Beautyingrediënt: slakkenslijm

Ewl. Slakkenslijm? Jawel lieve mensen, het slijm van onze kruipende tuinvriendjes schijnt veel goede eigenschappen te bevatten die wonderen verrichten voor onze huidjes. Hoe iemand hier ooit achter is gekomen, daar wil ik niet eens over nadenken (en toch flitsen er nu beelden door mijn hoofd van de film Slither, I can’t help myself!). Anyways, het zal niet de eerste keer zijn dat iets ‘ranzigs’ als slakkenslijm wordt gebruikt in skincareproducten. Wie mijn Bizarre Beauty artikelen nog voor de geest weet te halen herinnerd zich vast ook nog het haarmasker met stierensperma en het gezichtsmasker met nachtegaalpoep. Hoe viezer, hoe beter, marketingtechnisch gezien dan. And you know it’s true.

Laatst liep ik door de Wibra waar mijn beautyoog een potje met slakkengel spotte voor de luttele prijs van €3,99. Nog geen 4 piek voor een creme met een bijzonder (en dierlijk) ingrediënt. Waarom zo goedkoop? Ik maakte een foto van de ingrediëntenlijst:

Ik heb wel eens vaker reviews gelezen over slakkengels of -cremes, maar wat mij het meest interesseert is natuurlijk het hoofdbestanddeel. Hoe verkrijgt men het? En waarom is dit slijmerige goedje nu zo heilzaam voor onze huid? Ik besloot om het tot op de bodem uit te zoeken. Wie weet is het inderdaad wel een wonderingrediënt! En in dat geval ren ik zo snel mogelijk terug naar de Wibra.

Zoals je op de ingrediëntenlijst kunt aflezen is het tweede ingredient meteen Helix Aspersa Muller Snail Extract, wat erop duidt dat er niet weinig van dit extract in de gel verwerkt zit. Maar, waarom zouden we slakkenslijm (al dan wel of niet verwerkt in een cosmetische creme) op onze huid willen smeren? Ik krijg al de creeps als ik naar die oogjes op steeltjes moet kijken!

Slakkenslijm wordt gezien als een celvernieuwend en -herstellend goedje en de theorie hierachter is simpel: wanneer slakjes gewond raken zijn ze in staat hun organen (ogen en mond) te repareren door bubbels met een bepaalde secretie af te scheiden. Dezelfde secretie zorgt ervoor dat ze smoother kunnen kruipen en betere grip hebben wanneer ze ergens tegenaan klimmen. Ook gebruiken ze hetzelfde goedje om zich af te sluiten terwijl ze zich terugtrekken in hun slakkenhuis en om insecten te misleiden bij hun uit de buurt te blijven. Voor de slak is deze secretie dus essentieel om te kunnen surviven.

Maar waarom per se het slijm van de Helix Aspersa Muller, oftewel de Segrijnslak? Er zijn talloze slakkensoorten te vinden in de natuur, dus wat is er zo bijzonder aan de Segrijnslak? Dat antwoord moet ik jullie helaas schuldig blijven. Ik heb overal gezocht en het enige wat ik kan bedenken (dit is dus puur mijn eigen theorie) is dat deze slakken veel voorkomen, makkelijk te kweken en te onderhouden zijn en dat ze van alle onderzochte slakjes het meeste slijm produceren.

Dat slijm, hoe verkrijgt men dat? Alle merken claimen natuurlijk dat het slijm wordt geoogst zonder dat de slakjes er schade aan ondervinden, maar daarmee bedoelen ze dat de slakjes niet worden gedood. Wat gebeurt er dan wel? De slakken produceren hun slijm als ze gestresst zijn. Stress zorgt er namelijk voor dat ze als een gek slijm uitscheiden (wat er bubbelend uitziet) omdat dit slijm ze beschermd en heelt. Wat er onder stress word verstaan vermeld niemand, maar laten we eerlijk zijn: men geeft die slakjes geen onaangekondigd tentamen. Wat ik denk dat er gebeurt, gezien het helende effect van het slijm, is dat men de slakjes prikt of hun huidje irriteert of iets. En eerlijk gezegd vind ik dat best zielig, ook al gaan ze er niet aan dood 🙁

Ik vond onderstaand filmpje net in mijn zoektocht naar slakkenslijmproductie en als je echt geïnteresseerd bent in de herkomst van slakkenslijm, check het dan even. Het duurt vrij lang, namelijk zo’n 25 minuten, maar het is echt heel boeiend:

Researchers hebben het slakkenslijm onderworpen aan allerlei experimenten en het tot op het bot (spreekwoordelijk dan) ontleed. Het slijm bestaat uit o.a. de volgende componenten:

• Allantoïne
• Collageen
• Elastine
• Glycolzuur
• Vitamine A, C en E

Men claimt dat vooral de allantoïne uit het slakkenslijm verantwoordelijk is voor de helende werking van deze gel/creme:

“Allantoïne zou de huidvernieuwing en -heling bevorderen dankzij het stimuleren van het exfoliëren (vervellen) van de huid, ook wel een keratolytische werking genoemd. Andere voordelen voor de huid die allantoïne biedt zijn het hydrateren van de tussencelstof tussen de huidcellen, waardoor de huid ook in staat is zichzelf beter te beschermen tegen invloeden van buitenaf. Ook heeft allantoïne een kalmerende, anti-irriterende werking.”

Met deze eigenschappen is allantoïne een populair ingredient in anti-age en anti-acné huidverzorging. Door de aangetoonde huidherstellende functie vervaagd het namelijk littekens en fijne lijntjes. Maar. Hoewel het van allantoïne is onderzocht en aangetoond, is het nooit aangetoond dat slakkenslijm, wat o.a. allantoïne bevat, ook dezelfde werking heeft op onze huid. Bovendien bevat de Wibra-creme naast het slakkenslijmextract ook nog eens extra allantoïne. Waarom zou dat zijn? Misschien omdat het slakkenslijm an sich niet voldoende of niets doet voor onze huid? Is het slakkenslijm alleen gebruikt als interessant vulmiddel?

Check hieronder de ingrediëntenlijst nogmaals, het zesde ingrediënt is allantoïne.

Allantoïne wordt geoogst uit de bladeren en wortel van de Smeerwortelplant. Waarom zouden we slakjes stress bezorgen als we het werkzame ingredient ook gewoon uit planten kunnen halen? En wat heeft het voor nut om extra (plantaardige) allantoïne aan een creme toe te voegen die eigenlijk al allantoine (uit slakkenslijm) bevat?

Het antwoord luidt: marketing! Plantenextracten, dat kennen we nu wel. Maar slakkenslijmextract is nieuw, vies, apart, interessant en blijft hierdoor automatisch beter in ons geheugen hangen. Zo is het toch? En daarbij is de productie van slakkenslijm misschien wel goedkoper en sneller dan het kweken van de Smeerwortelplant, wie zal het zeggen? Als je zo’n pot voor €4 bij de Wibra kunt halen…

Kijk, ik heb deze slakkenslijmgel niet getest en ik kan dus ook geen uitspraken doen over de werking. Maar als ik puur afga op de ingredienten dan denk ik dat een creme met plantaardige allantoine voor hetzelfde helende effect kan zorgen. Ook al is de creme lekker goedkoop, ik moedig het gebruik niet per se aan, en dat heeft mede te maken met de manier waarop het slakkenslijm wordt verkregen.

Sommige ‘slakkenslijm’ skincare, zoals die van de Action (op de afbeelding hierboven, 250 ml voor €4,95), bevat niet eens het daadwerkelijke extract, maar gewoon plantaardige allantoïne. Er zit dus helemaal geen slakkenslijm in! En dat terwijl het wel in grote letters op de pot gedrukt staat met notabene een slakkenafbeelding eronder. Pure misleiding! In dit geval pakt deze misleidende marketing dan wel weer positief uit, omdat deze gel geen slijm van gestresste slakjes bevat.

Ik hoop dat jullie dit een leerzaam artikel vonden en nu beter geïnformeerd zijn over slakkenslijmgels en -cremes. Zelf had ik geen idee hoe het slakkenslijm verkregen werd, maar nu ik het weet laat ik de pot lekker in de Wibra liggen.

Hebben jullie ervaring met slakkenslijmgel? En bevat jullie gel dan ‘the real thing’ of is het de ‘nepversie’?

Until next time,
Serena Verbon