ziek te zijn. Fijn artikel dus!